Wednesday, December 21, 2016

ဖက္ရွင္မ်ားနဲ႔ကိုယ္တို႔ႏိုင္ငံသား...

မဂၤလာပါရွင္~~~
အလို...ဒီတခါေတာ့..မယ္ငီး..ဖက္ရွင္ေတြဘာေတြနဲ႔ေခတ္မွီခ်င္ေနၿပီမထင္ပါနဲ႔..။ ထုံးစံသြားရင္းလာရင္း
အတိတ္ဇာတ္လမ္းျပန္ေတြးမိေတာ့မေနႏိုင္ ေျပာခ်င္တာေပါ့..။ Fashion  ဆိုတာဘိုစကားကေနတိုက္ရိုက္
ယူၿပီးသုံးေနၾကတဲ့၊လုံးဝႀကီးကို အသုံးတည့္လွတဲ့ က်မတို႔အတြက္ေန႔တိုင္းေျပာေနၾကတဲ့ စကားတခြန္းေပါ့
ရွင္။ သူ႔အဓိပၸါယ္ထဲမွာမွ က်မမယ္ငီး အဝတ္အစားဆင္ယင္တာ၊ အျပဳအမူစတိုင္ေပါ့ေလ အဲ့တာေလးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာပါရေစ...။ကိုယ္တို႔ေရႊျပည္ႀကီးရဲ႔ဖက္ရွင္ေတာ့ တမူထူးျခားတာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။
က်ဳိင္းတုံကအလွဳတခုစီတန္းလွည့္ေနၾကတာ

အဝတ္အစားဖက္ကိုၾကည္႔ရင္ ျမန္မာျပည္မွာ အမ်ဳိးသမီးေတြဆိုတာ ထမိန္လုံခ်ည္ဝတ္ေနၾကတဲ့ေခတ္ကေန
(တိုင္းျခားျပည္ျခား ေနရာေဒသကို ၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေျပာင္းေရႊ႔ေနထိုင္တာပိုမ်ားလာၾကတာေလ) ဒီ
ေတာ့ ေခတ္ကာလလဲေျပာင္းလဲလာတယ္ဆိုပါေတာ့။ ထမိန္ေတြ အသာေခါက္လို႔ ဂါဝန္ ေဘာင္းဘီေတြ
ေျပာင္းလဲဝတ္တတ္လာၾကတယ္။ လူငယ္ေတြဘဲမဟုတ္ပါဘူးေလ ၅ဝေက်ာ္မယ္ငီး အရြယ္အထိဆိုပါေတာ့
လုံးလုံးႀကီးေျပာင္းလဲ ဝတ္ဆင္တာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ပဲြလမ္းသဘင္ မဂၤေဆာင္အခန္းအနားေတြ 
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြသြားရင္ေတာ့ ထမိန္ေတြ အသက္မရူအက်ၤ ီေတြ..အဲေလ..ကိုယ္ၾကပ္အက်ၤ ီေတြ
ေျပာတာ..အဟဲ..😆 ဝတ္ေနၾကပါေသးတယ္။

၂ဝဝဝ ခုႏွစ္ေလာက္ မယ္ငီး ရန္ကုန္မွာ အူေၾကာင္ၾကားစြာနဲ႔ ခဏျပန္ေရာက္ခါစေပါ့၊ ရန္ကုန္ေရာက္ခါစ ဝတ္စရာမရွိပါ၊ ထားခဲ့တဲ့အဝတ္အစားေတြကလည္း ၉နွစ္ၾကာေတာ့ ဘီဒိုကေဟာင္းေလာင္းဘဲက်န္တာ အေမတို႔ အလွဳေကာင္းေကာင္း လုပ္လိုက္လို႔ကုန္ေပါ့..။ ပါလာတာတဲ့ တိုန႔ံနံ႔ေလးေတြနဲ႔ကိုယ္ကလည္း ရူိးမေပးခ်င္ 😁ဒီေတာ့ ေစ်းေျပးရတယ္..လြယ္ပါတယ္။ အေပၚအက်ၤ ီေတြကေတာ့ ဝတ္လို႔ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္ ကခ်ည္သားေတြဘဲဝတ္တာေလ။ အသားအရည္အလာဂ်ီျဖစ္လို႔၊ဒါနဲ႔မာစရိုက္ေခၚလား....ခ်ည္သားေျပာင္
ေလးေတြ (ခုေတာ့ အဲ့လိုမ်ဳိးလိုခ်င္တာ ျပန္ရွာလို႔မေတြ႔ေတာ့ဘူး အသားအရမ္းညံ့တာဘဲရွိတယ္) 😕😒
ထမိန္ကြင္းေတြေရာင္းတာေတြ႔တယ္..အရမ္းလွတာဘဲ။ (ကိုယ္ကႀကိဳက္တာကိုး..တဒါဇင္ တိတိဝယ္တယ္
ေရာင္စုံရွင့္..ဟိုကေမးပါတယ္ နယ္သြားေရာင္းဖို႔လား...တဲ့..ဟီး..) ဆိုင္သြား..အားလုံးခ်ဳပ္ခိုင္းတယ္။ဆိုင္က
အထက္ဆင္တပ္ရင္ ၾကာမယ္တဲ့..။ ကဲ...မတပ္ဘဲ ၂ထည္အရင္ခ်ဳပ္ေပးဆိုၿပီး၊ ေစာင့္ယူလာရတယ္။ မွတ္ မွတ္ရရ ပန္းဆီေရာင္နဲ႔ ခဲေရာင္လိုလို...။ အေရာင္ေတြလည္း အရမ္းလွ၊ အသားေလးလည္းႏူးညံ့၊ အရမ္း ပူရင္ တျဖတ္ျဖတ္နဲ႔ ထမိန္ကိုခါလို႔လည္းရ..ေလဝင္ေလထြက္ေကာင္း..လို႔.. ဘယ္ေျပာေကာင္းလိုက္ မလဲ၊ ထမိန္ဝတ္ရတာ အဆင္ေျပပုံမ်ား..😜😝


လူကလည္း ခပ္ပိန္ပိန္ပုပုဆိုေတာ့ အိတ္စလြယ္သိုင္း၊ ေရဗူးနဲ႔ယပ္ေတာင္နဲ႔၊ထီးေဂါက္နဲ႔ မ်က္စိထဲ သာျမင္
ေယာင္ၾကည္႔လိုက္ပါ။ ရန္ကုန္ေရာက္ မယ္ငီးဖက္ရွင္ပါရွင္...။ ရန္ကုန္မွာေနခဲ့တဲ့ဘဝကလည္း တကဲ့ကို
တေထာင့္တညပုံျပင္ထက္ရွည္တဲ့ ဇတ္လမ္းခင္းေနခဲ့ရတာ။ အဲ့ထဲမွာ ထိုင္းသူေ႒းတေယာက္ပိုင္တဲ့ စိန္
ေသြးစက္ရုံမွာ စကားျပန္ဆိုၿပီးသြားေလ်က္တာ၊ တကယ္အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ၾကေတာ့ စေကာ့ေစ်းထဲက သူဖြင့္ ထားတဲ့စိန္ဆိုင္ခဏေလာက္ကူေရာင္းေပးပါဆိုသတဲ့...။ စာရင္းခ်ဳပ္ေတာ့ မယ္ငီး စေကာ့ေစ်းေခၚ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
ေစ်းအေရွ႔ဖက္တန္းအဝင္နားက ဆိုင္ခန္းတခန္းမွာ စိန္ေရာင္းသူဘဝ ၃လေလာက္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ထိုင္းသူ
ေ႒းက သူ႔စကားျပန္ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္နံမည္နဲ႔ဖြင့္တာပါ။ ဇာတ္လမ္းကစလာၿပီ..ဟီး...။ ရန္ကုန္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းလိုေနရာ မွာ ပ်ဳိပ်ဳိအိုအို ႏိုင္ငံျခားသားအပါအဝင္ လူတကာဝင္ထြက္သြားလာေနတဲ့ေနရာမွာ၊ ဖက္ရွင္မ်ဳိးစုံ ေန႔တိုင္း မရိုးေအာင္ ျမင္ေနရတဲ့ေနရာေပါ့။ စကားတခြန္းေျပာစရာမလို ျဖတ္သြားျဖတ္လာ
လူေတြလိုက္ၾကည့္ရုံနဲ႔ တခါခါ အူတက္ေအာင္ရီရတယ္..။

ပို႔စကဒ္ကိုင္ၿပီး ႏိုင္ငံျခားသားေနာက္လိုက္ေရာင္းတဲ့ခေလးတသိုက္ကို အတင္းေမာင္းထုတ္ ဟိတ္နဲ႔ဟန္နဲ႔
တိုက္ပုံနဲ႔ ေယာပုဆိုးနဲ႔ လာေဟာက္စားၿပီး သူက်ေတာ့ အနားကပ္လို႔ပိုက္ဆံလွဲခ်င္ရင္ေျပာတဲ့. း))) ေရာင္
စုံခဲလုံး..အဲေလ..ေက်ာက္ေတြျပ ၿပီးညာေရာင္းေနတဲ့သူေတြလည္းရွိပါ့၊ ကိုယ့္(သူေ႒းက အဲ့ေခတ္မွာဦးပိုင္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ တာဆိုေတာ့ သူကရန္ကုန္အေၾကာင္း ကိုယ္ထက္အပုံႀကီးသိတယ္) သူကေဘာလုံးပဲြေတြ လည္းေလာင္း ကစားလုပ္တာ။ သူတခါရူံးရင္ သိန္းေျမာက္မ်ားစြာ၊ တရက္က်ေတာ့ သူ႔ဆီ လူတေယာက္ လာပါတယ္။ YG လက္ကိုင္ဖုံးေလးေတြေပၚခါစကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ေရွ႔ကေန နားၾကပ္နဲ႔ လမ္းေလ်ာက္ရင္း
ေျပာ သူ႔ေနာက္ကေကာင္ေလးကဖုံးကိုင္ၿပီး ေနာက္ကေနတေကာက္ေကာက္လိုက္ ၾကားထဲက ႀကိဳးက တန္းလန္းႀကီးေပါ့ရွင္။အဲ့တာ..မီးမီး..သိလား တဲ့။ သူေ႒းေမးပါတယ္။ ဒီကေတာသား ဘာသိလိမ့္မတုံးဗ် သူကေျပာျပပါတယ္။ အဲ့တာ..မွတ္ထား နံမည္ႀကီး"ေထဆာ" တဲ့...အဟဲ..ထိုင္းတို႔ေျပာတဲ့ အသံ အထြက္ အတိုင္းေရးတာပါ😉ဂလိုဂလို...😛 တိုတိုႀကီး ဖက္ရွင္ကေတာ့ ေရွ႔ကေမာ့ေမာ့ ေလ်ာက္ပါလို႔ ေနာက္က
ေကာ့ေကာ့ေလးလိုက္ရ တယ္တဲ့ဗ်ား...။ ေအာ္..ေမ့ေနလို႔  လည္ဂတုံးရွပ္ေလးနဲ႔ခ်ည္သားပုဆိုးေလးေပါ့ 😣

စကားျပန္ေကာင္မေလးမွာ ေမြးစားအမတေယာက္ရွိပါေသးတယ္။ အဲ့ေခတ္ ရန္ကုန္ထုံးစံအလုပ္မရွိေယာင္
ေျခာက္ဆယ္ကမ်ားသား။ေမးလိုက္ရင္ပဲြစား..ဘယ္ကပဲြမွာသြားစားၾကလဲမသိ..ဟီး..။ အဲ့မမႀကီးက အလုပ္ သင္သေဘာမ်ဳိးလာလုပ္ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ကစိန္ပဲြစားဆိုလား...။ ထားပါေတာ့...လာၿပီေလ ဖက္ရွင္အ
ေၾကာင္း..မာစရိုက္ထမိန္ေလးနဲ႔ ေခၽြး၂၄နာရီျပန္ေနၿပီး ယက္ခပ္ေနရတဲ့ ခင္ခင္နွမမယ္ငီးကို သူေ႒းကအ
ထင္ႀကီးေပမဲ့( သူက မယ္ငီးက်ဳိင္းမယ္မွာလုပ္ခဲ့တဲ့ေနရာကိုသိတာကိုး..အဲ့တာက သူတို႔နိုင္ငံမွာ နံမည္ႀကီး) စကားျပန္သူေ႒းမေပါက္စနဲ႔အေပါင္းအပါတသိုက္ကေတာ့ အထင္စေမာတာေပါ့ေလ..။ စိန္မမႀကီး ဆို
ေပၚတင္ေမးပါတယ္။ မမီးမီး..အလုပ္ကိုလာတာ အက်ၤ ီေကာလဲွခဲ့ရဲ႔လားတဲ့..ညအိပ္ဝတ္အက်ၤ ီျဖစ္ေနေလ
မလား..ဆိုဘဲ..ဟီးဟီး...။ သူကိုယ္တိုင္ေတာ့ ထိုင္းကလာတဲ့ brand ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အက်ၤ ီေတြနဲ႔ဆိုေတာ့

ေျပာအားရွိတာေပါ့ေလ..။ အဲ့ေခတ္က ထိုင္ဝမ္အက်ၤ ီတို႔ MK Fashion ကထိုင္းထုတ္အက်ၤ ီေတြဆိုရင္ အပ်ံစားေတြေပါ့ေလ..။

ရန္ကုန္မွာ ခပ္စုတ္စုတ္ဝတ္ရင္ ဘယ္သူမွလူရာမသြင္းဘူး သိလား။ သားသား နားနား အဝါတုံးအခဲေတြ
ပုလင္းကဲြေတြ အဲေလ..ေရႊေတြစိန္ေတြဝတ္မွ သူတို႔ကၾကည္႔တာတဲ့။ အဲ့လိုလူေတြဘဲ သူမ်ားကိုလိမ္ရင္ 

ထိပ္ဆုံးက..အဟီး ။ မိုးစက္ပုံစိန္ေလာ့ကက္သီးဆိုတာ ဘယ္ကေန ဘယ္လို ဒီဇိုင္းမ်ဳိးလည္းေတာ့မသိ၊ အသက္ ၄ဝ ေနာက္ပိုင္း မမေတြ အေသႀကိဳက္၊ လူတန္းစားမေရႊးေနာ္ မိုးစက္ပုံဆိုေပမဲ့ ခပ္ျပားျပား ပုံစံ
ေရႊျပားေပၚမွာ စိန္ခဲေသးေသးေလးေတြ အတန္းလိုက္ အေခြလိုက္ေပါ့ေလ ထဲ့ထားတာ။ ဘုရားစူးစိန္ေတြ ဆိုပါေတာ့၊ အေရာင္ကမဲပုပ္ေနတာ ဝါက်င္ေနတာ ေသခ်ာၾကည္႔ မွန္ကဲြေလးေတြကိုတူနဲ႔ထုထားသလို ေၾက
မြေနတဲ့ အရည္အေသြးရွိစိန္ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ လက္ေျပာင္ေနမွာလဲ..။ အဝါေရာင္ေရႊၾကားထဲမဲမဲသဲသဲ
စိန္ေလာ့ကက္ႀကီးေတြကိုယ္စီနဲ႔ေပါ့ေလ။ စိန္အရည္အေသြးေကာင္းရင္ေကာင္းသလို ေစ်းကေျမာက္ေတာ့
စိန္လည္ဆဲြျဖစ္ရင္ၿပီးေရာ ဆိုတဲ့လူတန္းစားရွိေနေတာ့လည္းေျပာသလို မဲခဲသဲေလးေတြအေရာင္းေကာင္း
ေပါ့။ တခ်ဳ႔ိကစိန္ကိုဘဲ ဖက္ရွင္ထင္ၾကသလို ေရႊမွေရႊဆိုတဲ့ ဖက္ရွင္ပရိတ္သတ္ကလည္း မနဲမေနာဆိုလား။

ေရႊျပည္ႀကီးကပုံေတြတင္ရင္မျဖစ္ဘူးေလ..ဟီး
ဒါကတရုတ္ျပည္ကေရႊမမတေယာက္..တဲ့
သူ႔ဖက္ရွင္ေပါ့...

ထားပါေလ..ဆက္ရေအာင္...ဒါေပမဲ့ဗ်ာ လူေတြကိုအေပၚယံေလးၾကည္႔ေပါင္းၾကတာ အမွန္ဘဲ..။ေန႔တိုင္း
ေစ်းေရာင္းရင္း အေတြ႔အႀကဳံေတြ အမ်ားႀကီး ရပါ့။
ပိုက္ဆံရွိသူလူတန္းစား အမ်ားႀကီး ပါဘဲ တခ်ဳ႔ိကလည္း အေနရိုးၾကပါတယ္။

အဲ့ေခတ္က ( ၂ဝဝဝခုႏွစ္ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔တူတယ္) စိန္တလုံးကို  သိန္း ၁၅ဝ တန္ ၂လုံးေလာက္လိုခ်င္ ပါတယ္ဆိုၿပီး လာမွာတဲ့မိသားစု၊ ဝတ္ထားတာက ထိုင္းကလာတဲ့ ညဝတ္အိပ္ အက်ီ ၤ ျခင္ေထာင္ဇာကို အနားသပ္ခ်ဳပ္ထားတဲ့ ဝမ္းဆက္😂၊ တကိုယ္လုံးစိန္ေတြ ပြစိထေအာင္ဝတ္ထားတဲ့ အန္တီႀကီးက ဖိစကဒ္ နဲ႔ နငယ္ ရွိတ္ေလး 😁 လမ္းေလ်ာက္ေတာ့ သူ႔မွာ ဂ်ပန္မေလးလို ေျခလွမ္း စိတ္စိတ္ေလးနဲ႔လွမ္းရ ရွာတာ

😸😅ထက္ထက္မိုးျပဴး ေၾကာ္ျငာေတြနံမည္ႀကီးခ်ိန္ သူဝတ္သမွ် လိုက္ဝတ္တဲ့သူေတြလည္း အမ်ားသား။ လိုက္တာမလိုက္တာ အပထား...ေခတ္ကိုလိုက္မွေခတ္မွီတာကြ..ဆိုတာ အဲ့အခ်ိန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းမွာေတြ႔
ခဲ့ရတယ္။ သံရုံးက အၿမဲတမ္းေဖါက္သည္ေတြလည္းရွိတယ္..။ ကိုယ္ေတြကသာ ဟယ္လိုလို႔ဘိုလိုႏူတ္ ဆက္ေပမဲ့ မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ...လို႔လာလာၿပီး အာလူးဖုတ္တဲ့ ရွရွားသံရုံးက မိတ္ေဆြကိုလည္း သတိရမိပါ
ေသးတယ္။


ေစ်းေရာင္းရင္းနဲ႔အေတြ႔အႀကဳံတခု ေျပာျပရအုံးမယ္။ လိမ္တဲ့လူေတြ အေၾကာင္း။  ေစ်းဝယ္သူ အမ်ားႀကီး လာရင္ မွန္ဘီဒိုထဲကဟာေတြ တခုထဲ ဘဲထုပ္ျပပါ။ ေနာက္တခုျပခိုင္းရင္ တခုသိမ္းၿပီးမွ တခုျပပါလို႔ အၿမဲသူတို႔ကိုကိုေျပာရတယ္။ တေန႔ေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားတသိုက္ မယ္ငီးက ေနာက္အေရာင္းစာေရးတ
ေယာက္နဲ႔  အလုပ္ရူပ္ေနခ်ိန္၊ သူ႔ဆီ(သူေ႒းစကားျပန္) ျမန္မာေတြပါဘဲ စိန္အေၾကြေတြ ၾကည္႔ခ်င္လို႔တဲ့။ ကိုယ္တခ်က္ေတာ့ သူ႔ကိုၾကည္႔ေပးပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားဆီအာရုံေရာက္သြားၿပီး
ေရာင္းၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ သူကတေယာက္ထဲအလုပ္ေတြရူပ္ေနတာေတြ႔ရတယ္။ ထပ္ သလဲလဲ စိန္ပြင့္
ေတြရည္တြက္ေနတယ္..စိန္တပြင့္ေပ်ာက္သြားလို႔တဲ့..။ ဟိုလူေတြလည္း ထြက္သြားလိုက္ျပီေလ။ သူက အထုပ္လိုက္ေျဖျပတာကိုး...။ သူေ႒းကိုဖုံးဆက္ အေၾကာင္းၾကားေတာ့ တန္းေျပာတာက အဲ့အခ်ိန္ မီးမီး
ဘယ္မွာလဲတဲ့..ကဲ..ၾကည့္ပါအုံး...။ သူေ႒းကိုအက်ဳိးအေၾကာင္းရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။ တကယ္ပါ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ေစ်းဆိုတာ တေယာက္အေပၚ လိမ္ညာစားေသာက္ေနၾကတာက တပုံတေခါင္းႀကီး...။ ၾကာၾကာေနရင္
မယ္ငီး ဂန္႔သြားႏိုင္တယ္...
ေနာက္ေတာ့ သူတို႔ကိုတာတာလုပ္ၿပီး လစ္ရတာေပါ့...။

ရန္ကုန္မွာေတာ့ စေနတနဂၤေႏြဆိုရင္ လူမူ႔ေရးေန႔ႀကီးလို႔ေတာင္ေျပာခ်င္တယ္။ အလူေတြ မဂၤလာေဆာင္

ေတြ ေမြးေန႔ပဲြဘာညာေတြကအမ်ားသား။ ဒီကလည္းတတ္ႏိုင္သေလာက္ေရွာင္ပါတယ္။ မွန္တာေျပာရရင္ ကိုယ္ၾကပ္အက်ၤ ီနဲ႔ ယားက်ိက်ိထမိန္ေတြဝတ္ၿပီး( ခ်ိတ္ေတြ ပိုးေတြမွရတယ္ေလ)လူၾကားထဲမွာ ပါးစပ္ႀကီး ၿဖဲၿပီးေနရတာ စိတ္ၾကဥ္းၾကပ္လို႔ပါ။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႔ စပို႔ရွပ္ဝတ္တဲ့သူေတြ၊ ဘုရားေပၚ ကုန္းမရ ကြမရ စကဒ္ၾကပ္ၾကပ္ႀကီးေတြ ေလဒီရူးနဲ႔ ေျမနီခ်ဳိင့္ခြက္လမ္းမွာ အားလုံးေဖာ္မတတ္ေတြလည္း ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ေနရာေဒသနဲ႔ ကိုက္ညီလိုက္ေလ်ာစြာ ဝတ္တတ္ေနတတ္မွလည္း ဖက္ရွင္က်တယ္ထင္တာဘဲေလ။

မယ္ငီးသာ မာစရိုက္ခ်ည္သားေျပာင္ေလး..အေသႀကိဳက္ အဲ့လိုသာ ဝတ္ၿပီး အခန္းအနားသြားရင္ ေမးေငါ့
ၾကမွာေသခ်ာတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္မွာ သူတို႔ေျပာတဲ့ ရယ္ဒီမိတ္သားဆိုႀကီး ဝယ္ၿပီး စကဒ္အရွည္ေတြ ခ်ဳပ္ ဝတ္ရတယ္..။ အရပ္ပုေပမဲ့ ပိန္ေတာ့ ေတာ္ေသးတယ္။ (ခုဆိုရင္ နငယ္ရွိတ္ျဖစ္ေနေပါ့ 😂😵) အေပၚ အက်ၤ ီလည္း ခ်ဳပ္ရတယ္ဗ်ား..။ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ထြင္ထားတဲ့ ဒီဇိုင္းေတြေပါ့...။ အထင္မစေမာနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္

ေစ်းထဲ လမ္းေလ်ာက္ေနတုံး လူကိုလာဆဲြၿပီး အဲ့အက်ၤ ီ ဘယ္မွာဝယ္လဲေမးခံရတယ္ဗ်..။ ခ်ဳပ္ေပးတဲ့ေယာင္း မက ထိုင္းမွာ သင္လာတာေလ..။ကိုယ္တို႔ ၿမိဳ႔ဖက္မွာေတာ့ စင္တီမီတာနဲ႔ခ်ဳပ္ၾကတယ္။ ပိုတိက်တယ္။ ပိုသပ္ ရပ္တယ္ဆိုပါေတာ့ေလ။ ဒီေတာ့ေယာင္းမဆီကို လမ္းညႊန္ေပးလိုက္ေသးတယ္။
ဇင္းမယ္ကရွမ္းေတြ အခန္းအနားတခုစီတန္းလွည္႔ရင္းလမ္းေပၚကေနတာ
တကယ္ဆို ခ်ည္သားစစ္စစ္ေတြက ပိုေစ်းႀကီးဗ်ား..။ကခ်င္မေနာတိုင္ပတ္လည္နဲ႔ထမိန္ တထည္ ရွိခဲ့ဖူးတာ အဲ့ဒီအ ခ်ိန္ဝယ္ကတည္းက ေသာင္းခ်ီေပးရတယ္။စိန္ေရႊရတနာ ဆိုတာ ကိုအလွ ဆင္တာေလာက္ဘဲ နား လည္ခဲ့ တာ၊ ဒီေနရာမွာ ကၽြဲႏြား ခေလာက္ နီးနီး ျပဴးျပဴးၿပဲၿပဲေတြ ထြင္ၿပီးေရာင္းၾကတာဝယ္သူရွိပါ့မလား ထင္
ေနတာမွားတာဘဲ..တကယ္ဝတ္ၾကတာကိုးေနာ့္...။ သူတို႔ဖက္ရွင္ေပါ့ေလ..။

ဒါကအင္တာနက္ေပၚမွာေတြ႔ရတဲ့ေၾကာ္ျငာတခုထဲက
ေက်ာက္စိမ္းရတနာရဲ႔အလွကိုကိုယ္ေတာ့ဘယ္လိုမွမျမင္ဘူး
ျပဴးၿပဲေနတာဘဲသိတယ္
လည္ဆဲြနဲ႔နားကပ္ကဝမ္းဆက္ဆိုေပမဲ့
အရမ္းနီးကပ္ေနလို႔မလိုက္ဖက္ဘူးလို႔ထင္ပါတယ္
ဆိုလိုခ်င္တာနားကပ္ဆဲြရင္ လည္ပင္းမထဲ့နဲ႔ေပါ့
ေအးေလ..ေၾကာ္ျငာဆိုပါမွ..အားလုံးပါေအာင္ထဲ့ရတာေပါ့ေလ..
ဟီး..နဲနဲဝင္ရွည္ၾကည္႔တာ
ေနာက္ၿပီးေတာ့ သႀကၤန္ခ်ိန္ ၂ဝဝဝ ပတ္ဝန္းက်င္ကဆို အင္းယားလမ္းက ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ လည္ပတ္လို႔ရေန
ေသးတယ္။ အဲ့တုံးကဒီေလာက္မဆိုးဘူး။ ေနာက္ပိုင္းကိုယ္လည္း အေဝးကေန ဓါတ္ပုံေတြနဲ႔ ရန္ကုန္ သႀကၤန္ ဖက္ရွင္ ျမင္ၿပီးပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္းႀကီးကိုျဖစ္ရေတာ့တာဘဲ...။ ႀကဳံခဲ့ဖူးတဲ့ က်ဳိင္းမယ္သႀကၤန္နဲ႔
ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည္႔တာ...ေအာ္...ေခတ္မွီေနၾကသူမ်ားကို...ၾသခ်မိရုံကလဲြလို႔ ဘာလုပ္လို႔ရမလဲဗ်ာ...😵

သူတို႔ကျမန္မာေတြရဲ႔ခ်ိတ္အဆင္ကိုႀကိဳက္..
ဇင္းမယ္ကထိုင္းေတြရဲ႔စီတန္းလွည္႔ပဲြဖက္ရွင္
ေအာ္...တခုေျပာဖို႔က်န္သြားတာ....ကိုယ္တို႔ရဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ခ်ည္ထည္ေလးေတြနဲ႔ကမာၻပတ္ၿပီး တင့္ တယ္ေနတာ ဘယ္လိုၾကည္ႏူးမိမွန္းကိုမသိဘူး...။ ဒါေၾကာင့္လည္း ခ်ည္ထည္ေတြ ျပန္ေတြေခတ္စားလာ တာ။ရန္ကုန္မွာလည္း ခ်ည္ထည္ဆိုင္ေတြ မိုလိုေပါက္..ဒါေပမဲ့ မယ္ငီးဒီဇိုင္း ဖက္ရွင္မဟုတ္တာေတာ့ အမွန္ ဘဲ။ကိုယ္ေတြကလည္း ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ သက္ေတာင့္သက္တာဘဲ ဝတ္တတ္တယ္ေလ...။
ထိုင္းမေလးေတြရဲ႔ရိုးရာဖက္ရွင္...
ဒါကမႏၱေလးကေနစစ္ကိုင္းအသြားေတြ႔ရတဲ့အလွဳပဲြလွည္႔ေနတာ
ထုံးစံအတိုင္းမူးမယ္ေသာက္မယ္ဒစ္စကိုေတြကမယ္..


ရူးသလိုလိုေပါသလိုလိုဝတ္မယ္ကမယ္
အလွဳေငြရမယ္...ဒါ...ကိုယ္တို႔ဖက္ရွင္တဲ့လား...
တေန႔ မယ္ငီး ဖက္ရွင္ဆိုၿပီး ထြင္ေရာင္းရင္ ေကာင္းမလားလို႔... း))) 👍👌 ကဲ...အေပၚကပုံေတြၾကည္႔ၿပီး
ဘယ္ဖက္ရွင္ၾကိဳက္သလဲေျပာ..ဘယ္ဖက္ရွင္ကပိုလွေနလဲ...ကိုယ္တို႔သမိုင္းေၾကာင္းကလွေနၿပီးသား ဖ်က္
ဆီးေနၾကတာလည္း ကိုယ္တို႔ေရႊျပည္သားေတြခ်ည္႔ပါဘဲ...။သူတို႔ဆီက အေပါစားခ်ဳပ္ထားတာေတြသြင္းၿပီး
ေရာင္းၾကမဲ့ ဝတ္ၾကမဲ့အစား ကိုယ့္မူရင္းေတြကိုဘဲ ျပန္စမ္းသစ္တီထြင္ ဖက္ရွင္ၾကရေအာင္...ခ်ည္သား နဲ႔ခ်ဳပ္ထားတဲ့ က်မတို႔ႏိုင္ငံရဲ႔ေရေျမသဘာဝ ရာသီဥတုနဲ႔ကိုက္ညီတဲ့ အဝတ္အစား(ထပ္ကြန္႔ရရင္ အသက္ ရူရ မခက္ေသာ..ဝတ္စုံ 👍 ေတြနဲ႔ ျမန္မာျပည္သားမ်ားအားလုံးလွပၾကပါေစ....


အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစရွင္~~~
မီးမီး

Tuesday, December 6, 2016

ႀကဳံဖူးခဲ့တဲ့ဂ်ပန္မ်ား(၂)

မဂၤလာပါရွင္~~~
ထုံးစံအတိုင္း မယ္ငီးေတာ့ ကိုယ္ရဲ႔အေတြ႔အႀကဳံေလးေတြဘဲ အာလူးလာဖုတ္ရတာေပါ့ေလ..။ ညီမေလးတ
ေယာက္ကဂ်ပန္အေတြ႔အႀကဳံေလးဆက္ေရးပါ..ဆိုတာနဲ႔ ႀကဳံတာေလးေတြ ႀကဳံတုံးေလးေပါ့ရွင္..ကိုကိုဂ်ပု
ေလးလို႔အမည္တြင္ခဲ့ဖူးတဲ့သူေတြအေၾကာင္းတုတ္ရေအာင္.. း))))

မယ္ငီးဂ်ပန္ကို "နာရီတာ" ေလယာဥ္ကြင္း ၄-၅ ခါေလာက္ဘဲေရာက္ဖူးတာပါ။ အဟဲ..သြားဖို႔လည္းေခ်ာင္း
ေနတာဘဲ အခြင္႔ကမသာေသးဘူး..။ တေန႔ေပါ့ေနာ္..။ ဒါေပမဲ့လည္း ကိုေရႊဂ်ပန္မ်ားနဲ႔ အလုပ္လုပ္ဖူး၊ ႀကဳံခဲ့
ဖူးတာေတြေတာ့ အမ်ားသား။ ဇင္းမယ္(က်ဳိင္းမယ္)မွာ အလုပ္လုပ္တုံးက ဘာသာစကားတခုထက္ ပိုတတ္ ရင္ လခသတ္မွတ္ခ်က္ေလးေတြရွိတာေလ။ ဒါေၾကာင္႔ မယ္ငီးတို႔သူငယ္ခ်င္းတသိုက္ (ေျပာရရင္၆ေယာက္၊
ငီးငီးအပါအဝင္ဆို ၇ ေရာက္ေလာက္ရွိပါတယ္၊ အားလုံးက ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးမွာ ေမြးဖြား
ခဲ့ၾကတာပါ။ အေျခအေနအခ်ိန္အခါအရ အဲ့ေနရာကို ေျပာင္းေရႊ႔ေရာက္လာၾကတာ။ တခ်ဳိ႔ကလည္း ထိုင္း အထက္တန္းေက်ာင္းထိေနခဲ့ဖူးပါတယ္။ ) ဂ်ပန္စာကို သင္ၾကမယ္ဆိုၿပီး သူတို႔ဘဲ သင္တန္းေတြသြားရွာ
ေတြ႔ေတာ့ မယ္ငီးရဲ႔ေက်ာင္းခ်ိန္ကုိေရွာင္( မယ္ငီးကထိုင္းညေက်ာင္းတက္ေနတာေလ)ၿပီး ၊ သြားတက္ဖို႔
ျဖစ္လာရတာပါ။ အႏူေတာထဲကလူေခ်ာမယ္ငီးေတာ့ ဘီရုမာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းၿပီးေပါ့။ သူတို႔ကေတာ့
ထိုင္းက စီနီယာမမႀကီးေတြေပါ့။ အန္မတန္မွ မယ္ငီးကို ဆရာလုပ္ခ်င္ၾကၿပီး၊ မယ္ငီးမပါရင္ ဘယ္မွမသြား ခ်င္ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြပါ။ ထိုင္းအထက္တန္းဆိုတာလည္း သိတဲ့အတိုင္း ေအဘီစီဒီက အူတူတူ
ဗမာစာလည္း မူလတန္း အလယ္တန္းက ၁ေယာက္ဘဲသင္ဖူးခဲ့တာ၊ ဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႔ေနရာ အာဖ်ံကြီးလုပ္ဖို႔
မယ္ငီးပါမွရတာေလ...။

ကဲ...ဒါနဲ႔ဂ်ပန္စာသင္တန္းႀကီးဆိုတာ အလုပ္ကအျပန္ အလုပ္ဝတ္စုံ ခၽြတ္ပစ္ ေရ ၃ခြက္ေလာင္းခ်ဳိး တီရွပ္
ဂ်င္းေဘာင္းေဘာင္းေတြ ေကာက္စြပ္၊ သူတို႔ေမာင္းတဲ့ဆိုင္ကယ္ေနာက္တက္ခြလို႔ ေရာက္လာရတာ..။
သူတို႔က အရင္ အင္တာဗ်ဳးထားၿပီးၿပီ...မယ္ငီးအေၾကာင္းကိုလည္း ရႊန္းရႊန္းေဝေျပာထားလို႔၊ ဆရာသမား
ကလည္းၿပဳံးၿပဳံးႀကီးသေဘာက်လို႔ ၾကည္႔ေနေလရဲ႔...။ အရင္ဆုံး ကိုယ့္ဖာသာကိုေျပာဆိုမိတ္ဆက္ၾကရ တာေပါ့။ ဆရာက လူပ်ဳိေလး အရပ္ျမင့္ျမင့္ပုလင္းဖင္ေလး ၂ျခမ္းကမ်က္စိေရွ႔ကာလို႔..အဟဲ..မ်က္မွန္ထူ တာေျပာတာဗ်ဳိ႔...။ မီးမီး..ဆိုတဲ့နံမည္ဂ်ပန္လိုလည္းေပါင္းျပတာ..လြယ္တာမွ ဌက္ေပ်ာသီးခြာရတဲ့အတိုင္း၊
အအိအုေအအို႔..ေတြကစလို႔...ဖတ္ရသင္ရတာေပါ့။ သူတို႔ဂ်ပန္အုပ္စုက ဘာသာေရးနဲ႔ထိုင္းေရာက္လာ
တာ။ ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္ ခရစ္ယာန္မဟုတ္၊ ေနကိုကိုးကြယ္တာတဲ့။ ထားပါေလ..ဆရာသမားႀကီး ရွင္းျပ
ေနလည္း စိတ္မွမဝင္စားတာနားမလည္ဘူးေပါ့...။ သူတို႔ဆရာသမားေတြနဲ႔ က်က်နနေဟာ္တယ္တခုမွာ အေကၽြးအေမြး ဧည္႔ခံႀကိဳဆိုတာ က်မတို႔ အုပ္စုက ဂ်ပန္စာကို အရမ္းစိတ္ဝင္စားၾကတယ္ဆိုၿပီး၊ မမတသိုက္
ရႊီးထားတာ...ေလ။ တကယ္ဆိုလခတိုးေအာင္ ဘာသာစကားေနာက္ထပ္တခုတတ္တယ္ဆိုၿပီး သူေ႒းမကို
ေျပာခ်င္လို႔၊ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေလ...ဆရာတပည္႔ ဆက္ဆံေရးက ေခ်ာမြတ္ေနတာ။ ေနာက္ၿပီး က်မတို႔အုပ္စု
ျမန္မာႏိုင္ငံကဆိုတာလည္း သူတို႔စိတ္ဝင္စားတာပါပါတယ္။    ဘယ္မွာေမြးလည္းေမးရင္ ျပန္ေျဖဖို႔ အေရး တေယာက္တေပါက္ နဲ႔ျငင္းၾကခုန္ၾကတာက တနာရီေလာက္၊ ကခ်င္ ကရင္ တရုတ္ ကုလား နဲ႔ရွမ္းမမယ္ငီး၊
သူတို႔ေတြက ျမန္မာျပည္ကဆိုတာလုံးဝမေျပာခ်င္ၾကဘူး။ ကိုယ္ကလည္း လိမ္ရင္ တခါေမးတမ်ဳိးေျဖနဲ႔ ဂ်ပန္ၾကားထဲ ညည္းတို႔ကြီသြားမယ္လို႔ေျပာ..။ ေနာက္မွ ဇာတ္စုံအျဖစ္မွန္ေျပာျပလိုက္တယ္။ ဘာဘဲျဖစ္
ျဖစ္ မိတ္ေဆြမ်ားကိုလည္း ေျပာျပခ်င္တယ္ ဘယ္အေျခအေနမ်ဳိးမဆို အမွန္တရားကိုဘဲ လက္ကိုင္ထားပါ။
အၿမဲဘဲ အဆင္ေျပပါတယ္။ လိမ္တာ ပုံျပင္လုပ္ထားတာေတြက ျပန္ေပၚရင္ သြားေရာဘဲ။ ဒီမွာေတာ့

လူလိမ္ဆိုရင္ လူေတာထဲတိုးဖို႔ခက္တယ္။ အဟဲ...ေရႊျပည္မွာေတာ့ ရိုးေနၿပီလို႔မေျပာပါနဲ႔၊ သူမ်ားဘာဘဲ
ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္မပါဖို႔ ကိုယ့္အေျခအေနမွန္ဖို႔က အေရးႀကီးတယ္။ ကိုယ့္တန္ဖိုးက ကိုယ့္ေပၚမွာဘဲတည္တာပါ
ေနာ္...။ အဲ...ဇာတ္လမ္း ေဘးေရာက္သြားၿပီ..အသက္ႀကီးလာေတာ့ နဲနဲပိုရစ္ခ်င္လာတယ္..း) 😁

စာသင္ခန္းမွာ စာေတြဖတ္တယ္ ဝါက်ေတြတည္ေဆာက္ၾကတယ္။ စာေတြေမးတယ္။ ထုံးစံ ခင္စပ္စုႀကီး
ကအဆင္ေျပဆုံးေပါ့။ အရွက္မွမရွိတာ ဘာဘဲေမးေမး ဟုတ္တာမဟုတ္တာအပထား ေျဖရမွေက်နပ္
သူႀကီးေလ..ဟီး..အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္သြားရင္ မွန္တာေပါ့။ ခဏခဏ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ေတာ့ မယ္ငီး
ကိုဆရာက လက္မေထာင္ျပပါတယ္..။ က်န္တဲ့ မမေတြက မၾကည္ဘူး။ ခုမွ ထိုင္းေရာက္လာတယ္။ (ေရာက္တာေနာက္က်လို႔သိပ္မထိုင္းေသးတာပါ ေစာေစာေရာက္ႏွင့္သူမ်ားထိုင္းေနၾကတာေလ..
😂😝ဟီးဟီး)

ဘုမသိဘမသိနဲ႔ ဟြန္႔..ဆိုေတာ့ မယ္ငီးလည္း သူတို႔မ်က္ႏွာကိုေထာက္လို႔ လက္သန္းဘဲ ျပန္ေထာင္ေပး
လိုက္ပါတယ္။ ဆရာကမဟုတ္ဘူး...ဒီအထဲမွာ မင္းအေတာ္ဆုံး..တဲ့ ထပ္ေျပာလိုက္ေသးတာ...။ ဒါနဲ႔ငီးငီး
ခင္အူေၾကာင္ၾကားက လက္ခလယ္ေထာင္ျပလိုက္တယ္။ လက္မ မဟုတ္၊ လက္သန္းမဟုတ္ လက္ခလယ္
ဘဲယူေတာ့မယ္ဆိုေတာ့၊ ဆရာကမ်က္လုံးျပဴးႀကီးနဲ႔ အၾကာႀကီးစိုက္ၾကည္႔ေနတာ။ ဒီကလည္း ခပ္တည္ တည္ပါဘဲ ေျပာၿပီးထိုင္ေနတာ( တကယ္ဆို လက္ခလယ္ေထာင္ျပ တဲ့ သေဘာအဓိပၸါယ္ကို လုံးဝမသိတာ
ေလ..ဟီးဟီး...) အင္မတန္မွ ရိုးသားလွတဲ့မ်က္နွာေလးနဲ႔ဆိုေတာ့ ဆရာလည္း...သေဘာေပါက္သြားတယ္ နဲ႔တူတယ္။ ျပန္စဥ္းစားရင္
မယ္ငီးအေတာ္ပိန္းတာ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ရွက္မိပါတယ္ဆို... း)))))

ေနာက္ေတာ့ဆရာက စကားလာေျပာပါတယ္။ မီးမီး တကယ္မသိဘူးလား..တဲ့..။ ဘာမသိတာလည္းဆိုမွ သူကရွင္းျပတာေပါ့...။ ေနာက္တခြန္းလည္း ေျပာျပပါတယ္။ စာသင္လာရင္ ေခါင္းေလွ်ာ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္
ေျခာက္ေအာင္ သုတ္ပါတဲ့..။ ဆံပင္အစိုအတိုင္း စာသင္ခန္းထဲဝင္တာ ဆရာကို မရိုေသ ရိုင္းတယ္ လို႔ မွတ္ယူၾကတာတဲ့။ သူတို႔ဆီမွာ ဆံပင္အစိုနဲ႔ အျပင္မထြက္ဘူးဆုိဘဲ... ပတ္ဝင္းက်င္ကို ဂရုမစိုက္သူ လို႔ သတ္မွတ္တာတဲ့...။👀😏

လူမ်ဳိးဓေလ့ထုံးစံေတြဆိုတာ တေနရာနဲ႔တေနရာ အေတာ္ဘဲ ကဲြျပားျခားနားၾကတာဘဲေနာ္...ေနာက္ထုံးစံ
ေတြကေတာ့ ဂ်ပန္အဝယ္ေတာ္နဲ႔ေတြ႔တုံးက သိရပါေသးတယ္..ႀကဳံရင္ေျပာျပရေသးတာေပါ့ေနာ္...

ဆရာကတကယ္ဘဲ က်မတို႔အားလုံးအေပၚမွာေကာင္းပါတယ္။ ၁၉၉၁-၉၂ ခုႏွစ္က ဂ်ပန္ကိုသြားခ်င္ၾက
တာလခေကာင္းလို႔... ပဲြစားခေတြ သိန္းအမ်ားႀကီးေပးရတဲ့ေခတ္ကာလမွာ က်မတို႔ကို ေလွ်ာက္လႊာေတြ
ယူလာေပးတယ္။ ေျဖခိုင္းတယ္။ လူအိုရုံမွာ လူအိုၾကည္႔ဖို႔၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကသြားခ်င္တယ္ဆိုလို႔ပါ။ တျပား မွေပးစရာမလိုပါ။ ၃ေယာက္သြားၾကတယ္။ က်မလည္းသြားမယ္ဆိုၿပီး အိမ္ကုိလွမ္းေျပာတာ အေဖေဆးရုံ
တန္းေရာက္သြားတယ္။ သူတို႔ၾကားတာက ယာဂုဆာေတြ မိန္းခေလးေတြေခၚၿပီး ဇိမ္ခန္းထဲသြားေရာင္းစား
ၾကတာဘဲ သိတာကိုး...။ သူငယ္ခ်င္း ၃ေယာက္သြားၿပီး အဆင္ေျပၾကတယ္တဲ့။ က်မနဲ႔ေတာ့ျပန္အဆက္
အသြယ္ေတာ့မရေတာ့ပါဘူး...။ ဘဝဆိုတာ မွန္းတာလည္းမျဖစ္ မမွန္းရင္လည္း ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။
ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ေရးဆိုေပမဲ့ ကံၾကမၼာအလွည္႔အေျပာင္းဟာတခါခါ ထူးဆန္းလြန္းပါတယ္ေလ..။

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစ~~~
မီးမီး

Friday, November 18, 2016

မဆုံးေသာလမ္းခရီးမွႀကဳံေတြ႔တဲ့သူငယ္ခ်င္းမ်ား

မဂၤလာပါရွင္~~~
က်မတို႔လူမွန္းသိတတ္စကတဲက သြားလိုက္ရတဲ့ ခရီးလမ္း၊ဆုံးကိုမဆုံးႏိုင္ပါဘူးရွင္။ အသက္ဝိဥာဥ္ဆုံးသြား
ေတာင္မွ ဆက္သြားေနရေသးတယ္လို႔ ယုံၾကည္တဲ့ လူေတြေလ။ လမ္းမွာသြားရင္း ႀကဳံဆုံခဲ့သမွ် ေျပာျပရင္
တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဘယ္တူႏိုင္မလဲေနာ့္..။ ဒီေတာ့ မယ္ငီးႀကဳံခဲ့တာေတြ မိတ္ေဆြမ်ားသိေအာင္ေျပာ
ျပရင္းနဲ႔ ဒီဘေလာ့ေလး အသက္ဆက္လိုက္အုံးမယ္ေလ..။


၁ဝ တန္းေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းေျပာင္းတာ ၃ခါ၊ ၃ၿမိဳ႔ေပါ့ေလ..ေကာလိပ္က ၁ခု၊ တကၠသိုလ္က ၁ ေနရာ၊
ေက်ာင္းၿပီးသြားေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြ တႏိုင္ငံလုံးမွာရွိတယ္။ ဒါေတာင္မယ္ငီးကသာမာန္ မိသားစု
ဝန္ထမ္းမဟုတ္လည္း ဘဝေပးအေျခအေနအရ ေျပာင္းေရႊ႔ရတာေပါ့။ဝန္ထမ္းသား သမီးေတြဆိုပိုဆိုးတယ္။ တခ်ိန္လုံးေျပာင္းေနရတာ။ တခုေတာ့ေကာင္းတာေပါ့။ အေတြ႔အႀကဳံပိုမ်ားလာတယ္။ 


ေဟာ..ခုအခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ gathering ေတြ၊ ဆရာပူေဇာ္ပဲြ၊ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ မိတ္ဆုံပဲြ ဘာပြဲညာ
ပဲြ၊ အဓိကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြ ျပန္ေတြ႔ၾကရင္း တစုတေဝးထဲ အမွတ္တရေလးေတြျပန္ေျပာၾက
ငယ္ေက်ာင္းသားဘဝကို ျပန္လည္ရင္ခုံၾကဖုိ႔ ေက်ာင္းေပါင္းစုံ ေကာလိပ္ တကၠသိုလ္ ဘာသာရပ္အလိုက္ 
က်င္းပလာၾကတာ၊ အရမ္းႀကီးေခတ္စားလာတယ္။မယ္ငီးသူငယ္တန္းကေန ၅တန္းအထိတက္ဖူးတဲ့ နယ္
ကအလယ္တန္းေက်ာင္းေတာင္ ပထမအႀကိမ္ က်င္းပၾကတာတဲ့။ ကိုယ္တို႔ေတာင္ ၅ဝေက်ာ္ၿပီဆိုေတာ့ ဆရာ ဆရာမေတြလည္း အေတာ္အသက္ႀကီးကုန္ၿပီေပါ့။ တခ်ဳိ႔လည္း ဆုံးပါးသြားၾကပါၿပီ။ သူတို႔ုတင္ထားတဲ့
ဓါတ္ပုံထဲ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းတေယာက္မွမေတြ႔မိဘူး။ ေျပာမဲ႔သာေျပာရတာ ရင္နာစရာ တခုကကိုယ္က
သာမွတ္မိတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကိုယ္႔ကိုမမွတ္မိၾကဘူးတဲ့။ သူမ်ားေျပာေျပာေနၾကတဲ့ ေခြးခ်ီေတာင္
မွတ္မိတယ္ဆိုတဲ့ေၾကာင္ခ်ီးရုပ္ကိုေနာ္..အဟဲ...ထားပါေလ...။ အားလုံးက အရြယ္ေကာင္း တဲ့ ၃ဝ ပတ္ဝန္း က်င္ေလးေတြဘဲေတြ႔မိတယ္။ ေျပာမဲ့သာေျပာရတာ ဆရာဆရာမဆိုတာလည္း ကိုယ္တို႔ေန တုံးကသူတို႔
ေတြက ေက်ာင္းသားႀကီးေတြ၊ သူတို႔နံမည္ မယ္ငီးေျပာလိုက္ေတာ့လည္း တလဲြ....😁 ေစ်းသြားရင္း ျပန္
ေတြ႔ေတာ့ သူတို႔က ေျမးတဲြေလာင္းနဲ႔ ကိုယ့္ကိုမမွတ္မိ..။ က်ဳိင္းတုံမွာ ၁၆ ႏွစ္ဆို အိမ္ေထာင္က်ၿပီေလ..။
ကိုယ္ကေတာ့ အေသမွတ္မိတာ...။ ေအာ္..သူ႔ေျမးေတြနဲ႔ သူေပ်ာ္ေနတာ..ေပ်ာ္ပါေစသူငယ္ခ်င္းေရ..။ ထိုင္
ဝမ္ကျပန္ေတြ႔တဲ့ ေလယာဥ္မယ္သူငယ္ခ်င္းကပိုဆိုးတယ္။ ၃၆ ႏွစ္ေလာက္ၾကာခဲ့ၿပီဆိုေတာ့ သူကဘာမွမ မွတ္မိ။ က်ဳိင္းတုံစားစရာကလဲြလို႔ သူ႔ေခါင္းထဲဘာမွမရွိေတာ့ဘူးတဲ့..။

ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းတတန္းထဲေက်ာင္းတက္ခဲ့ၿပီး အတူတူ လမ္းေဘးေျပးလႊား ကစား ခဲ့ၾကေပမဲ့  ကိုယ္ကအပ်ဳိေပါက္စ ဘဝမေရာက္ခင္ေတာင္ႀကီးေျပာင္းေတာ့ ပိတ္ရက္ျပန္ရင္ေတာင္ သူ႔ကို စကားမေျပာျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အဟီး..အပ်ဳိျဖစ္ၿပီး ေသြးႀကီးသြားတာေလ..ေက်ာင္းၿပီးလို႔ အလုပ္လုပ္ေနတုံး
ကလည္း သူ႔ကိုတျခားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔တရုံးရုံးျမင္ေနခဲ့တာဘဲ။ ခု..ျပန္ေတာ့ အိမ္ကိုလာႏူတ္ဆက္တယ္။
လူကပုံစံလုံးဝေျပာင္းသြားတာဘဲ။ ဝဝေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းနဲ႔ အိုး..သူေလးက မိုင္းလားဖက္မွာ ဗိုလ္မူးႀကီးအဆင့္တဲ့။ ဗမာစစ္တပ္က မဟုတ္ပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူထားတဲ့ လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႔အစည္း ကေပါ့..။ သူ႔ဆီလာလည္ပါအုံးလို႔ဖိတ္ေခၚ ပါတယ္။ အေျခအေနေပးရင္ သြားခ်င္တာ...။ အျပတ္ဓါတ္ပုံေတြ
ရိုက္ အင္တာေတြဗ်ဳးၿပီး အားပါးတရလာေျပာျပခ်င္တာေပါ့..။😎


ေတာင္ႀကီး အထက ၁ ကေတာ့နံမည္ႀကီးေက်ာင္း။ ျမန္မာျပည္က ရန္ပုံေငြအေတာင့္ဆုံး ဆရာပူေဇာ္ပဲြ လုပ္တဲ့ေက်ာင္း...တဲ့။ က်င္းပလာတာလည္း သတၱမအႀကိမ္ေျမာက္တဲ့။ အစပိုင္းႏွစ္ကေတာ့ ေက်ာင္းသား
ေဟာင္းေတြဆီ အလွဳလိုက္ခံတယ္။ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြကလည္း နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ ထိပ္ပိုင္း
ေအာင္ျမင္ေနတာေတြရွိေတာ့ ထည္႔တာမ်ားအားက်စရာ သိန္း၁ဝဝ သိန္း၅ဝ ဒီလိုထည္႔ၾကတယ္တဲ့၊ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ေဟာင္းက ၂ေယာက္ေတာင္ရွိတယ္ဆိုဘဲ။ ေတာင္ႀကီးကနံမည္ႀကီးသူေ႒းေတြ အဆိုေတာ္ေတြထြက္တဲ့
ထ ၁ ေပါ့..။ အဲ့ထဲေရာက္ၿပီး ရွာမွ သူငယ္ခ်င္းေတြျပန္ေတြ႔တယ္။ ၁ဝ ေယာက္ထက္မပိုပါဘူး။ နံမည္ေတြ႔
ရင္စာပို႔လိုက္ မယ္ငီးကိုယ္႔ကိုယ္ကိုျပန္မိတ္ဆက္လိုက္နဲ႔၊ လုံးခ်ာလိုက္ေနတာ ၂ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ မွတ္မိ
တာလည္းရွိ မမွတ္မိၾကတာလည္းရွိေပါ့...။ တခ်ဳိ႔လည္း အေျခအေနတခုမွာ ေရာက္ေနေတာ့ ေအာက္ငုံ ၾကည္႔ရင္ လည္ပင္းနာလို႔ မၾကည္႔ခ်င္တာလားမသိ...အဟိ...စလာၿပီ..မဟုတ္တာေတြေျပာဖို႔😝
တေန႔ကဘဲ အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းထဲကတေယာက္နဲ႔ျပန္ေတြ႔တယ္။ စကားေျပာျဖစ္တယ္။ သားေတာင္ လူႀကီးျဖစ္ေနၿပီတဲ့..။ ေက်နပ္ပါၿပီေလ..။ ကဲ..ဒီနွစ္ေတာ့ ေနာက္ဆုံးဘဲ...ဆက္ၿပီးအတင္းမရွာေတာ့ဘူး။

ေတာင္ႀကီးအတိတ္ကို သာသာေလး ေခါက္ထားလိုက္အုံးမွ...မေခါက္ခင္ျပန္တမ္းတ ၾကည္႔အုံးမယ္ေလ..။ ၄ႏွစ္တက္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းဆုိေတာ့လည္းသူငယ္ခ်င္းမနဲပါဘူး။ အကို၂ေယာက္ကိုလည္း အရမ္းသတိရေနမိ တယ္...။စက္ဘီးေသးေသးေလး နင္းၿပီးေဘးက အကို၂ေယာက္ကတစီး (အသြားတေယာက္ နင္းရင္
အျပန္တေယာက္ကနင္းရတယ္) ဒီလိုသြားရတာ။ ေက်ာင္းအထိစီးသြားဖူးတယ္။ ေကာင္ေလးေတြကမယ္ငီး စက္ဘီးကို ေလေလွ်ာ့ထားတတ္လို႔၊ ေနာက္ပိုင္းမစီးရဲေတာ့ဘူး။ မင္းလမ္းတေလ်ာက္စက္ဘီးစီးတာ မွတ္မိ တယ္ ညေစ်းနဲ႔ေစ်းႀကီးနားအျဖတ္ ေတးသံသြင္းဆိုင္တခုက စိုင္းထီးဆိုင္သီခ်င္းအၿမဲဖြင့္တာကိုလည္း ၾကားေယာင္မိတယ္။ တရုတ္ဘုံေက်ာင္းေရွ႔က တဲလိုအဝတ္ေတြကာၿပီးေနၿပီး ေဗဒင္တြက္ေနတဲ့လူႀကီး ကေနာက္ေတာ့ နံမည္ေက်ာ္
မင္းသိခၤျဖစ္သြားေလရဲ႔...ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ အကိုတို႔ေနခဲ့တဲ့ ဝန္ႀကီးလမ္းအိမ္
မွာလိုက္ေနတုံးက (မွတ္မွတ္ရရအေရးအခင္းျဖစ္တုံးကပါ) အကိုႀကီးနဲ႔ ၂ေယာက္ထဲ။ သူ႔အလုပ္က ေတာင္
ေအာက္ဆင္းၿပီးကုန္ေတြသြားထဲ့ရတယ္။ က်ဳိင္းတုံကိုသြားမဲ့ ကားေကာင္ဗြိဳင္မွာ ၿပီးမွျပန္လာရတယ္။ မိုးခ်ဳပ္ တယ္။ အဲ့အခ်ိန္လည္း ေနဝင္မထြက္ရအမိန္႔ရွိေလေတာ့ အကိုျပန္မလာရင္ တညလုံး တေယာက္ထဲ မေနရဲ
ဘူးအရမ္းေၾကာက္တာ။ ျပဴတင္းေပါက္နားတေနကုန္ထိုင္ၿပီး လမ္းကိုဘဲၾကည္႔ေနရတယ္။ ကပ္ရပ္ၿခံထဲမွာ
ေန႔လည္ဆိုအသံမၾကားရေပမဲ့ ညညဆို အေသေအာ္ သီခ်င္းဆုိ တေဒါင္ဒါင္တဒင္ဒင္နဲ႔ အရမ္းမုန္းဘဲ။ ခဲနဲ႔
သြားထုဖူးတယ္။ ေနာက္အကိုေျပာျပတယ္.. ဒင္းတုိ႔လည္း နံမည္ေက်ာ္ အင္းစကူးအဆိုေတာ္ႀကီးေတြတဲ့။
ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ နံမည္အႀကီးဆုံးတဲ့...။ သူတို႔အင္တာဗ်ဳးမွာဖတ္ဖူးတာက အဲ့အခ်ိန္ သီခ်င္းသြင္းဖို႔
သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႔ၿခံထဲမွာ
ေလ့က်င္႔ေနၾကတာတဲ့..။ ဘယ္သူေတြဘယ္ေလာက္ႀကိဳက္ႀကိဳက္။ ငီးငီး
ေတာ့ ဘဲဒီးေဆာ္ဒီးဘဲ..အျမင္ကပ္တယ္ရွင္႔...။ တညလုံးမအိပ္ရဘူး...။ ညေပါင္းမ်ားစြာ..။😤


ၿပီးေတာ့ လသာ ၂ ေပါ့..။ ဒီမွာေတာ့ Day နဲ႔ေဘာ္ဒါဆိုၿပီး ၂ခုေတာင္ရွိတာ။ ကိုယ္တို႔ကေတာ့ ၁ႏွစ္ဘဲတက္
ဖူးတာပါ။ ရန္ကုန္ကနံမည္ႀကီးေက်ာင္းတခုေပါ့..။ ကိုယ္တို႔ေခတ္ကေတာ့ ေဘာ္ဒါေဆာင္ရွိတယ္ေလ။ ဆရာ ပူေဇာ္ပဲြက်င္းပၿပီး ေနာက္ရက္ဆို ေဘာ္ဒါေဆာင္ေက်ာင္းသူေဟာင္းေတြ ေတြ႔ဆုံပဲြလုပ္ၾကတယ္။ အရမ္းေပ်ာ္ စရာေကာင္းတယ္တဲ့ ။ ေဘာ္ဒါေနတုံးကေတာ့ တေယာက္နဲ႔တေယာက္မတည္႔တာ မေခၚတာ
ေတြရွိၾကေပမဲ့၊ ခုေတာ့ အေသခင္ၿပီး ခ်စ္ေနၾကတာ စုၿပီးခရီးေတြအတူတူထြက္ၾကနဲ႔၊ (မယ္ငီးေတာင္သူတို႔
နဲ႔ေငြေဆာင္လိုက္သြားဖူးတယ္ေလ) ရီရလြန္းလို႔ပါးစပ္ေတာင္ေညာင္းပါတယ္ဆို ။ မ်ားေသာအားျဖင့္
ပြင့္လင္းတယ္..ျဖတ္သန္းလာတဲ့ဘဝ အေၾကာင္း ေကာင္းဆုိး ၂မ်ဳိးလုံး သူငယ္ခ်င္းေတြအားလုံးကိုခ်ျပရဲ တယ္။ သားသမီးေတြလည္း ႀကီးကုန္ၿပီ တည္ၿငိမ္တဲ့ဘဝေတြေရာက္ေနၾကၿပီေလ...။ ဒီနွစ္ရေအာင္ျပန္ လာဖို႔ေခၚၾကတာ ဒီကလည္း သြားခ်င္လိုက္တာ တပိုင္းကိုေသလို႔...။ အေမရိကားအေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ၿပီးခဲ့တဲ့လက လသာ ၂ ေက်ာင္းသူေတြ gathering လုပ္ၾကတယ္။ အသက္ ၇ဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ေက်ာင္းသူ
၂ေယာက္ေတာင္လာတယ္။ ျပည္နယ္အသီးသီးကသြားၾကတယ္။ မယ္ငီးေတာ့ ဓါတ္ပုံၾကည္႔ၿပီး လိုက္ေပ်ာ္
ရတာပါ။ေသခ်ာတာတခုက ေဘာ္ဒါေဆာင္ေနခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ခုထိအရမ္းခ်စ္ခင္ေနၾကတာဘဲ..။
တေယာက္အဆင္မေျပရင္ ပိုက္ဆံ
စုၿပီး သြားေပးကူညီၾကတာ...။💖💕💛💜💚💙

ကိုယ္တို႔က ေဒသေကာလိပ္ႀကီးဆိုတာလည္း တက္ခဲ့ရေသးတယ္ေလ..။ အင္းယားေလးက ေဒသေကာ
လိပ္(၂) ဆိုတာ အန္မတန္မွေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့တာေပါ့..။ ေနရတာက ျပည္လမ္းနဲ႔ေအဒီလမ္း(ခုေတာ့ နံ
မည္ေျပာင္းသြားပါၿပီ) ထိပ္ကအျပင္ ေဘာ္ဒါေဆာင္။ အေဆာင္ေက်ာင္းသူေတြ ရာဂဏန္းနီးပါးေတာင္ရွိ မလားမသိ..။ ဝင္းထဲကရွိသမွ် ေနရာအေဆာင္ေတြအားလုံး အခန္းဖဲြ႔ လူထဲ့ဘဲ။ မယ္ငီးေတာ့ အန္မတန္ ဘရုတ္က်ခဲ့တာ ျပန္စဥ္းစားရင္ တခါခါ ေအာ္ရီခ်င္တယ္။ အခန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းက သရက္သီးသုတ္ စား ခ်င္တာ၊ ၂ေယာက္လုံးပိုင္ဆိုင္တာက ပုဂံျပား၂ခ်ပ္နဲ႔ဇြန္း ၂ေခ်ာင္း။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကခ်က္စားၾကတာ။
လွည္းကူး ပဲခူးကေနလာတဲ့သူေတြလည္းရွိတယ္။ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ကပါဘဲ။ မယ္ငီး ပုဂံျပားေလးကိုင္
ၿပီးတခန္းဝင္တခန္းထြက္ သရက္သီးသုတ္စားမလို႔ သရက္သီးမေလာက္လို႔ နဲနဲေလာက္မွ်ပါလား..ဆိုၿပီး
လိုအပ္သမွ် သြားေတာင္း၊ သူငယ္ခ်င္းကအခန္းထဲကေန သုပ္ဖို႔ျပင္ဆင္တာ၊ ေနာက္ေတာ့ဇလုံအျပည္႔နီး
ပါးသရက္သီးသုပ္တခြက္ရပါတယ္။ဆီဆားၾကက္သြန္ငရုပ္သီးပုဇြန္ေျခာက္..ဘာမွမရွိတဲ့သူဆိုရင္ အခ်ဳိ တည္းဖို႔ တခုခုႀကံဖန္ေတာင္စားခဲ့ဖူးပါတယ္ဆို..။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့
ပုဝါ၂စအသာခ်တဲ့ တိုင္းမူးကေတာ္
ေတြျဖစ္လို႔တဲ့။ သူ႔မ်က္ႏွာျပန္ေတြ႔ေတာ့ ရီခ်င္တာ..၂ေယာက္သားတဟားဟားေအာ္ရီေနရတယ္။😹

ေနာက္တေယာက္ေတာ့ မယ္ငီးတို႔ထက္အသက္အမ်ားႀကီးႀကီးပါတယ္။ သူ႔နံမည္ကိုလည္း အရွည္မမွတ္မိ။
မေဝ..လို႔ဘဲေခၚတာ။ မယ္ငီးတို႔ ေကာလိပ္ ပထမေက်ာင္းသူဘဝမွာ သူကေက်ာင္းၿပီးလို႔ ေက်ာင္းဆရာမ
လုပ္ေနတာ။ မဟာဆက္တက္တာမဟုတ္ဘဲ ထူးထူးဆန္းဆန္း တကၠသိုလ္ဝန္းက်င္အေဆာင္မွာ ေနတယ္ ဆိုၿပီး ခင္စပ္စုက ထုံးစံစပ္စုပါတယ္။ သူနဲ႔တခန္းထဲေနတာေလ။ မေဝကေအးတယ္။ ညိဳေခ်ာေလး..။ စကား
သိပ္မေျပာဘူး။ က်မရဲ႔ေပါက္ကရေလးဆယ္စကားသံၾကားရင္ ရီေနတာ..။ ညေနညေနဆိုရင္ မယ္ငီးကို လက္တို႔ၿပီး ၿခံဝင္းထိပ္ထြက္တယ္။ ၿခံတံခါးကလည္း အခ်ိန္နဲ႔ပိတ္တာေလ။ အဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးေနဝင္းႀကီးေဂါက္
ရိုက္ျပန္လာတတ္တယ္။ သူက လက္ျပလို႔။ က်မကအံၾသတာေပါ့...။ အမဘာလို႔လက္ျပတာလဲ..။ အျမင္ ကတ္စရာေကာင္းတဲ့လူႀကီးကို..ဆိုၿပီးက်မကသူ႔ကိုစိတ္ဆိုးတာ..။ ဘာမွမေျပာဘူး။ တေန႔က်ေတာ့ သူ႔ဆီ
ဧည္႔သည္လာတယ္။ အထုပ္ေလးတခုေပးသြားတယ္။ ထုံးစံမုန္႔ေလးေပါ့။ အဲ့မွာ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေလး
က်မကိုေကၽြးပါတယ္။ အသီးပါ..။ ေမႊးေနတာဘဲ..ပန္းသီးသစ္ေတာ္(ခုေတာ့အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္)၊ ကၽြတ္
ကၽြတ္ေလးနဲ႔စားလို႔လည္းေကာင္းတခါမွမစားဘူးဖူး ျမင္လည္းမျမင္ဖူးဘူး။ သူကက်မကိုအျပင္ေခၚၿပီးမွ
ေျပာျပပါတယ္။ သူ႔အေဖက ဦးေနဝင္းကားေရွ႔ခန္းမွာ ထိုင္တဲ့တေယာက္တဲ့ ကားေမာင္းသမားမဟုတ္တဲ့
တေယာက္တဲ့။သက္ေတာ္ေစာင္႔လား..ဆိုေတာ့..အင္း..တဲ့။ ဒီကေတာသားလည္းသိပ္နားမလည္ပါဘူး။
ဆရာသမားက ဒီအသီးကိုသိပ္ႀကိဳက္ေတာ့ စပယ္ရွယ္ ႏ်ုိင္ငံျခားကေနဝယ္လာတာ..လို႔ေျပာပါတယ္။ သူေျပာျပေလ့ရွိပါတယ္..အဖိုးႀကီးအေၾကာင္း..၁၆-၁၇ ႏွစ္မမေလး မယ္ငီး ဘယ္စိတ္ဝင္စားမလဲ..။ ေျပာ
ရင္ အင္းအင္း..သာလိုက္တယ္..ေကၽြးရင္အေသစားတာေပါ့..။ ေနာက္ပိုင္းသူလည္း သိပ္မေျပာျပေတာ့
ဘူး။ ေယာက္က်ားယူဖို႔ အေဆာင္ကေနထြက္သြားတာဘဲ။ သူ႔ေယာက္က်ားလည္း စစ္တပ္ကဘဲ..
ခုဘယ္ေရာက္ေနလဲေတာ့မသိ...။ ေတြ႔ခ်င္ပါေသးတယ္..မမေဝရယ္..သတိရတယ္..။

တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ လွည္းတန္းနားမွာေနတယ္..။ မွတ္မွတ္ရရမဂၤလာလမ္း..ဆိုလား..ဘဲ..။ အေဆာင္
ပိုင္ရွင္မွာ သမီးေခ်ာ ၄ ေယာက္ေတာင္ရွိတာ...။ သူတို႔အိမ္နားမွာ ရပ္ကြက္စာၾကည္႔တိုက္လိုလိုရွိတယ္။ အဲ့
မွာစာအုပ္ေတြဖတ္တာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ဖတ္လည္းဆို ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္မျပန္ဘဲနဲ႔ကိုဖတ္တာ။

သူတို႔နဲ႔ေန...အျပင္ထြက္မစားဘူး..အိမ္ေရွ႔လာေရာင္းတာကို ဝယ္စားတယ္..ေလ။ အဟဲ...။ ေန႔လည္ေခါင္း
ရႊက္ေစ်းသည္တဦးက မုန္႔ဟင္းခါးေလးလာေရာင္းတယ္။ ေျမအိုးေလးနဲ႔ စကားေျပာလည္း အရမ္းဝဲတယ္။
တကယ့္ဗမာစကားျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ေလ..။ သူ႔မုန္႔ဟင္းခါးေလးကေမႊးေနတာဘဲ ငရုပ္ေကာင္းမ်ားမ်ားေလးနဲ႔
ေပါ့။ တခါေတာ့ မယ္ငီးတို႔အျပင္ထြက္ၾကမလို႔ သူ႔နဲ႔ႀကဳံတာ..။ သူကမုန္႔ဟင္းခါးလို႔..အသံေလးစဲြၿပီးေအာ္ရ
တာေလ..။ မယ္ငီးကေျပာတယ္..ဒီတခါ ေအာ္ေပးမယ္ တလမ္းလုံးလိုက္သြားမယ္..ဆိုေတာ့ သူကမ ယုံဘူးေလ..သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းဝိုင္းဟားၾကတယ္..။ ဘာရမလဲ နဂိုကတည္းက ဘရုတ္က်ပါတယ္ဆို
ရွမ္းမသံနဲ႔ေဟာဒီကမုန္႔ဟင္းခါးဗ်ဳိ႔..လို႔တလမ္းလုံးလိုက္ေအာ္ေပးတယ္။ သူမ်ားေတြထြက္ၾကည္႔ၾကတယ္။ ဝယ္စားၾကတယ္..။ ဟီးဟီး..ေနာက္ေတာ့ သူကအေဆာင္ကေခၚေခၚမေခၚေခၚ..ေန႔တိုင္းဝင္ၿပီး မယ္ငီး
အတြက္မုန္႔ဟင္းခါးတခြက္အၿမဲလာေပးတယ္။ မယူဘူးေျပာလည္းမရဘူး..။ ခင္လို႔တဲ့..သူ႔ေယာက္က်ား
ကပန္းခ်ီဆရာဆိုၿပီး ပန္းခ်ီကားေတြလာေပးတယ္။ ပိုက္ဆံေပးလည္းမယူဘူး..။ ေအာ္..ခုေတာ့လႊမ္းစရာ
ေလးေပါ့ရွင္...ဘယ္ေရာက္ေနၾကလဲမသိေတာ့ဘူး..။


ဒါေတြကေက်ာင္းတက္တုံးက ႀကဳံေတြ႔ခဲ့တာေလးေတြပါ ..။ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ေနာက္အမ်ားႀကီးႀကဳံခဲ့ၾကရ
ေသးတယ္..။ ေတြ႔ၾကခင္ၾက..ၿပီးကဲြသြားၾကရတာဘဲ..ေတြ႔တုံးခဏေလးဘာလို႔ တေယာက္နဲ႔တေယာက္
နားလည္မူ႔ေတြ ၾကင္နာမူ႔နဲ႔ မခ်စ္ႏိုင္ၾကတာလဲ..ေနာ္...။ ၿပီးရင္ခရီးဆက္ၾကမဲ့သူေတြခ်ည္းဘဲ။ ေနာက္ျပန္
ဆုံဖို႔ဆိုတာ...ခဲယဥ္းပါတယ္...ကဲ...မိတ္ေဆြမ်ားနဲ႔လည္း ေရစက္ရွိလို႔ ခုလိုဒီေနရာမွာလာေတြ႔ၾကရတာ
ေပါ့...ေရွ႔ဆက္ၾကမဲ့ခရီးလမ္းမွာ ခ်စ္ခင္သူမ်ားနဲ႔ သာသာယာယာေျဖာင္႔ျဖဴးၾကပါေစလို႔...

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစ
မီးမီး😉

Friday, November 4, 2016

ႀကဳံဖူးခဲ့တဲ့ဂ်ပန္မ်ား...

မဂၤလာပါရွင္~~~
ေခတ္မွီခ်င္ရင္ေခတ္နဲ႔အညီလိုက္ေလ်ာညီေထြစြာေနတတ္ရမယ္တဲ့...အရင္ကေတာ့ ကမာၻႀကီးထဲ ဘာလုပ္
လုပ္ ေနသာသပါ့ၿခဳံထဲက လုပ္ေနတာအက်င့္ႀကီးကိုျဖစ္လို႔..။ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ေဟာ္လဝင္ေန႔ အေမေန႔ အေဖ

ေန႔ အကိုေန႔ အဘေန႔....ဘာညာကြိကြက်င္းပေနတာ fb မွာျမင္ေပမဲ့ လိုက္မလုပ္တတ္ဘူး..အဟီး..ကိုယ့္
ယူဆခ်က္နဲ႔ကိုယ္ေပါ့ေလ....။

အေနာက္ကမာၻရဲ႔ အမူအက်င့္ ဓေလ့ထုံးစံေတြကိုေတာ့ တေသြမတိမ္း ပုံတူကူးခ်တဲ့ေနရာမွာျမန္ဆန္လက္ သြက္ၾကေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႔ စည္းကမ္းရွိတတ္ပုံ လူႀကီးလူေကာင္းဆန္ပုံ က်မ္းမာေရးအတြက္ ပတ္ဝန္းက်င္ အတြက္ ႀကိဳးစားေနၾကပုံကို ဘာလို႔မ်ားအတုမယူၾကဘဲ ေက်ာ္သြားၾကလဲမသိ..ေနာ္..တခါခါအေတြးေပါက္
ၾကည္႔မိတာပါ..။ ဒီမွာလူငယ္ေတြေတြ႔ၾကရင္ ဘာအားကစားလိုက္စားလဲလို႔ အခ်င္းခ်င္းေျပာဆိုၿပီး စကား
လက္ဆုံၾကတယ္..။ ေကာင္မေလးေတြ ေကာင္ေလးေတြၾကည္႔လိုက္ရင္ fit ျဖစ္ေနတဲ့ က်စ္လစ္တဲ့ ခႏၶာ ကိုယ္နဲ႔။ ဝတုတ္ပုံပ်က္ေနတဲ့ လူတန္းစားကိုေတာ့ သူတို႔က လူတန္းစားတရပ္ လို႔သတ္မွတ္တယ္။ ေျပာ
ခ်င္တာက ေန႔စဥ္လူေနမူ႔ဘဝမွာ က်မ္းမာေရးလိုက္စားတာကအေရးပါတဲ့ အေျခခံအေၾကာင္းတရပ္ဆိုတာ
လူတိုင္းနီးပါးနားလည္သေဘာေပါက္ၾကတာပါ။ ျမန္မာျပည္ႀကီးမွာ တခ်ိန္လုံး ဖုံးကို ပြတ္ဘဲပြတ္ေနၾကတာ တေန႔မွာေတာ့မ်က္စိဆရာဝန္ေစ်းအေကာင္းဆုံးျဖစ္လာမွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလဲြပါဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ ပြတ္မယ္ fb မွာ ဆဲၾကမယ္...ေမြးရာပါ ပစၥည္းေလးေတြ တတၿပီးၾကြားၾကမယ္...ဒါဘဲ...။ ေနာက္ၿပီး မတိုး
တက္ဘူး မေျပာင္းလဲဘူး..ေအာ္ၾကမယ္..။ အဟဲ...မယ္ငီးလည္း ေခတ္မွီတိုးတက္လာၿပီေနာ္...။ လက္ရွိ
အေျခအေနကို လိုက္ၿပီး အာတတ္လာၿပီဗ်ဳ႔ိ...

ကဲ..ခုတေလာေတာ့ ဂ်ပန္အေၾကာင္းဘဲၾကားေနရတယ္ရွင္႔...။ ဂ်ပန္ေပးတဲ့ေရႊရည္စိမ္ ဘာညာေပါ့ေလ..။
ခုလည္းေပးျပန္ၿပီ..ေနာက္ကြယ္ကလက္မဲႀကီးေပါ့..ေလ။ လူတိုင္း ကိုယ့္အထင္ကိုယ့္အျမင္ ေျပာခြင့္ရွိၾက
ပါတယ္။ မယ္ငီးလည္းေျပာပါရေစ..။ႀကဳံခဲ့ဖူးတဲ့ဂ်ပန္အေၾကာင္းေလး ေဖါက္သည္ခ်ပါရေစ...။

တကယ္လို႔ အခုစာဖတ္ေနတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားဟာ မယ္ငီးစာေတြကို အရင္တုံးကတည္းက ဖတ္ဖူးခဲ့ရင္ေတာ့
သိၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒီကလည္း တခါေရး ၂ ေရးအိပ္ဆိုတဲ့ အဆင့္ပါဘဲဆိုေတာ့လည္း၊ ျပန္မိတ္ဆက္ပါရေစ
က်မ ၁၉၈၉-၁၉၉၉ ထိုင္းႏိုင္ငံ က်ဳိင္းမိုင္(ဇင္းမယ္)ဆိုတဲ့ၿမိဳ႔မွာေနခဲ့ဖူးပါတယ္။ အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ က်မ
လုပ္တာက ႏိုင္ငံျခားသား ခရီးသြားေတြကိုအဓိကထားေရာင္းတဲ့ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ ေၾကးထည္ ေရာင္း
တဲ့ကုမၼဏီတခုမွာပါ။ တေန႔ေန႔ ႏိုင္ငံျခားသားခရီးသည္ေတြ ရာနဲ႔ခ်ီလာၾကတဲ့ အဲ့ေခတ္ကာလကနံမည္ႀကီး
ေနရာတခုဆိုပါေတာ့။ အဓိက အေရာင္းစာေရးေတြက ႏိုင္ငံျခားဘာသာစကားအမ်ဳိးမ်ဳိးတတ္ရပါတယ္။
လာတဲ့လူမ်ဳိးေတြကလည္း ေပါင္းစုံေလ။ (ဘာသာစကား၂မ်ဳိးအထက္တတ္ရင္ လခကပိုမ်ားတယ္၊ လူလည္
မယ္ငီး ညာတာပါေတးနဲ႔ ၄မ်ဳိးတတ္တယ္ဆိုၿပီး လခပိုရေအာင္ေလ့က်င့္ထားပါတယ္ ေသခ်ာတာ တမ်ဳိးကို ၁ဝ ခြန္းထက္မပို) အဲ့ဒီထဲမွာ မယ္ငီးက ဂ်ပန္စကားတတ္တယ္ဆိုၿပီး အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ဂ်ပန္ဧည္႔သည္
လက္ခံရပါတယ္။

စေနေန႔တိုင္း ဂ်ပန္ႀကီးတေယာက္ အၿမဲလာတတ္တယ္။ အစကလာလည္တာ ဘာမွလည္းမဝယ္ပါဘူး။
စကားေျပာရင္းနဲ႔ ဘာကိုသေဘာက်မသိ အပတ္တိုင္းလာတယ္။ ထိုင္ခုံမွာအသာထိုင္ၿပီးက်မနဲ႔စကား
ေျပာေတာ့တာဘဲ။ ဆိုင္ကိုလည္း ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္မလည္ေတာ့ဘူး။ ဒီကလည္း သူ႔ကိုဧည္႔ခံေနရင္
ေစ်းမေရာင္းရ၊ ေကာ္မရွင္မရမွာကစိုးတာသူ႔ကို သိပ္လည္း ဂရုမစိုက္မိဘူး။ သူကလည္း ဘာမွမေျပာဘူး၊
ဧည္႔သည္ေတြလာရင္ေစ်းေရာင္း၊ အားရင္သူ႔အာလူးေတြဖုတ္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို သူေျပာတာျပန္ေျပာၿပီး
တဟီးဟီးတဟားဟားရီနဲ႔..။ေတာ္ေတာ္အဖြ႔ဲက်တာေပါ့။ သူက သူ႔ဂ်ပန္အဖိုးႀကီးေတြ တေယာက္ၿပီး တေယာက္ေခၚလာမိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ သူတို႔က အင္ဂ်င္နီယာေတြပါ။ က်ဳိင္းမယ္နားမွာ ေဆာက္ေနတဲ့
လွ်ပ္စစ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ စီမံကိန္းတခုက ဂ်ပန္ေတြပါ။ ေနာက္မိတ္ဆက္ေပးတဲ့ အထဲမွာ တေယာက္က ရွမး္
စကၠဴစက္ရုံပိုင္ရွင္ဗ်...။ အဲ့ရွမ္းစကၠဴေတြကို တခုမွ ထိုင္းမွာမေရာင္းဘူး။ ဂ်ပန္ျပန္ပို႔တာ၊ အေရာင္ေလးေတြ
စပ္ၿပီး လက္ေဆာင္ထုပ္တာေတြ ဗူးေတြခြက္ေတြ စာအုပ္အဖုံးေတြလုပ္တာ အရမ္းလွတာဘဲ။ အဓိက
က်မကိုျမန္မာျပည္ကရွမ္းလို႔သိတဲ့အတြက္ ခင္တာလည္းပါပါတယ္။

တေန႔က်ေတာ့ သူတို႔လာတာ ညေနေလာက္မွာပါ။ ေဂါက္ရိုက္ၿပီးဝင္လာႏူတ္ဆက္တာတဲ့။တခါခါစိတ္ရူပ္
တာ။ အဲ့လိုဘာမွန္းမသိ၊ သူငယ္ခ်င္း ေတြကလည္း ဝိုင္းေလွာင္ၾကတယ္ မီးမီး အေဖဂ်ပန္ႀကီးလာၿပီ..တဲ့။ အဲ့တာနဲ႔ စကားေျပာေတာ့ သူတို႔ ဘီယာေသာက္လာၾကတယ္နဲ႔တူတယ္..အန႔ံကေဟာင္ေနတာဘဲ..။ မယ္ငီးလည္း စိတ္တိုတိုနဲ႔ ပိတ္ေျပာ လိုက္တယ္။ က်မငယ္ငယ္ကတဲက ဂ်ပန္ေတြ ျမန္မာျပည္မွာလူေတြကို
ဘယ္လိုႏွိပ္စက္သလဲဆိုတာဖတ္ခဲ့လို႔ ဂ်ပန္အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္..ဆိုၿပီး။ သူတို႔ခဏ
ေလာက္အံ့သြားၾကတယ္။ ၿပီး တန္းစီထၿပီး က်မကို ခါးညြတ္လို႔ ေတာင္းပန္ၾကတယ္။ သူတို႔အတိတ္က ဂ်ပန္ကိုယ္စား အမ်ားႀကီးေတာင္းပန္ပါတယ္တဲ့။ အတိတ္ဆိုတာ ျပန္ျပင္မရပါဘူး။ အနာဂါတ္ကို သာဖန္ တီးလို႔ရပါတယ္တဲ့။ က်မနဲ႔သူတို႔ရဲ႔ အနာ ဂါတ္ဆက္ဆံေရးကို အၿမဲစိမ္းလန္းစိုေျပခ်င္ပါတယ္ဆိုၿပီး စာအိပ္ ဖြင္႔တဲ့ဓါး(ေၾကးထည္) တေယာက္တခုစီ ဝယ္ၿပီး၊က်မကို ဘတ္ ၁ဝဝ စီေဘာက္ဆူးေပးၾကတယ္။ က်မ လည္းအားလည္းနာ ဘာေျပာရမွန္းမသိ..။သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အံံၾသေနၾကတာ အဖိုးႀကီး ၅ေယာက္လုံး ခါးကုံးၿပီး နဲနဲေနာ္ေနာ္ကုန္းတာဟုတ္ဘူးေအာက္စိုက္မတတ္ႀကီး ေသေသခ်ာခ်ာ ေတာင္းပန္တာ။

အစမေကာင္း ခဲ့တဲ့ သူတို႔လူမ်ဳိးေတြရဲ႔အက်င့္စရိုက္အားလုံးကိုခုလိုေျပာင္းျပန္လွန္ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳး စားတာ
ေခါင္းေဆာင္တဦးတေယာက္ေၾကာင္႔မဟုတ္ပါဘူး။ တိုင္းသူျပည္သားအားလုံးရဲ႔ စိတ္ေစသနာက အရင္း ခံတာဆိုတာ...နားလည္သေဘာေပါက္မိတယ္။ ကိုယ္တို႔ဆီမွာ အတိတ္ကျပဳခဲ့တဲ့ အျပစ္ေတြျပန္ေတာင္း
ပန္ၾကေၾကးဆိုရင္ လူမ်ဳိးစုေတြေရာ ျပည္မကလူေတြေရာ ခါးရိုးေတြက်ဳိးမဲ့ကိန္း...။

ဘိန္းစိုက္ မူးယစ္ေဆးျပားထုတ္လို႔ တိုင္းျပည္လူငယ္ေလးေတြ ဘိန္းစားဂ်ပိုးသူခိုးျဖစ္ကုန္ၾကတာ၊သစ္ေတာ
ေတြ မဆင္မခ်င္ခုတ္လို႔ ရာသီဥတုေတြပူျပင္းေရခမ္း၊မုန္တိုင္းျဖစ္ရင္ ေရလွဳိင္းေတြႀကီးျမင္႔
လာတာကို သဘာဝ အဆီးအတားျဖစ္တဲ့ ဒီေရာေရာက္သစ္တာေတြခုတ္လို႔ (နာဂစ္) လူေတြေသေၾကပ်က္စီး၊ ကိုယ္႔ စီးပြားျဖစ္ဖို႔စားေသာက္ကုန္ေတြထဲ အႏၱရယ္ရွိတဲ့ပိုးသတ္ေဆးေတြထဲ့တာကအစ...ေျပာရရင္ျဖင္႔.. မေကာင္းေနာက္ဆုံးေတာ့ ေရာဂါမ်ဳိးစုံျဖစ္ေစာေစာစီးစီးေသေၾကပ်က္စီးၾကတာ...ဒါေတြအားလုံးဘယ္သူ႔
ေၾကာင္႔လဲ!!!!!!!ၿပီးတာေတြလည္း ၿပီးပါၿပီေလ...။အတိတ္ကျပန္ျပင္မရဘူးတဲ့။ လာမဲ့အနာဂါတ္ေကာင္း
ေလးေတြဖန္တီးၾကရေအာင္ေလ...။


ေနာက္ဂ်ပန္ဇတ္လမ္းေတြရွိပါေသးတယ္....ထုံးစံအတိုင္း ႀကဳံရင္ေဖါက္သည္လာခ်ပါအုံးမယ္ေလ..။ဂ်ပန္
လိုယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔တာေတာ့သူသူငါငါအားလုံးႀကိဳက္ၾကတာပါ။က်မလည္းႀကိဳက္တယ္။သူတို႔မေကာင္း
တဲ့ အက်င့္ေတြရွိရင္ အတုမခိုးပါနဲ႔ ေကာင္းတာေလးဘဲ ကြက္ယူရေအာင္ေလ..။

ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ဗမာလူမ်ဳိးနဲ႔တကြ တိုင္းရင္းသားအေပါင္းတုိ႔ရဲ႔ ရိုးရာယဥ္ေက်းမူ႔ေတြနဲ႔ ကမာၻကိုျပၾကရေအာင္ေလ..ေနာ္...
အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစရွင္
မီးမီး

Tuesday, October 18, 2016

လည္ရာျပန္စားေရး...

မဂၤလာပါရွင္~~~
တခါေလာက္ျမန္မာျပည္ျပန္သြားရင္ ဟိုကေကၽြး ဒီကေကၽြးနဲ႔ အလည္ခဏေရာက္သူေတြကို ဧည္႔ခံၾကတာ
ကိုယ္တို႔ရဲ႔ ခ်စ္လွစြာေသာ ဓေလ့ထုံးစံတခုေပါ့ေနာ္..။ မယ္ငီးလည္း ၂ဝ၁၅ က ၂ခါႀကီးမ်ားေတာင္သြားလည္
ပတ္ထားတာ စားခဲ့တာမ်ား..ခုထိျပန္စၿမဳံျပန္ေနရတုံး..ဟီး..တခ်ဳိ႔ဟာေတြလည္း ေရးဖူးပါတယ္..။ အဲ့ထဲက
စဥ္းစားမိတိုင္း မ်က္ရည္ဝိုင္းသည္..အဲ့ေလ..သားေရယိုစရာေလးေတြ က်န္ခဲ့တာေလးေတြ၊ ျပန္ၿပီး စၿမဳံျပန္မ
လို႔ဗ်ဳ႔ိ....။

မယ္ငီးရဲ႔ပထမဦးဆုံး ဓါတ္ပုံရူ႔ ပိတ္သတ္ႀကီး..အဲ့တုံးက ျမန္မာစာမႏွိပ္တတ္ေသးဘူးေလ..အဟဲ စာဖတ္ ပိတ္သတ္ႀကီး မိုးဦးစပယ္ ဆိုတဲ့ အမ်ဳိးတူ အင္းစကူးညီမေလးက အင္းယားလမ္း Happy ေခါက္ဆဲြဆိုင္
ေခၚေကၽြးတယ္။ မယ္ငီး သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ေတာင္အဆစ္ပါလိုက္ေသး..။

ေခါက္ဆဲြေတာ့ ေခါက္ဆဲြဘဲမွာလိုက္တာ ဘာေခါက္ဆဲြမွန္းေတာင္မမွတ္မိဘူး..ဆိုင္ေလးကသပ္ရပ္ၿပီး
ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႔ခဲ့တယ္..။ စားလို႔ေကာင္းတယ္..မဆိုးဘူး..။

 ညီမေလးကေတာ့ ပုန္းရည္ႀကီးထမင္းနဲ႔ ၾကက္ေၾကာ္တဲ့..။
ရွမ္းေခါက္ဆဲြထုံးစံ သားေရပြေၾကာ္တုိ႔ ဝက္ေခါက္ေၾကာ္တုိ႔ မုန္ညွင္းခ်ည္တို႔ပါတာေပါ့...
ျမန္မာျပည္အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ကေခါက္ဆဲြမ်ဳိးစုံရႏိုင္တယ္...က်ဳိင္းတုံ ေခါက္ဆိန္႔က်န္(ဝက္အူေျခာက္)နဲ႔
လည္းရတယ္။ ေစ်းႏူန္းလည္း မဆိုးဘူး...။
 ညီမေလး မိုးဦးစပယ္ရဲ႔ အလုပ္ကုမၼဏီေနရာ..
ေနာက္ၿပီး အင္းပိုးထမိန္တထည္လက္ေဆာင္ေပးတယ္။ဘယ္ေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းသလဲဆိုတာ..မေျပာ
ေတာ့နဲ႔.. ညီမေလးကဘုရားတရားကိုင္းရိူင္းၿပီး စင္ကာပူကုမၼဏီတခုမွာ ရာထူးအႀကီးႀကီးနဲ႔ဗ်..

သူငယ္ခ်င္းအခန္းမွာအိပ္ေတာ့( သူကရုံးခန္းလည္းဟုတ္ အိမ္လည္းလုပ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာေလ..ဟိီး) ဘယ္မွ
မသြားတဲ့အခ်ိန္ သူ႔ေနာက္ကို လိုက္ၿပီးစားရတာေပါ့ရွင္..က်မသူငယ္ခ်င္းကအစားမက္တယ္။ တခ်ိန္လုံးစား

မွေနသာထိုင္သာရွိပါတယ္ဆိုတဲ့ လူတန္းစားထဲကေပါ့ရွင္..။ အိမ္ကၿမိဳ႔လည္ေခါင္ေနရာ အရမ္းဟန္က်ဘဲ
မနက္ဆုိရင္ ဆူးေလဘုရားနားက ပန္းၿခံသြားေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ ၿပီးတေနကုန္စားေပါ့..အဟဲ...။

တခါမွ ဗႏၶဳလပန္းၿခံထဲမေရာက္ခဲ့ဖူးဘူး..မယ္ငီးရဲ႔ရွားရွားပါးပါးအေတြ႔အႀကဳံထဲကတခု...
သူငယ္ခ်င္းကေတာင္ငူသူဆိုေတာ့ ေတာင္ငူမုန္႔ဟင္းခါး လုပ္ေကၽြးပါတယ္။ အသုပ္သေဘာမ်ဳိး အျပင္ကေန
ဆန္ေလွာ္မုန္႔ေတြ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေတြနဲ႔သုပ္စားရတာ ဟင္းရည္ကသပ္သပ္ဗ်.. မယ္ငီးေတာ့ႀကိဳက္တယ္..။

သူငယ္ခ်င္းကရုပ္ရွင္ေလာက ထုတ္လုပ္ျဖန္႔ခ်ီသူေတြဆိုပါေတာ့။ သူ႔မိတ္ေဆြကလည္း မယ္ငီးကိုခင္လို႔ လိုက္ေကၽြးမယ္တဲ့ ရွမ္းရိုးမ ဆိုတဲ့ဆိုင္ေခၚသြားပါတယ္။ ဒီဆိုင္က Happy ထက္ေစ်းႀကီးၿပီး မယ္ငီးေတာ့
လုံးဝမႀကိဳက္ဘူးဆိုပါေတာ့။ ရွမ္းဝက္သားခ်ဥ္ကို လာခ်ထားေပးတာ ေရခဲေသတၱာကထုပ္ၿပီး ဒီအတိုင္းဘဲ။
ေအးစက္မာခဲေနတာ..အံၾသပါ့ရွင္...လိုက္ေကၽြးတဲ့သူေတြကိုအားနာလို႔ အရိုးမ်ားေလး ေခ်းခါးေလးမေျပာရဲ ဘူးရွင့္..။ အိုးး..ေကာင္းထွာ ေကာင္းထွာ...နဲ႔ဘဲေပါ့...ဒါက ယဥ္ေက်းမူ႔ေလ..ေနာ္..

သူငယ္ခ်င္းေတာ့ စီလုတ္ပီပီ.. ဒင္းဆမ္းအရမ္းႀကိဳက္ဘဲ..မနက္မနက္ေလ့က်င့္ခန္းသြားယူရင္းအတူတူတဲြ
ျဖစ္တဲ့ သူ႔မိတ္ေဆြေတြ တရုတ္အဖြားႀကီးေတြပါ တေယာက္က ဒီဆိုင္ပိုင္ရွင္တဲ့။ က်မရွိတုံး ထိုဖူးတုံး တစ္

တုံးလက္ေဆာင္လာေပးတာ..အိုး..၃ရက္စားလည္းမကုန္ ႀကီးမားလွတဲ့ ထိုဖူး..။တကဲ့ သူေ႒းေတြဆိုတာ
အေနအထိုင္လည္း ပပလႊားလႊားမရွိၾကဘူး..။

ေန႔တိုင္းသြားလည္းစားႏိုင္သူႀကီးတသိုက္ကို တားယူရတယ္..ဟယ္..တျခားဟာေလးစဥ္းစားေပးပါလား..
လို႔...တခါသြားလည္ရင္ အဲ့ဆိုင္ႀကီး ၃ခါေလာက္လိုက္စားရတယ္..တကယ္ဘဲ..မိုင္သူငယ္ခ်င္းေရ..
ငယ္သူငယ္ခ်င္းတေယာက္နဲ႔မေမ်ာ္လင့္ဘဲ သြားေတြ႔တာ။သူကပါလာတဲ့ ဧည္႔ေျမာင္..အဲေလ ဟုတ္ပါဘူး
အဲ့ဒါလည္း သူငယ္ခ်င္းပါဘဲ..သူတို႔က ေတာင္ငူသားေတြဆိုေတာ့ အခ်င္းခ်င္းေရပက္မဝင္ေျပာၾကတာ.. မယ္ငီးကေဘးကေနထိုင္ၿပီး ဟိုေငးဒီေငးနဲ႔ သူတို႔ေခၚရာေနာက္တအိမ္ကိုေရာက္သြားပါေရာလား...။ အဲ့..
အိမ္ကလည္းေျပာလိုက္စပ္လိုက္ေတာ့ ကေလာက အကို႔သူငယ္ခ်င္းအိမ္ အရင္ကမယ္ငီးေနခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္
တိုက္ခန္း(အေစာင္႔အေနနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကဂ်ပန္မွာ) သူတို႔နဲ႔အရမ္းခင္ၿပီး မယ္ငီးသြားလည္ဖူးတဲ့အိမ္..တဲ့။
အခုဟာကအိမ္သစ္..ေခတ္ေတြလည္းေျပာင္း..အခ်ိန္ေတြလည္းေျပာင္း..သံသာရာႀကီးက ျပန္ျပန္ေတြ႔ေန
တာဘဲ..သူတို႔ေကၽြးတဲ့ထမင္းပဲြႀကီးကမွ မိုက္ထွာ...။

အဲ့ဒီ မန္းက်ီးရႊက္သုပ္ကို ကေလွာ္ကေလွာ္ၿပီးထဲ့စားတာ  ၃ခါေလာက္ဆိုကုန္သြားေရာ..အိမ္ရွင္ေနာက္တပဲြ
ထပ္ခ်ေပးရတယ္..အဟီး..အားလည္းနာတယ္ခင္လည္းခင္တယ္...ဒီ႔ထက္မက ခ်မ္းသာပါေစ... း)))

ေနာက္လသာ၂ ေဘာ္ဒါေဆာင္ကသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေငြေဆာင္ေရာက္ခဲ့ေသးတယ္။ ျပန္ခါနီးက် အတင္း
ေခၚၿပီး ထပ္ေကၽြးလိုက္ပါေသးတယ္..။ ထိုင္းကလာဖြင့္တဲ့ဆိုင္ခဲြတဲ့...ထိုင္းမွာေတာ့ အဲ့ဆိုင္ခဏခဏစားျဖစ္ ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း တကဲ့ ဟဲဗီးႀကီးေတြ သားသမီးေတြႀကီးကုန္လို႔ ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္မူ႔ေတြနဲ႔ျပည္႔စုံ
ေနတဲ့ မေျပာင္းလဲတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြပါ..။ မယ္ငီးစာေရးတာေတာင္ တေယာက္ေလာက္ဘဲသိၿပီး..
ဒီမွာတိုးတိုးတိတ္တိတ္ေလး..လာေျပာျပတာ..အဟဲ..။
ဒါကေတာ့ ညီမ၂ဝမ္းကဲြက မယ္ငီးနဲ႔သူ႔အမအေမရိကားကလာတာရယ္၊ ေနာက္သူ႔အမ်ဳိးသား သေဘာၤ
ကပၸတိန္ျဖစ္တာရယ္ အထိမ္းအမွတ္ေတြနဲ႔ေကၽြးပါတယ္...ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တသိုက္ဆုံၾက ေပ်ာ္ၾကစားၾက
နဲ႔ လမ္းမုန္းေတာင္ကလိုက္ပါေသးတယ္..။
ခေလးေတြက ဖုန္းဘဲပြတ္ေနၾကတာ အစားလည္းေကာင္းေကာင္းမစားဘူး...အဲ့တာေတာ့ တကယ္ဘဲ စိတ္ပ်က္စရာ..။
 အစားအေသာက္ေတြ လုံးဝအရာမယြင္းပါဘူးဆို...
လူႀကီးပဲြကေတာ့ မယ္ငီး အေမရဲ႔အမဝမ္းကဲြနဲ႔ မယ္ငီး အမ ၂ ဝမ္းကဲြေတြ အကိုေတြေပါ့...။
စားတဲ့အထဲမွာ အျမင္မလွေပမဲ့ ခံတြင္းေတြ႔တဲ့ ဟင္းတပဲြကေတာ့ ေခါက္ဆဲြအကၽြတ္ေၾကာ္ ေကာ္ရည္ဆမ္း
ဆိုလားဘဲ...။
ကိုင္း...တာတာလုပ္ခ်ိန္တန္ၿပီ...ဒီအေမရိကားမွာလည္း လသာ ၂ေက်ာင္းသူေဟာင္းေတြ gathering
လုပ္ၾကတယ္တဲ့ LA ဖက္မွာ....သြားခ်င္ပါတယ္..အေျခအေနမေပးလို႔..ဟြန္႔... း((((

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစရွင္~~~~
မီးမီး

Tuesday, October 4, 2016

မဟာဒုတ္အလွဳနဲ႔အင္းသားဟင္း..

မဂၤလာပါရွင္~~~
ဝါေခါင္လဆိုရင္ မဟာဒုတ္စာေရးတံမဲပဲြကို ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက်င္းပၾကပါတယ္။ မယ္ငီးရဲ႔ က်ဳိင္းတုံ
ေစ်းတန္းႀကီးရပ္ကြက္မွာလည္း အစဥ္အဆက္က်င္းပလာတာေပါ့။ က်ဳိင္းတုံမွာက လူမ်ဳိးေပါင္းစုံဆိုေတာ့
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတာင္ ဂုံရွမ္းေက်ာင္း ရွမ္းေက်ာင္း ဗမာေက်ာင္း ..အိုး..စုံပါ့ဗ်ား..။ ကိုယ္တို႔ေစ်းတန္းႀကီး
ရပ္ကြက္က ေက်ာင္းေမာက္မယ္ဆိုတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ဂုံေက်ာင္းမဟုတ္ ရုမ္းေက်ာင္းမဟုတ္ ဗမာ မဟုတ္တဲ့ ရပ္ကြက္သားေတြရဲ႔ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတေက်ာင္းဆိုပါေတာ့။ ခုေတာ့ ေကာင္းမူခမ္းေက်ာင္းတဲ့
နံမည္ေျပာင္းသြားၿပီ..။ေက်ာင္းလည္းအမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲသြားတယ္။ ထားပါေလ..ေျပာျပခ်င္တာက အ တိတ္ကဇာတ္လမ္းေကာင္းေလးေတြအေၾကာင္းပါ...။
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာလူစုေနၾကတာ ဘုရားေပါက္တဲ့အိမ္ကိုဘုရားပင့္ၿပီးသြားပို႔
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရဲ႔သာေရးနာေရးကိစၥအဝဝကို ဦးစီးတာက အင္းသားေတြေလ..ဒီေတာ့အင္းသားအေငြ႔အ သက္မကင္းတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေပါ့.။ရပ္ကြက္ထဲမွာလည္း အင္းသားေတြမ်ားခဲ့တယ္။ ခုေတာ့ သိပ္မရွိၾက
ေတာ့ပါဘူး။ ဆုံးပါးသြားတာ ေနရာေဒသေတြ ေျပာင္းကုန္ၾကတာနဲ႔ နဲနဲလက္က်န္ထုံးတမ္းစဥ္လာနဲ႔ဆက္ၿပီး
ခ်ီတက္ေနဆဲပါဘဲတဲ့။ အႀကိမ္ေပါင္း ၄ဝ ရွိၿပီတဲ့..။ ကိုယ္တို႔ခေလးဘဝကတဲကပါဆို...။

ဘုရားပင့္

ခုေတာ့ တခ်ဳိ႔လူေတြကတျခားရပ္ကြက္ေတြကိုေျပာင္းသြားေပမဲ့လည္း ဒီအလွဳမွာပါလို႔ ဘုရားမဲေပါက္တာနဲ႔
အဲ့ဒီအထိရပ္ကြက္သားေတြကတေပ်ာ္တပါးသြားပို႔ၾကတယ္
အဲ့ဒီအထဲမွာ ဝါေခါင္လ မဟာဒုတ္အလွဳဆိုရင္ အရမ္းေပ်ာ္စရာေကာင္းတာေပါ့။ ဘယ္အိမ္က သံဃာေတာ္ ဘယ္နွစ္ပါး ပင့္မလဲဆိုတာစာရင္းေပး၊ ၿပီး လိုအပ္တဲ့သံဃာအရည္အတြက္ရေအာင္ တျခားဘုန္းႀကီး
ေက်ာင္းမွာ ပင္႔ဖိတ္ခဲ့ၾကတာေပါ့။ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာမဲေတြႏူိက္တယ္။ ဘုရားမဲ၊ ရွင္ဥပကုတၱမဲ နဲ႔ ရွင္သီဝ လိမဲ ဒီလိုသတ္မွတ္ထားၿပီး အလွဴရွင္နံမည္ကို မဲလိပ္လုပ္ၿပီး မဲနွဳိက္ၾကတာ..။ကိုယ္ရည္စူးတဲ့ သံဃာအရည္ အတြက္ကသတ္သတ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ မဲသံုးမဲကေန တစ္မဲေပါက္ဖို႔ကံစမ္းရတယ္။ကိုယ့္နံမည္ေခၚသံ
ၾကားရရင္ ကံထူးၿပီသာမွတ္ေပေတာ့..။
ေစ်းတန္းႀကီးရပ္ကြက္သူေတြရဲ႔ဝတ္စုံ
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတခုလုံး စာသင္တိုက္ကသံဃာေတြ ကိုရင္ငယ္ေလးေတြနဲ႔ ဝါထိန္ၿပီး ရူပ္ယွက္ခပ္ေနတာ
အရမ္းေပ်ာ္စရာေကာင္းတာဘဲ။ တခ်ဳိ႔လည္း အိမ္ကိုမပင့္ေတာ့ဘဲ စုေပါင္းအလွဴသေဘာမ်ဳိးလုပ္ၿပီး စုေပါင္း အလွဴေငြထဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာဘဲ စုေပါင္းခ်က္ၾကပါတယ္။ တရပ္ကြက္လုံး အိမ္တိုင္းနီးပါးဆြမ္းကပ္ၾက
တာေပါ့။ ကိုယ့္ေဆြမ်ဳိးအေပါင္းအသင္းေတြဖိတ္ၾကနဲ႔ တလမ္းလုံး အဝင္အထြက္ေတြမ်ားၿပီး ပဲြေတာ္လိုစည္
ကားေနတာေပါ့ရွင္..။ အဟင္း...ေျပာစရာမလိုေအာင္ မယ္ငီးတို႔အိမ္က အင္းသားဟင္းေပါ့...။စပယ္ရွယ္
အေဖ့လက္ရာ ဝက္သားနီခ်က္ ငါးအစပ္ခ်က္ ပဲပုပ္ေစ့ေၾကာ္ ထိုဖူးေခါက္ေၾကာ္ ဂ်ဳးျမစ္သုတ္ အစိမ္းေၾကာ္
အႀကီးဆုံးအိုးကေတာ့ ငါးရ႔ံဆန္ေလွာ္ေဆးခါးေပါ့ရွင္...။
သြားဖို႔အစဥ္သင့္တဲ့..
 လမ္းထဲက အေဖ့အမ်ဳိးေတြ မိတ္ေဆြေတြ အေမ့အမ်ိဳးေတြ အထူးသျဖင့္ ဦးႀကီးေတြ အဖိုးႀကီးေတြေပါ့။ "ဟယ္..အယ္ဆိမ္းေမာင္ ေဆးခါးဟင္းခ်က္ရင္ ငါ့အိမ္တခြက္လာပို႔လွဲ႔"ဆိုတဲ့ သူတို႔အင္းသားစကားနဲ႔ေျပာ
ဆိုထားၿပီးသား ..အမိန႔္ခ်ထားၿပီးသားေလ..။ "က်မအေဖနံမည္ "သိန္း"ဆိုတာ အင္းသားအသံထြက္နဲ႔ဆို
ဆိမ္း...တဲ့..ဟိ... း)))) ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က အိမ္မွာ မဟာဒုတ္အလွဳလုပ္တာ သံဃာ ၅ပါးယူတယ္တဲ့။ အေဖရွိတုံးကဆို ၇ပါး ၉ပါး ဒီလိုယူတတ္တယ္။ တခါတေလလည္း ၅ပါးေပါ့...။ လူအားလည္းမ်ားေတာ့
လုပ္ႏိုင္တယ္ေလ..။ ခုေတာ့ တူမေလးနဲ႔ အေမတို႔ရဲ႔ေမြးစားသမီးဘဲခ်က္တာ..။ အမနဲ႔ တူမအမ်ဳိးသားက
သူတို႔မိတ္ေဆြေတြလည္းဖိတ္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ဖိတ္ခ်လာတာ စုစုေပါင္းလူ ၅ဝ ေလာက္ျဖစ္သြားတယ္တဲ့။
အေမကအရမ္းေပ်ာ္ေနတာေတြ႔ရေတာ့ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးမိတယ္။
ေနာင္ဖာဆိုတဲ့ရပ္ကြက္အသြား..
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကဓါတ္ပုံေတြကိုေတာ့ ေတာ္လည္းရမေတာ္လည္းရ ေဆြမ်ဳိးနီးစပ္ အင္းသားမ်ဳိး စာသင္
ေပးခဲ့ရတဲ့တပည့္မေလးတေယာက္ (သူကေတာ့ က််ဳိင္းတုံမွာသူေ႒းမႀကီးျဖစ္ေနၿပီတဲ့)ရဲ႔ fb ကဓါတ္ပုံကို သုံးထားတာပါ။ ကဲ..မယ္ငီးအိမ္ဖက္က ဟင္းေတြသြားေခ်ာင္းၾကည္႔ရေအာင္ေလ...

 ပဲပုပ္ေစ့ေၾကာ္နဲ႔နမ္႔ဖစ္(ခရမ္းခ်ဥ္သီးပဲပုပ္ေထာင္း)
 အခ်ဳိပဲြကေတာ့ အဆန္းမဟုတ္ပါဘူး..ေနရာတိုင္းရႏိုင္တဲ့မုန္႔ေတြအသီးေတြပါ..
ဝက္သားနီခ်က္(ၾကက္သြန္ျဖဴနဲ႔ခ်က္ၿပီးၾကက္သြန္နီကိုအလုံးလိုက္ထဲ့တာ) သူတို႔ကေတာ့ မယ္ငီးလိုသား သားျမင္တာနဲ႔ သားေရတျမားျမား ဓါတ္ပုံေတြမရိုက္တတ္ရွာဘူးေလ..အဟီး.....(ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေဖာ္ မသူေတာ္ႀကီးေလ..)တို႔စရာနဲ႔ ငါးခ်ဳိခ်ဥ္..
ဂ်ဳးျမစ္သုပ္ဓါတ္ပုံကမဲြခ်က္ဗ်ာ...ကိုယ့္ရဲ႔အႀကိဳက္ဆုံးဟင္းထဲကတခြက္ေပါ့..ဂ်ဳးျမစ္ကို ဆႏြမ္း မက်ဥ္းသီးမွည္႔ နဲ႔အရင္ဆုံးျပဳတ္အၾကာႀကီးမဟုတ္ဘူး..ခဏေလးပါဘဲ။ ၿပီးေရစစ္ထား လက္နဲ႔ေသေသခ်ာခ်ာညွစ္ ေရ မပါ
ေအာင္ နွမ္းမဲလုံးေလွာ္(နမ္းအျပားမ်ဳိးမဟုတ္) မညွက္တညွက္ေထာင္း ဆီခ်က္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးမီးဖုတ္ ၾကက္ သြန္နီေၾကာ္ ဆား ငရုတ္သီးအေထာင့္ေလွာ္ေထာင္းနဲ႔သုပ္တာ ဂ်ဳးျမစ္ရဲ႔ ဆတ္ေတာက္ေတာက္ ၾကြပ္ၾကြပ္
ေလးခ်ဳိခ်ဥ္စပ္ငံ အရသာကို ေဆးခါးဟင္းစိမ့္စိမ့္ ခါးသက္သက္ေလးေသာက္ၿပီး မ်ဳိခ်လိုက္ရင္ကို တကယ္

ေဆြမ်ဳိးေမ့သြားပါလိမ့္မယ္..။
ငါးရ႔ံဆန္ေလွာ္ဟင္းကေတာ့ နဲနဲကရိကထႏိုင္ပါတယ္။ ပထမဦးဆုံး ဆန္ေလွာ္ပါ မီးေအးေအးေလးနဲ႔ မတူး
ေအာင္၊ အေရာင္ေလးနီညိုေရာင္ျဖစ္လာရင္ မီးေပၚကေနခ်ပါ။ ကိုယ္တို႔တုံးကေတာ့ လက္နဲ႔လွည္႔တဲ့ ႀကိတ္စက္ရွိတယ္ေလ အဲ့တာနဲ႔ လွည္႔ရတာ ညွက္ေနမွေကာင္းတယ္။ ဒါေတြက မယ္ငီးတို႔ရဲ႔အလုပ္လူႀကီး
ေတြခိုင္းတာလုပ္ရတယ္ေပါ့ေလ..။ ၿပီးမွ ပူစီနံ နံနံပင္ ပါးပါးေလးေတြလွီးၿပီး အဲ့ ဆန္မူန႔္ထဲထည့္ၿပီးေရာ ဖြ
ဖြေလးနယ္ထားတယ္။ၿပီးေရျပဳတ္ ေရဆူမွာ ေရေဆးၿပီး ဆား ဆႏြမ္းနယ္ထားတဲ့ငါးရ႔ံထည့္။ ငါးအေရာင္
ေလးေျပာင္းလို႔ က်က္ၿပီဆိုရင္ ျပန္ဆယ္ အသားထြင္ၿပီး အသားအားလုံးအိုးထဲျပန္ထဲ့ပါတယ္။ အရိုးကို သံဆုံထဲထည့္ေထာင္းၿပီးေရစစ္နဲ႔ အရိုးရည္စစ္ထဲ့ပါတယ္။ ၿပီးမွ အိုးထဲ ခရမ္းသီးတလုံးေလာက္ ခရမ္းခ်ဥ္ သီးတစိတ္ေလာက္ ထဲ့ပါ။ ဆား ငရုပ္သီးမူန္႔ေလးနဲနဲ ငရုပ္ေကာင္း ဆီတေပါက္ေလာက္ ထည္႔၊ ဆူလာရင္ ပူစီနံနဲ႔ဆန္မူန္႔အေရာထည္႔ ၾကက္သြန္ျဖဴ နဲ႔ ဂ်င္းေသး ခပ္မ်ားမ်ား အိုးခ်ခါနီးမွ ညွက္ေနေအာင္ေထာင္းၿပီး
ထည္႔၊ ဆူဗြက္လာရင္ ဆားေလးျမည္းအေပါ့အငံ ငံျပာရည္ေလာင္းတစက္ေလာက္ခ်ၿပီးရင္.. အိုေကၿပီ.. တအိမ္လုံးလည္း ေမႊးႀကိဳင္ေန ပါၿပီ။ ေဆးခါးကေတာ့ ဇြန္းဖ်ားနဲ႔ဘဲထည့္တာပါ မခါးပါဘူး။ စားပဲြေပၚမွာ
ေတာ့ဗူးလိုက္ထားရတယ္။ႀကိဳက္တဲ့သူ ကိုယ့္ဟင္းရည္ပုဂံထဲ ကိုယ္ထည္႔ေပါ့..။
 
 ဒီတခါအိမ္မွာ ဘုန္းႀကီး ၁ပါး ကိုရင္၄ပါးၾကြလာတယ္တဲ့။
က်မအမကေက်ာင္းဆရာမဆိုေတာ့ သူ႔ေက်ာင္းကဆရာဆရာမေတြဖိတ္ၿပီးေကၽြးတယ္..။
သူတို႔ပို႔လာေပးတဲ့ပုံကိုၾကည္႔ၿပီး ခဏခဏဂလုဂလု တံေတြးၿမိဳခ်ရနဲ႔ အားက်မခံထၿပီးသုပ္ပါတယ္..
တကဲ့ ဗမာဟင္းပါ...ဘာအသုပ္လို႔ထင္ပါသလဲမိတ္ေဆြမ်ား.... း))))

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစရွင္~~~
မီးမီး

Wednesday, September 28, 2016

ဆိုးလ္ၿမိဳ႔ထဲအလည္တေခါက္

မဂၤလာပါရွင္~~~
ခင္ခင္ႏွမပေဂး အူေၾကာင္က်ားနဲ႔ ဘုမသိဘမသိ သူတို႔ေရွးေဟာင္းဘုရား (ခုျပန္မွရွာေတာ့ေတြ႔တာက
Yonggungsa Temple တဲ့၊နွစ္ေပါင္း ၁ဝဝဝ ေက်ာ္ၿပီဆိုဘဲ)...ေရာက္ခဲ့တာ ။ အဲ့ကအျပန္ သူတို႔စီစဥ္ေပး လိုက္တာကကားရပ္ရင္ အထဲျပန္မဝင္လာနဲ႔ ေနာက္ကားတစင္းနဲ႔ INCHEON CITY TOUR သြားဖို႔အျပင္မွာဘဲေစာင့္ေနတဲ့။
ဒါကေတာ့ သူတို႔ေလဆိပ္အဝင္မွာ..
ေနာက္ကားေပၚတက္ေတာ့ ေဟာင္းေလာင္းႀကီး လူကလည္း ေရေသာက္ခ်င္လာတာနဲ႔ ခဏေလာက္ေစာင့္
ေပးပါအထဲမွာေရသြားဝယ္အုံးမယ္ဆိုၿပီး..ေျပးဝင္ ေရတဗူးဝယ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ထင္မိတာက ကိုယ္တစ္
ေယာက္ ထဲဒိုးရမယ္ေပါ့...။ ေနာက္မွ လူေတြေရာက္လာပါတယ္။ သိပ္မမ်ားပါဘူး။
ကားစထြက္ၿပီ..လူလည္းသိပ္မဟန္ခ်င္ဘူး...ရသေလာက္ကို တဖ်တ္ဖ်တ္ရိုက္လိုက္ၾကည့္လိုက္နဲ႔ေပါ့..
လမ္းေတြကထင္သေလာက္ကားမက်ပ္ဘူး...
ၿမိဳ႔ကဟိုးအေဝးကျမင္ရတဲ့မူန္ျပျပေလး...
ကႀကီးလည္း ရာသီဥတုေအးေတာ့ မွန္လုံ ဖန္လုံ စိုက္ခင္း(အမွန္ကပလပ္စတိတ္တမ်ဳိးပါ..ဟီး) နဲ႔..
အဲ့တာျမင္ေတာ့ နယ္သာလန္ကို သတိရမိတယ္။ အဲ့လိုစိုက္ခင္းေတြ ကားလမ္းေဘးတဖက္တခ်က္မွာ ျပည့္
လို႔...။
စိုက္ခင္းေဘးနားက မက္မန္းပင္လားမသိ...။
ကိုင္း..ေျပာရင္းဆိုရင္း..ကားၾကပ္ေလၿပီ....
ေအာ္..ကားတိုက္ၾကတာတဲ့...
ကဲ..ျမင္ရၿပီ..သူတို႔ရဲ႔စုလစ္မြမ္းခၽြန္ႀကီး...
လမ္းႀကီးကရွင္းေနတာဘဲ..အဲ့လိုမ်ဳိးႀကီးလားတဲ့...နဲနဲ...ၿမိဳ႔ျပင္က်ေနလို႔မ်ားလားမသိပါ...
ကားေတြေတြ႔ေတာ့ တခုခ်က္ခ်င္းျမင္မိတယ္...ကားအားလုံး မိတ္အင္ကိုးရီးယားဘဲ။ဂ်ပန္ကား ဥေရာပ
ကား ယူအက္စ္ကားအေတာ္ရွားပါးတာဘဲ။ဂ်ပန္ကထားလိုက္ သူတို႔ၿပိဳင္ဖက္နဲ႔သမိုင္းေၾကာင္း အရ
မႀကိဳက္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္...အခြန္နဲ႔တင္းက်ပ္ထားတာလား..သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကျပည္တြင္းျဖစ္ဘဲ
အားေပးလားေတာ့မသိ...
ျပာပုံတို႔ ေအာက္ေျခတို႔ကေန တရွိန္ထိုး တိုးတက္လာတဲ့ ႏိုင္ငံေတြအေၾကာင္းေလ့လာၾကည္႔ရင္ အဓိက
ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႔ စိတ္ဓါတ္ပါဘဲ...ကိုယ့္အမ်ဳိးကိုယ္ခ်စ္တာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကပစၥည္းကိုဘဲ အားေပးတာ။ ခုလည္း
ၾကည့္ အေမရိကားရဲ႔ appleသူတို႔ဆီမွာေရာင္းတာ ျပသာနာအရမ္းမ်ားတယ္ ခဏတရားစဲြလိုက္ ေရာင္းခြင့္ ပိတ္လိုက္နဲ႔ တခ်ိန္လုံးရူပ္ေနတာ..။
တိုက္ပုံစံေလးႀကိဳက္လို႔...
လိူဏ္ေခါင္းထဲအဝင္...
တကယ္ႀကီးကားမက်ပ္ဘူး..အံၾသစရာ...
ဒီေနရာမွာ ခဏရပ္တယ္။ Wolmi park ကိုသြားၾကတာ..နဲနဲလမ္းေလ်ာက္ရမွာကို မယ္ငီးမဟန္ႏိုင္ေတာ့
ကားထဲမွာဘဲထိုင္က်န္ေနခဲ့ရတယ္..။
အိုး..လက္စသတ္ေတာ့ ပဲရစ္က ပိရမစ္...ဒီေရာက္ေနတာကိုး..း))))
ဒီပတ္ခ်ာလည္မွာ ဆိုင္ခန္းေတြမ်ားတယ္..။ ဆိုင္ျပင္ေနပုံရတယ္...
ပုံႏွိပ္စကၠဴေတြပစၥည္းေတြေရာင္းတာနဲ႔တူတယ္..။အေလးမတာကို forklift အေသးေလးေတြသုံးၾကတာ..
ေနရာတကာမွာဘဲ..ထိုင္းမွာလည္း..သုံးတယ္...
ရန္ကုန္မွာ ကုန္ေစ်းတန္းဖက္သြားရင္ ေတြ႔ႏိုင္တယ္..အေလးႀကီးေတြ တပင္တပန္းထမ္းေနတဲ့ အာခ်ားဟဲ
တသိုက္ေတြ႔ရင္ သနားမိတာအမွန္ဘဲ..လက္တြန္းလွည္းေတြဆိုရင္လည္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါးမရွိ ႀကီးမားေလးလံ
က်ဳိင္းတုံေစ်းအေနာက္ေပါက္တည့္တည့္မွာ ေတာင္ေပၚတိုင္းရင္းသားအဖြားႀကီးေတြ ပလိုင္းနဲ႔အုပ္စုလိုက္
ထိုင္ေစာင့္ေနတာျမင္ရင္ အဲ့တာ..ပစၥည္းေတြဘယ္ေပးဖို႔ေစာင့္ေနတဲ့ အထမ္းသမားလို႔သာမွတ္ပါေလ...
က်မတို႔တကယ္ဘဲ ကမာၻႀကီးရဲ႔တဖက္ျခမ္းမွာက်န္ခဲ့ၿပီလားမသိပါဘူး...တိုင္းျပည္တိုးတက္လာတယ္ဆိုတာ
စစ္ဖက္နယ္ဖက္အရာရွိသူေဌးသား ေျမပိုင္ရွင္အေပါင္းတို႔ ႏိုင္ငံျခားမွာစာသင္ ေစ်းဝယ္ထြက္ လည္လည္ ထြက္ၾကတာနဲ႔ လူတိုင္းဖုံးပြတ္ေနတာနဲ႔ ..အင္း..အဲ့တာနဲ႔..အဲ့တာဘဲေပါ့ေလ..ဟီး..
ေျပာရင္ရွည္တယ္ ေပမ်ားတာေတြေခါက္လို႔...ကားထဲထိုင္ေစာင့္ရင္းဝယ္လာတဲ့မုန္႔နဲ႔ ေရေသာက္တယ္။
အဲ့ဒီ Pais Baguette cafe က နယူးဂ်ာစီမွာလည္းရွိတယ္ ဆိုင္ခဲြေတြလည္းအမ်ားႀကီးဘဲ သူ႔မုန္႔စား လို႔ေကာင္းေပါ့ ေစ်းလည္းႀကီးတယ္ဗ်..
ကိုင္း..ေနာက္တေနရာက ေစ်းဝယ္တာတဲ့...
Myeongdong ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားအမ်ားကို အဓိက ပစ္မွတ္ထားလို႔ ေစ်းေရာင္းတဲ့ေနရာရပ္ေပးမွာတဲ့။
နာရီသတ္မွတ္ၿပီး ဒီေနရာကိုျပန္လာခဲ့လို႔ဆိုတယ္ေလ။ ျပန္လာရင္မမွတ္မိမွာစိုးလို႔ ကိုယ့္ကားဓါတ္ပုံရိုက္
ခဲ့တာေပါ့...။
ဂိုက္ကလက္ညိဳး တထိုးထိုးနဲ႔ ညႊန္ပါတယ္...။
ကိုယ္ေတာ့ေရွ႔ေနာက္ေတာင္ေျမာက္ပတ္ခ်ာလည္ ဓါတ္ပုံရိုက္ထားတယ္..။ ပဲရစ္မွာတခါခံဖူးလို႔ေလ..။
ကားေတြက တပုံတေခါင္းႀကီး ဘယ္ကားမွန္းမသိ..ကံေကာင္းလို႔ခရီးသြားေဖာ္ကလာႏူတ္ဆက္တာနဲ႔..
အဲ့ကားေပၚတက္ရတာ..။
ဒီေနရာက နံမည္ႀကီးတဲ့...ေစ်းႀကီးတာကိုေျပာတာပါ... ကမာၻ့နံပါတ္ ၉ ခုေျမာက္ေစ်းအႀကီးဆုံး တဲ့..
ဆိုင္ေတြၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေနာက္ႏိုင္ငံေရာ တကမာၻလုံးက နံမည္ႀကီး ပစၥည္းဆိုင္ေတြပါဘဲ...သူတို႔
ထုတ္တဲ့ ပစၥည္းလိုက္ရွာတာ လူၾကားထဲ ေတာ္ေတာ္ေခါင္းမူးတယ္..အရမ္းလူမ်ားဘဲ..တေန႔ေန႔ ဒီပတ္ဝန္း
က်င္ကို ျဖတ္သန္းသြားလာတာ လူ ၂သန္းရွိတယ္တဲ့ဗ်ား....တျခားနံမည္ႀကီးေနရာေတြလည္း ဒီပတ္ ဝန္းက်င္တဝိုက္ဆိုပါေတာ့ေလ..
ကိုးရီးယားအစားအစာေတြ အျပင္မွာေစ်းႏူန္းကပ္ထားတာ ဖယားဖယား..နယူးေယာက္ နယူးဂ်ာစီ ကိုးရီးယားတန္းထက္ေစ်းႀကီးတယ္ဗ်..
ေစ်းဝယ္သူအေပါင္းကလည္း တရုတ္ ဂ်ပန္ေတြခ်ည့္ဘဲလားမသိ...
ဘယ္ေနရာကိုသြားရမွန္းမသိ..
နံမည္ႀကီးတံဆိပ္ဆိုရင္ လူတိုင္းႀကိဳက္ၾကတယ္..အဲ့တာေလး ကိုင္မွ ဝတ္မွ လူရာဝင္တယ္ထင္ၾကတယ္..
အဲ့တာေၾကာင့္လည္း ဒင္းတို႔ပစၥည္းေတြေရာင္းရၿပီးရင္း ေရာင္းရ ခ်မ္းသာၿပီးရင္းခ်မ္းသာေပါ့ေလ..။
ကိုယ္ေတာ့ မိန္းခေလးအသုံးအေဆာင္ အေသးေလးေတြေရာင္းတဲ့ဆိုင္ထဲ ဝင္ၿပီးနဲနဲပါးပါးဝယ္ခဲ့ပါတယ္
ဝယ္သူတရုတ္မေလးေတြကိုတိုးေဝွ႔ ပိုက္ဆံရွင္းေတာ့ ေကာင္တာက ခေလးမေလး တရုတ္လိုဘဲေျပာ တယ္ဗ်ား...
ေနာက္တခုက က်မ ဓါတ္ပုံရိုက္တာ နာရီလည္းမေျပာင္းမိဘူး..ဟီးဟီး...
ကိုင္းေစ်းဝယ္ထြက္ရင္ အဲ့ေနရာမသြားၾကနဲ႔ေနာ္..အေသေစ်းႀကီးတယ္တဲ့...
ဟိုေငးဒီေငးေပါ့..
သူကေလးကိုလည္းျမင္ရတယ္..
ေကာ္ဖီဆိုင္ထိုင္မလားေစ်းႏူန္ၾကည့္တာ...လမ္းေဘးေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်တာက ပိုရင္ေအးပါအုံးမယ္ေလ
ဖီလစ္ပိုင္တသိုက္..သူတို႔လည္း ေလးဘန္းလမ္းေဘးမွာ ေမာ့ေနတယ္...
ကိုယ္ေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ဒီေနရာမွာ ဆိုင္ထဲစားတဲ့ ေဖါက္သည္အတြက္ထိုင္ခုံလားမသိ..ခ်ထားတာ
ခပ္တည္တည္ဝင္ထိုင္ေနလိုက္တယ္...
ကိုင္း...အခ်ိန္ေစ့လို႔..ျပန္ေတာ့မယ္..
အိုပါးတို႔..ၿမိဳ႔ျပက ေဆာက္လုပ္တိုးတက္ဆဲပါ...


ေဆာက္လက္စတံတား...
ကိုင္း...ကားမၾကပ္ဘဲ အေရာက္ျပန္မွရမယ္..
က်မအခ်ိန္ကအရမ္းကပ္ေနတာ...ေရာက္တာနဲ႔ အဝင္မွာ စာအုပ္ျပ ၿပီးအထဲမွာေရအိမ္ေျပး အဝတ္တစုံ ထုပ္လွဲ ရွိသမွ်သြပ္ထဲ့ ၿပီးထြက္ခါြေကာင္တာအေရာက္ေျပးရတာ..ေဟာဟဲဆိုက္ေနၿပီ သူတို႔ေခၚတာနဲ႔
အံကိုက္ဘဲ...ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ေတာ့ အိပ္ပစ္လိုက္တာ ေလယာဥ္တက္မွန္းမသိ..ထမင္းလာေကၽြးမသိ
............................
အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစရွင္~~~
မီးမီး
ဂိုက္လုပ္ေပးတဲ့ဗီဒီယိုဖိုင္ေလး...မယ္ငီးပုံေလးကေနာက္နားမွာတပုံ၂ပုံေလာက္ပါပါတယ္ေလ....