အဖေ့သမီးရဲ့ငါးထမင်း..

မင်္ဂလာပါရှင်~~~

အင်းသားသွေးတမတ်သားပါလည်း အင်းသားပါဘဲလေနော့်..အဖေချက်ကျွေးတတ်တဲ့ငါးထမင်း အလွှမ်းပြေလေးချက်စားတာပေါ့..အဖေ့နည်းက ရိုးရိုးရှင်းရှင်းလေးပါ..။ ဟိုဟာထည့်ပါလား..ဒီဟာထည့်ပါလားနဲ့ ကျမက ဘေးကနေလျှာရှည်တော့ လူခဲ အသာနေ ငါချက်ကျွေးတာဘဲစား စကားမများနဲ့..တဲ့ 😁ငါးထမင်းဆိုတော့ ငါးတမျိုးထဲပါဘဲ ပြီး ခရမ်းချဉ်သီး ဆား ဆီ ဆနွန်းမူန့်၊ အပေါ်ကနေဖြူးတာက ကြက်သွန်မြိတ်လေးနဲနဲ ကြက်သွန်ဖြူကြော် ဆီချက်..ငရုတ်သီးထောင့်လှော် ဂျူးမြစ်..ဒါပါဘဲလေ..

ငါးကို အဖေတော့ နံနံပင်အမြစ်ရှိရင်လည်းထည့်ပြုတ်တတ်တယ်။ ကျမက ဘာမှမရှိလို့ ဂျင်းနဲ့ ကြက်သွန်ဖြူထည့်ပြုတ်လိုက်တာပါ။ တခါထဲ ဆနွန်းမူန့်ပါထည့်လိုက်တယ်။ငါးတောင်မှ အမြီးပိုင်းနဲ့ခေါင်းနားက ကပ်နေ တဲ့အပိုင်းလေးဘဲ..တယောက်စားစာဘဲလေ..ဗျာ..

ပြီး..အိုးတောင်းဆေးစရာမလို ခရမ်းချဉ်သီး ၂လုံးထည့်ရေနဲနဲနဲ့ပြုတ်၊ အခွံဖယ်ပစ်ပြီး ချေလိုက်တယ်။ အဖေ့လိုဘဲ ဆီတခါထဲလောင်းထဲ့ ဆား ငံပြာရည်လေးထည့်..ခပ်ပစ်ပစ်လေးရတဲ့အထိတည်လိုက်တယ်..။

ဟော..အားလုံးပြီးမှ ထမင်းကိုနောက်ဆုံးတည်တာပိုကောင်းတယ်..။ ငါးထမင်းတို့ အလူးထမင်းတို့ရဲ့ အဓိက ထမင်းကျက်ခါစပူပူလေးပါဘဲ..။

ခရမ်းချဉ်သီး တဇွန်း ငါးလေးနဲနဲ ဆား ငရုတ်ကောင်းနဲနဲ..ကဲ..အားပါးတရနယ်ပေတော့..

 ပူလွန်းလို့ ဇွန်းနဲ့ဘဲ ချေရတာ..ထမင်းစေ့ပျောက်အောင် နယ်မှစားကောင်းတာနော့်...

ဒီနေ့မိုးရွှာတယ်..မနေ့ကတည်းကဘဲ..မနက်ကျတော့ နောက်ကျတာနဲ့ကမန်းကတန်းပြေးတာ ရေခဲသေတ္တာထဲက ထမင်းဗူးယူတာ ချဉ်ပေါင်တွေ ဝယ်လာပြီး အရင်လှော်သိမ်းထားတဲ့ ဗူးနဲ့မှားပြီးဆွဲချသွား တယ်လေ..နေ့လည်စာ စားဖို့ဗူးဖွင့်မှ ချဉ်ပေါင်ပြဲပြဲလေးကမျက်စပစ်ပြနေတာ ဘာရမလဲနော့် ပိုက်ဆံ အိပ်ဖွင့် စက်ထဲကမုန့်တွေဘဲဝယ်စားလိုက်ရတယ်လေ။ အိမ်ပြန်တော့.ဗိုက်ကဆာ..ခပ်မြန်မြန်လေး..နယ်ဖတ်ပစ်လိုက်တယ်လေ..ဟီး..စိတ်ကသိပ်မရှည်တတ်.. 😎

ကိုင်း...ငါးလေးအပေါ်ကနေနဲနဲဖြူးလိုက်မယ်..အဖေဆိုရင်တော့ ဆီတွေအများကြီးထပ်ထည့်မှာ..ပြီး..ငါးလည်းအများကြီးထည့်တယ်..ကိုယ်ကြိုက်သလိုကိုယ်
စားကြတာပါဘဲလေ.. ဂျုးမြစ်မရှိတော့ ကြက်သွန်ဖြူတလုံးစားတယ် စပ်လိုက်တာ ဂရင်းတီးလေးနဲ့..ဖူး.ဖူး ပူတယ်ဗျို့  မိုးကလည်းကောင်း...ဒီမှာ ပျိုမေတကိုယ်

တည်း..ချစ်ချစ်ကြီး..ဆန်ဖရန်ဖက်သွားတယ်လေ...ဒီတော့အခါးရည်လေးသောက်..ဒူးလေးနန့်လို့ blog တခွင်ဗြဲဗြဲစင်လည်လည်သွားလိုက်အုံးမယ်... လေ.. 💨😁😂

အားလုံးဘဲရွှင်လန်းချမ်းမြေ့ကြပါစေရှင်~~~
#meemeenage

ၾကက္ေပါင္ ၂ေခ်ာင္း..

မဂၤလာပါရွင္~~~
က်မတို႔ၿမိဳ႔မွာက ၾကက္သားေရာင္းရင္ တျခားေဒသနဲ႔ ျပည္မကလို အေလးခ်ိန္နဲ႔ခ်ိန္တြယ္ၿပီး ေရာင္းတဲ့ ဓေလ့
မရွိခဲ့ပါဘူး။ ၾကက္သားကို အထဲက ကလီစာေတြ ထုတ္ၿပီး သပ္သပ္ပုံ ေရာင္းတတ္ပါတယ္။ ၿပီးမွ ကလီစာ မပါတဲ့ ၾကက္တေကာင္လုံးကို အႀကီးအေသးအလိုက္ ေစ်းျဖတ္ၿပီး ေရာင္းတာေပါ့။ အရင္တုံးက ေမြးျမဴေရး
ၾကက္မွမရွိတာ အားလုံးက အိမ္ၾကက္ေတြေနမွာေပါ့..။ တျခားသီးႏွံေတြေရာဘဲ တပုံစီပုံထားၿပီး တပုံကို ဘယ္ေလာက္ဆိုတာမ်ဴ ိး ေျပာၿပီးေရာင္းခ်ၾကပါတယ္။ ေစ်းတည့္သြားလို႔ ဝယ္ခါမွ ကိုယ္ယူတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ပိန္းရႊက္၊ ဌက္ေပ်ာ္ရႊက္၊ အင္ဖက္ရႊက္တို႔ေတြနဲ႔ ထုပ္ေပးလိုက္တာေပါ့ရွင္..။

credit to who up loader :)

ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္တို႔ငယ္ငယ္က အေလးခိုးတာတို႔ ဘာတို႔ဆိုတာ သိပ္နားမလည္ဘူး။ ပုံေရာင္းတာေတြနဲ႔ဘဲ
ဝယ္စားခဲ့ၾကတာဘဲ..။ အဲ..ဝက္သားေတြဘာေတြေတာ့ အသားရုံထဲမွာအေလးခ်ိန္နဲ႔ေရာင္းတာပါ.. အျပင္
ေနရာမွာေတာ့ ထုံးစံ..ပုံေရာင္းတာပါဘဲ..။ အခုေတာ့လည္း ဒီလိုမဟုတ္ေတာ့ပါဘူးေလ။ ပိသာခ်ိန္ေတြ အ
ေလးခ်ိန္ေတြနဲ႔ ေရာင္းဝယ္ေဖါက္ကားေနၾကတာေတြ႔ခဲ့ရတယ္ေလ..။ လာတဲ့ပစၥည္းေတြဆိုတာလည္း မ်ဳဴ ိး
စုံပါ ၾကက္သားေတြဆိုလည္းထိုင္းကေရခဲရိုက္ယူလာေရာင္းတယ္ေလ..။ ျပည္မကေျပာင္းေရႊ႔လာေနတဲ့
သူေတြမ်ားလာလို႔ ငါးပိ ငါးေျခာက္ဆိုင္တန္းေတြလည္းအရွည္ႀကီးေပါ့။ အရင္ကၾကက္သားဆိုတာ က်မတို႔
တိုင္းျပည္မွာ သူေ႒းစားတဲ့ဟင္းတခြက္ အျဖစ္သတ္မွတ္ျခင္းခံရေလာက္ေအာင္ သူ႔ရဲ့ေစ်းက တျခားအသား ငါးထက္ပိုႀကီးခဲ့တယ္ေလ။

ကဲ..က်မၾကက္ေပါင္ဇာတ္လမ္းအတြက္ အစျပန္ေကာက္ရမယ္ဆိုရင္ အေမ့ညီမက က်မတု႔ိရဲ႔အဖြားအိမ္မွာ
အဖြားနဲ႔အတူေနတယ္။ သူတို႔မိသားစုက အစအစအရာရာ အဖြားကိုလုပ္ေပးရတယ္။ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ ေဆး
ဝါး..ကုန္က်စရိတ္ေတြကေတာ့ အေမကတာဝန္ယူတယ္ေလ။ အဖြားကဝက္သားမစားဘူး။ ငါးနဲ႔ ၾကက္သား
ဘဲစားတယ္။ ၅ရက္တခါေလာက္ၾကက္သားဝယ္ပို႔ေပးရတယ္။ က်မတို႔အိမ္က မိသားစုသိပ္အမ်ားႀကီးမ ဟုတ္ေပမဲ့ စည္းကမ္းႀကီးတဲ့အေမ ဟင္းစီမံရင္ တိတိက်က်နဲ႔ ေခၽြတာတတ္တယ္ေလ။ဘာတခုမွဘုန္းေဘာ
လေအာ သုံးတယ္လို႔မရွိဘူး။ ၾကက္သားဝယ္လာရင္ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ ေပါင္ကိုခုတ္ထစ္ၿပီး အဖြားအိမ္ တန္းပို႔ရတာပါဘဲ။ က်န္တဲ့ၾကက္ကိုမွ ေတာင္ပံနဲ႔ လည္ေခ်ာင္းအရိုးကို ဟင္းရည္အတြက္ျပဳတ္၊ ေနာက္ဆုံး
က်န္တဲ့ အသားေတြကိုမွ အာလူး ေဂၚရခါးသီး ဘူးသီး တခုခုေပါ ေရာေႏွာခ်က္ျပဳတ္ရတာ။

အရင္က ဆူဆူၿဖိဳးၿဖိဳးၾကက္ဆိုတာ ဓါတ္ရွင္ထဲမွာ လူဆိုးေတြ ၾကက္ေပါင္ႀကီးေတြ ကိုက္ကိုက္စားျပတာဘဲ
ျမင္ဘူးခဲ့တာ။ အရမ္းအဲလိုစားခ်င္လိုက္တာ..မေျပာေတာ့နဲ႔..။ က်မတို႔ဆီမွာေတာ့ sexyၾကက္ဘဲရွိတယ္ေလ
ပိန္ပိန္ေသးေသးသြယ္ေလး အဲဒါကိုမွ ဟိုကခုတ္ဒီကထစ္နဲ႔ဆိုေတာ့ ဘာက်န္ေတာ့မလဲ..။ ဒီေတာ့ က်မတို႔
ရဲ့အာလူးၾကက္သားဟင္းခြက္ပုံစံေလးက အာလူးခင္းထဲ ေျခေပါင္က်ဴ ိးၾကက္တေကာင္ျဖတ္ေျပးသလိုပါ့..။
အာလူးပင္လယ္ထဲမွာ ၾကက္သားေလးတဖတ္ေတြ႔ဖို ဒိုင္ဗင္ထိုးရွာရတယ္။ ေအာ္..အဲဒီတုံးက ခေလးဆို
ေတာ့ငတ္ႀကီးက်ဖို႔ကလဲြလို႔ ဘာမွမသိဘူးေလ..။ မီးဖိုေခ်ာင္ကိစၥနားမလည္ေတာ့ ၾကက္ေပါင္ကိုအဖြားဆီပို႔ ထားမွန္းမသိခဲ့ဘူးေလ။ ထမင္းစားခ်ိန္ဆိုၾကက္ေပါင္ဘဲ လိုက္ရွာခဲ့တာေပါ့။ ေနာက္သိလာေတာ့ စိတ္ထဲမွာ
မေက်နပ္ေပမဲ့မေျပာရဲဘူးေလ။ မၾကာခဏေတာ့ အေမ့ကိုေမးတတ္တယ္တဲ့..။ "အေမၾကက္ေပါင္သားဆို
တာစားလို႔ေကာင္းလား ဘယ္လိုအရသာေလးလဲဟင္" စသည္ျဖင့္ေပါ့..ခင္လွ်ာရွည္ပါဆို.... ^_^
အေမကေတာ့ အတူတူပါဘဲလို႔ေျပာပါတယ္။ အလူပဲြေတြသြားလို႔ ၾကက္သားဟင္းနဲ႔ေကၽြးတာမ်ားတိုးလို႔
ေတာ့ အနားမွာရွိတဲ့ လူႀကီးကိုလက္ဆဲြၿပီး ေျပာေတာ့တာဘဲ သမီးပန္းကန္ထဲ ၾကက္ေပါင္သားေလးထဲ့
ေပးပါလို႔..။ အဟီး..ေပၚတင္ဘဲ ကိုယ္တို႔ကေတာ့.. က်မတို႔ေမာင္ႏွမ ၄ေယာက္လုံး လူႀကီးေတြနဲ႔ထမင္းစား ရင္ ဟင္းခြက္မႏိူက္တတ္ဘူး။ သူမ်ားထဲ့ေပးမွ စားတတ္တယ္။ အေမအက်င့္လုပ္ထားတာေလ.. :P

ေနာက္ေတာ့ အဖြားစားဖို႔ခ်က္ျပဳတ္ေပးရတဲ့ အမ (၂ဝမ္းကဲြေတာ္စပ္ပါတယ္ သူတို႔မိသားစုကမ်ားလို႔အေဒၚ
တို႔နဲ႔လာေနတာ၊ သူ႔နံမည္က နန္းပိန္းဆိုေတာ့ က်မတို႔က ပီပိန္းလို႔ေခၚရတာေပါ့) ပီပိန္းနားကပ္ေမးရတယ္။
အဖြားအတြက္ၾကက္ေပါင္ ၂ေခ်ာင္း ဘယ္လိုခ်က္ၿပဳတ္သလဲေပါ့။ အဖြားကတေန႔ကိုထမင္းတနပ္ဘဲစားတာ
ညေနဆို လက္ဖက္ရည္ မုန္႔တခုခု..ဒီေလာက္ဘဲစားတတ္တယ္။ ဒီေတာ့ ၾကက္သား ၂ေပါင္ကို ၂ရက္ ၃ရက္ ေလာက္စားရတာတဲ့။ ပီပိန္းကို ေျပာထားရတယ္ ေနာက္ဆုံးအဖြားစားမကုန္တဲ့ ၾကက္သားကို က်မ လာစားမယ္။ ခ်န္ထားပါ အေဒၚ သားသမီး ဝမ္းကဲြေမာင္ႏွမေတြ မသိေအာင္ အေၾကာင္းၾကားပါလို႔ေပါ့..ဟီး
အဲဒီေလာက္ ငတ္ႀကီးက်ခဲ့ဖူးပါတယ္ဆို..။ ေနာက္အေမသိေတာ့ အဆူခံထိတာေပါ့။

က်မအိမ္နဲ႔ ကပ္ရပ္တရုတ္အိမ္မွာ သူငယ္ခ်င္းရွိတယ္။ ညီအမ၄ ေယာက္ေတာင္ရွိတယ္။ ေပ်ာ္စရာေကာင္း လို႔သူတို႔ဆီၿမဲသြားကစားေလ့ရွိတယ္။ က်မက ငယ္ငယ္တုံးက ပိန္ေညာင္ရုိးေလး သူတို႔အေမကေမးတယ္။
မယ္ငီးဘာျဖစ္လို႔ ပိန္တာလဲတဲ့..ဒီကလည္း မဆိုင္းမတြဘဲေျဖပါတယ္.."ၾကက္ေပါင္သားမစားရလို႔" တဲ့။
ေနာက္ေတာ့ အေမက လွ်ာရွည္တဲ့ ေရႊသမီးေလးရဲ႔ ၾကက္ေပါင္တမ္းျခင္း သိသြားေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာေျပာ
ျပပါတယ္။ သမီးတဲ့..အဖြားကအသက္ႀကီးၿပီ အိုၿပီ အသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးနဲ႔ တခ်ဴ ိ႔အစားအစာေတြဘဲစားႏိုင္
ေတာ့တာ၊ သမီးတို႔က ငယ္ေသးတယ္ ဘာစားစားရတာတဲ့ ..။ အိမ္မွာ ဘာစားစား ဦးဦးဖ်ားဖ်ားဆို အဖြား
ရယ္၊ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းကဆရာေတာ္ရယ္ ဆြမ္းေတာ္တင္ဖို႔ရယ္ ဖယ္ထားေပးရတယ္။ အစားမက္တဲ့ကိုယ္
ေတာ့ ေဝစုနဲသြားမွာစိုးရိမ္လို႔ အေျပာရဲတာဘဲရွိတယ္ ဘယ္ၾကိဳက္ခဲ့မလဲ..ခုေတာ့ နားလည္ပါၿပီ..။

အေမက အိမ္က ဘုရားစင္ရယ္၊အဖြားရဲ႔ဆရာေတာ္ (အဖြားက က်ဴ ိင္းတုံကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းစတင္တည္
ေထာင္သူေတြထဲကတေယာက္ေပါ့အဖြားဆုံးခါနီးေတာ့ ဆရာေတာ္ ကိုပင့္ၿပီးတရားလာေဟာေပးေသး တယ္။ဆရာေတာ္ျပန္သြားၿပီး အဖြားမဆုံးေသးဘဲနဲ႔ ဆရာေတာ္ကအရင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူတယ္။ မီးသၿဂိဳလ္
ေတာ့ ဓါတ္လုံးေတာ္ေတြရလို႔ က်ဴ ိင္းတုံမွာအရမ္းနံမည္ႀကီးခဲ့ပါတယ္) ၊ ၿပီး အဖြားကိုေပါ့..ဒီ ၃ခုကိုအရမ္း
အေလးထားခဲ့တာဘဲ။ အေမလုပ္ပုံကိုင္ပုံေတြကို အရင္ကသေဘာမက်ခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းလူလားေျမာက္
လို႔အရႊယ္ေရာက္ခါမွ နားလည္သေဘာေပါက္လာတယ္..။ က်မတို႔ေမာင္ႏွမေတြအတြက္ အေမက စံျပမိခင္
ပါဘဲ။ လူေတြဟာ ကိုယ္စိုက္ထားတဲ့အသီး ကိုယ္ခူးစားရတယ္ဆိုတာအမွန္ပါဘဲ။ အေမ အခုေတာ့ သူ႔စိုက္ ခဲ့တဲ့အသီးခူးစားၿပီးေအးခ်မ္းသာယာေနပါတယ္။ လူခ်စ္လူခင္ ေပါမ်ားၿပီး လာဘ္လာဘ တကယ္ရႊင္တာပါ။
ဟိုက ဒီက လာကန္ေတာ့ၾကတယ္။ ဘုန္းႀကီးေတြၾကြလာတတ္ၿပီး အေမ့ကိုေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲၾကတယ္။ အေမေလျဖတ္ခါစ လူနာေမးလာၾကတာ ႏုိ႔ဆီ အိုဗာတင္း အခ်ဴ ိရည္ပုလင္းေတြ တမ်ဳဴ ိးကို ၃ဝ-၄ဝ ေလာက္
ကိုရတာတဲ့။ စတိုးဆိုင္မွာ လိုခ်င္တဲ့ပစၥည္းေတြနဲ႔ သူတို႔သြားလဲၾကတယ္ဆိုဘဲ..။ 

အဖြားနဲ႔ အေမ့ေမာင္ေလး(ၿပီးခဲ့တဲ့လကဆုံးသြားၿပီ)

အေမ့သမီးလည္း အေမ့အတုယူရတယ္။ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ကိုးကြယ္ရာလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေန
ရာေလးတခုကို ေသေသခ်ာခ်ာစိတ္ပါလက္ပါနဲ႔ ေရခ်မ္းဆီမီးကပ္လွဴတယ္။ လူႀကီးမိဘေတြကို ရိုေသစြာနဲ႔
ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္တယ္။ အဖိုး၊အဖြား အရႊယ္ေတြကိုၾကည့္ၿပီး သနားကရုဏာစိတ္ထားမိတယ္။ ကိုယ္အိုလာ ရင္လည္းဒီလိုဘဲ ကုန္းကုန္းႀကီး ျဖစ္မွာဘဲ..မ်က္စိမေကာင္း နားမၾကား ျပဳစုမဲ့သူ မရွိခဲ့ရင္...ဘုရားဘုရား..
ဆက္မေတြးရဲဘူး..။

ခုေတာ့ ၾကက္ေပါင္ကိုက္တိုင္း ငယ္ငယ္က မစားခဲ့ရတဲ့ ၾကက္ေပါင္ပိန္ပိန္ေလးကို ျပန္စဥ္းစားေနမိပါ တယ္ေလ..။

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစရွင္~~~
မီးမီး

ဖက္ရွင္....

မဂၤလာပါရွင္~~~
ေခါင္းစဥ္အတိုင္း ဖက္ရွင္အေၾကာင္းနဲနဲပါးပါးေျပာခ်င္သား...၊ အဲ..ဒီအရႊယ္မွ ဘာစိတ္ကူးေပါက္ခါ သူငယ္
ျပန္ဖက္ရွင္အေၾကာင္းေတြဘာေတြနဲ႔ပါလားလို႔ေတာ့မထင္ပါနဲ႔အုံးေလ..။ဒီလိုရွိတယ္ ကိုယ္နားလည္တဲ့ ဖက္ရွင္ဆိုတာက ကာလေဒသံအလိုက္ သင့္ေလွ်ာ္ၿပီး သက္ေတာင့္သက္သာနဲ႔ အဆင္ေျပစြာ(ျမင္ရတဲ့
သူေကာ၊ဝတ္ဆင္သူအပါအဝင္ေပါ့) ဝတ္စားဆင္ယင္တတ္တာ ကိုဖက္ရွင္က်တယ္လို႔ထင္တာပါဘဲေလ..။

ကဲ..မိတ္ေဆြမ်ားေကာ..ဘယ္လိုအျမင္ရွိၾကလည္း...ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က ျမင္ရတာေတြနဲ႔ ကိုးကားၿပီးေျပာ ၾကားခ်င္လိုက္တာေနာ္။ ဘာရွိမလဲ..ေအာ္..ေရသဘင္ပဲြေတာ္ေပါ့ရွင္..ပြတ္သဘင္မဟုတ္ပါဘူး..ေရသဘင္
တဲ့။ ကိုယ္တို႔ေခတ္ခါတုံးက ေရပက္ခံထြက္ၾကေတာ့ ပိတ္စထူထူေတြ ပန္းေတြပါတဲ့ ေရပက္ရင္ အထဲက
အသားေတြကိုေဖါက္ထိုးမျမင္ရတဲ့ အစေတြနဲ႔ ရန္ကုန္က ေရကစားၾကတာျမင္ဘူးတာဘဲ။ ကိုယ္တို႔ဆီမွာ
ေတာ့ အေပၚကေနမိုးကာေတြထပ္ဝတ္ၾကတယ္..။ ထူးဆန္းေလစြေနာ္..^_^

Thai က်ဴ ိင္းမယ္မွာ အလုပ္လုပ္ေတာ့ သႀကၤန္ရက္လည္းလုပ္ရတာပါဘဲ။ နားခ်င္တဲ့မမေတြကိုက်မကလူစား
ေတာင္လုပ္ေပးေသးတာ။ သႀကၤန္ကို သိပ္ရင္မခုန္တတ္တာငယ္ငယ္ကတည္းက။ သႀကၤန္ရက္နီးလာရင္
အလုပ္မွာ အလုပ္ဝတ္စုံအစား ေယာက္က်ားေလးဆိုရင္ နက္ျပာေရာင္ရွမ္းေဘာင္းဘီ၊ လည္ကတုံးအိပ္ကပ္ ၂ဖက္နဲ႔ အဖိုးႀကီးစတိုင္အက်ၤ ီမိန္းမေတြက်ေတာ့ ထမိန္၊ဇာအက်ၤ ီေတြဝတ္ရတယ္။ က်မတို႔ အလုပ္တခု တည္းမဟုတ္ပါဘူး။ တၿမိဳ႔လုံးပါဘဲ..က်ဴ ိင္းမယ္ၿမိဳ႔ သြားလည္ရင္ ျမင္ရမွာပါ။ ေရပက္ခံထြက္ကစားၾကတဲ့ သူေတြေရာဘဲ..တၿမိဳ႔လုံးနက္ျပာေရာင္ နီးပါးေပါ့..။ ကိုယ္ေတာ့ မိန္းမထမိန္မဝတ္ဘူး၊ရွမ္းေဘာင္းဘီတ ကားကားနဲ႔ေပါ့။ဆိုလိုခ်င္တာ ေရပက္ခံတာ စိုရႊဲၾကတာေပါ့။ ဒီေတာ့ ရာဘာဖိနပ္တို႔ ၾကက္ေပါင္ဖိနပ္ေတြနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပါဘဲ...။

ဟင္းဟင္း.ဘုတ္အုပ္ေပၚမွာ ေတြ႔ရတဲ့ ဝတ္စားဆင္ယင္မူ႔ဆိုတာ ျမင္ေတာ့ အိုးမိုင္ေဂါ့ ရပါတယ္ ။ငါးဖမ္း
ပိုက္ေခၚမလားျခင္ေထာင္စေလလား..ၿပီးBoot သားေရဖိနပ္နဲ႔၊ ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္ဆိုတာ ခဏေမ့ထား
ၾကပုံပါဘဲ။ ကုန္ေစ်းႏူးန္းေတြႀကီးလို႔လား..အေပၚအက်ၤ ီကိုမဝယ္ႏိုင္ေတာ့တာလား..ဟီးဟီး..ပါကိုမပါေတာ့
တာ ေဝဖန္တဲ့သူ ေလကန္တဲ့သူ ႀကိဳက္သူမႀကိဳက္သူမ်ားစြာနဲ႔ ဓါတ္ပုံေတြတပုံတေခါင္းႀကီးျမင္ ရေတာ့ဒီက
လည္းေျပာခ်င္လာတယ္..။ ဟီး..ဟိုမွာေတာ့ ဘယ္ေျပာရဲမလဲ၊ ဒီမွာက ကိုယ့္ခြင္ေလ..။ေသခ်ာတာတခုက
ပြတ္သဘင္ပဲြတက္တဲ့ အဲေလ ေရသဘင္ပဲြဆင္ႏဲြတဲ့သူေတြဆိုပါေတာ့ အသားေတြနီရဲေန ေလာင္ၿပီး ခရမ္း
လြန္ေရာင္ျခည္ဒဏ္ဆိုတာနဲ႔ ဒီအခ်ိန္မွာ နပန္းလုံးေနေလာက္ပါၿပီ..ေနေလာင္ခံခရိမ္ လား..ေသခ်ာတယ္..
တေနကုန္သူကေနမွာလား ပြတ္သဘင္ပါဆို ပြတ္တာနဲ႔ကုန္သြားေပါ့..(ဟမ္ @_@ )

ေျခေထာက္ေတြလည္း ခူနာေတြ ယားနာေတြ မေပါက္ၾကဘူးလားမသိဘူး^_^တေနကုန္သားေရဖိနပ္နဲ႔
ေရအုပ္ထားၾကတာေလ..နူးၿပီးၿပဲေလာက္ၿပီေပါ့.. ။ FB ဓါတ္ပုံေတြမွာwalking shoe ေတြနဲ႔လည္းေတြ႔ခဲ့ရ
လို႔ပါ..။ ကိုယ္တို႔ေတြ႔ႀကဳံဖူးခဲ့တာနဲ႔ အေတာ္ႀကီးျခားနားေတာ့ ရင္သပ္ရူေမာမိတာအမွန္ပါဘဲ။ ေခတ္ကာလ
ဝတ္စားဆင္ယင္တာကို လက္ခံပါတယ္။ ရုိးရာယဥ္ေက်းမူ႔ပဲြေတာ္ကိုအေလးမထားတတ္ၾကတာကိုေတာ့
အသည္းယားတာအမွန္ပါဘဲ။ အဝတ္အစားေတြလည္းဝတ္တာလည္း ည club သြားတယ္ဆိုရင္ေတာ့
လည္းမလြန္ပါဘူး..။ ခုလို ေရပက္ခံဖို႔ဝတ္လာၾကတာကိုဘဲ...ဟင္းဟင္း...ဖက္ရွင္ဖက္ကေနဘဲေျပာပါ
ေတာ့မယ္ေလ..မွားေနၾကတယ္ေလကြယ္ သမီးတို႔ရယ္...။ ဒီေတာ့ အေျပာခံရၿပီေပါ့..။ (စက္ဆီ :P sexy
အတြက္ဆိုရင္ေတာ့ မယ္ငီးဘြာေတး..ဗ်ဴ ိ႔... )

ဒီတႏွစ္မွာလည္း ကိုယ္ကမျပန္ႏိုင္.သူမ်ားေတြေပ်ာ္ေနၾကတာ ေငးေမာ ၾကည့္ရုံပါဘဲ..။ က်မတို႔ ၿမိဳ႔သႀကၤန္
ေရကစားပုံေတြကို မိတ္ေဆြအားလုံးကိုေခၚျပခ်င္ပါတယ္...။ တကယ္ပါ... ရွမ္းေတြက သူတို႔ကိုသူတို႔ "တိုင္း" လို႔ေခၚၾကပါတယ္။မိတ္ေဆြမ်ား google မွာ Shan သို႔မဟုတ္ Tai ဆိုတာေလးနဲ႔ ရွာၾကည့္ရင္
ေတြ႔မွာပါ၊ သူတို႔ ေရကစားၾကတာဘယ္လိုဝတ္စားဆင္ယင္ၾကပါသလဲဆိုတာ..။ ဟီး.ဒီထက္ပိုေျပာရင္ မယ္ငီးထိပ္ထုခံရလို႔ ပိုပုသြားႏိုင္ပါတယ္..။မဝတ္တတ္ေတာ့ ၿဖဲသလို ကိစၥႀကီးခဏရပ္လို႔ ဝတ္တတ္သူမ်ား
ေတြကို တခ်က္ၾကည့္ရေအာင္..။( အဲလိုမေရးရင္လည္း အဓိပၸါယ္ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းမျမင္ႏိုင္ စကား
လုံးၾကမ္းသြားပါက ခႊင့္လႊတ္ပါရန္... ဟိ )

ကဲ..အဝတ္အစားဆိုတာ သူ႔ တံဆိပ္နံမည္ႀကီးမွ အေကာင္းစားျဖစ္မွ လွတာမဟုတ္ပါဘူးေလ..။ ကိုယ္နဲ႔
ဘယ္လိုလိုက္ဖက္မူ႔ရွိသလဲ ဘယ္လိုေနရာေဒသေတြမွာ သင့္ေတာ္သလဲဆိုတာ ေရႊးခ်ယ္တတ္ရင္ ဖက္ရွင္ ဆိုတာက်လို႔ေပါ့..။ ဒီတပတ္မွာဖတ္ခဲ့ရတဲ့စာအုပ္ထဲက အဝတ္အစားေလးနဲ႔ က်မရဲ႔ ဖက္ရွင္ႀကီးကိုအဆုံး သတ္ပါမယ္ေလ..။

စာအုပ္ထဲမွာ ပါတာက ေဘာင္းဘီ ၄ထည္၊ ဂါဝန္ ၂ထည္၊ စပို႔ရွပ္လည္ကတုံးေလး ၊ဆြယ္တာ အပါးေလး၊ ဂ်ဴ ိင္းျပတ္အက်ၤ ီပါး၊ ကုတ္အက်ၤ ီ၊ ဂ်င္းရွပ္ ၊စကဒ္၊ ဒါေတြကတထည္စီ၊

 

ၿပီးဖိနပ္ ၄၇ံ၊ ပါဝါ ၁ထည္၊ ခါးပတ္၁ ေခ်ာင္း...ဒါေတြပါဘဲ...ေစ်းႏူန္းလည္းသိပ္မႀကီးဘူး..အေကာင္းစားႀကီး
သိပ္မဟုတ္ပါဘူး..။

ဒါေတြကိုဘဲ လွည့္ပါတ္ဝတ္သြားတာ ၂၄ မ်ဴ ိး..ဝတ္ႏိုင္တယ္..ေပါ့ေပါ့ပါးပါးလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေၾကာ့ရွင္းေန
တာဘဲ..တခ်ဳိ႔ေတြထင္တာက အေမရိကားတို႔လို အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာ ဟိုေဖာ္ဒီေဖာ္ ဝတ္ၾကမယ္လို႔ ၊။
ဒီလိုရိုးရိုးသားသားေန႔စဥ္သြားလာလူပ္ရွားေနၾကတာ ရိုးရိုးဘဲဝတ္ၾကတာပါ။ တခ်ဴ ိ႔ေသာ သက္ေမႊးဝမ္း
ေၾကာင္းျပဳသူေတြမွဘဲ ျပဴးးျပဴးၿပဲၿပဲ ဂူးဂူးဂဲဂဲေတြ ဝတ္ၾကတာပါ့..။

အလုပ္တဖက္နဲ႔ဆိုေတာ့ တေန႔နဲနဲနဲ႔ ၃ရက္ေတာင္ အခ်ိန္ေပးေရးလိုက္ရပါတယ္ရွင္....။

အားလုံးဘဲဖက္ရွင္က်က် လွၾကပါေစရွင္..

မီးမီး

က်မတို႔ၿမိဳ႔ကဒီႏွစ္သႀကၤန္ေရကစားၾကပုံေလးပါ.... မိတ္ေဆြရဲ႔ fbကေနယူလာၿပီး ဒီကမိတ္ေဆြေတြကို...
ျပတာပါရွင္...ကြာျခားခ်က္တခုေတာ့ေတြ႔ရမွာပါေလ..။(မိုးကာအက်ၤ ီေတြ႔တယ္ေနာ္ း))))

ချက်စားဝယ်စား ၄

မဂၤလာပါရွင္~~~
က်မ မိတ္ေဆြတေယာက္က က်မေရးတာေတြက ရသစာေပထဲမပါတဲ့ kitchen talk စာေပတဲ့။ ဒီေလာက္ စားေၾကာငမ္းတဲ့မယ္ငီး ေရးတာလည္း သာေရတျမားျမားနဲ႔ေရးရတာ..ဂေလာက္အရသာရွိတာကိုေနာ္..
အရသာစာေပလို႔ မွတ္ယူၾကပါကုန္.. ^_^

ကိုင္း..ဒီတခါတလည္း မီးဖိုေခ်ာင္အေၾကာင္း ဟင္းအေၾကာင္းဘာေလးညာေလး ေျပာဆိုၾကရေအာင္...
ကညႊတ္ေတြလတ္ဆတ္လို႔ ခရုဆီနဲ႔ၾကက္သြန္ျဖဴ  ေျပာင္းဖူးမူန႔္နဲနဲေဖ်ာ္ထည့္ပါလို႔..ဒီလိုလုပ္စားေလ့ရွိတယ္

ကညြတ္ကိုေတာ့ ေရပူပူမွာခဏျပဳတ္လိုက္ရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္။ ဆားေလးနဲနဲခပ္ေပါ့..။ ၿပီးမွ ၾကက္သြန္ျဖဴ
ဓါးျပားရုိက္ ၂ျခမ္းနဲ႔ ဆီပါေလရာေလးဒယ္အိုးပူပူမွာ ေၾကာ္၊ ခရုဆီနဲ႔ေျပာင္းဖူးမူန္႔ ေဖ်ာ္ေလးေလာင္းထဲ့၊ ဆားနဲနဲ ငရုပ္ေကာင္းျဖဴးး ေရေအးစိမ္ထားတဲ့ ကညြတ္ေလးျပန္ထည့္.. ခဏေလးပါဘဲ..စားေကာင္းခ်က္ ကေတာ့  ဘဲဒီးဘဲဒီး..ဂြတ္ရွယ္ေပါ့..

ဟိုတခါက ကိုယ့္ဖာသာကိုယ့္စိတ္နဲ႔ ရန္ေတြျဖစ္ၿပီး ဝယ္လာတဲ့ကတက္ခ်ဥ္ေလးကို ေရအထပ္ထပ္ေဆး..၊
ၾကက္သြန္ျဖဴ ဆီခ်က္၊ဆား၊ကုလားေအာ္သီး၊ၾကက္သြန္နီ၊ခရမ္းခ်ဥ္သီးမီးဖုတ္၊ငံျပာရည္နဲနဲ၊မခ်ဥ္လို႔ သံပုရာ သီးညွစ္ရေသးတယ္ေလ။ ေျမပဲဆံေထာင္းေလးေကာမပါမျဖစ္...အိုးမိုင္...ဘယ္ေျပာေကာင္းလိမ့္မတုံး...
ပဲဟင္းပူပူေလး၊ငါးေၾကာ္ေလးနဲ႔..ဂြတ္..

ေနာက္ၿပီး ဒီငါးေလးကို ဓါတ္စာက်ေနပါတယ္။ ငါးကိုသာႀကိဳက္တတ္တာ ငါးနံမည္ေတာ့လာမေမးပါနဲ႔ ဘာ
မွသိပ္သိတာမဟုတ္ဘူး၊ ငါးခူ ငါးရံ႔ ဒီေလာက္ဘဲသိတာ ဒီငါးကိုလည္းစိတ္ထဲမွာ ဝိုင္းဝိုင္းႀကီး အသားထူလို႔
ဝယ္လာတယ္  ငါးပုတ္ဆိုလား သူမ်ားကိုျပၿပီးေမးတာ သူကဒီလိုဘဲေျပာပါတယ္။ ဆား၊ငရုတ္ေကာင္း၊ ပဲငံ
ျပာရည္၊ခရုဆီနယ္ဖတ္ၿပီး oven ထဲထည့္လိုက္တာဘဲ..အထဲမွာေတာ့ ကုလားေအာ္သီး၊ၾကက္သြန္ျဖဴ ၊နံနံ႔ ပင္ပါးပါးလွီးလို႔ သြပ္ထားလိုက္တယ္၊ ဗိုက္သားပိတ္ဖို႔က သြားၾကားထိုးတံနဲ႔ေလ..ဟီး..ကဗ်ာမဆန္ခ်က္..

ေဟာ..အထဲကငါးအသားေလး....စပ္စပ္ေမႊးေမႊးေလး...

အျပင္မွာက်ေတာ့ ဒီလိုပုံေပါ့...

ဟင္းရည္က်ေတာ့ မုန္ညွင္းေစာ...ဒီတခါဂ်ပန္ကို ရွမ္းျပဳလိုက္ပါတယ္ေလ..

Miso ဆိုတဲ့သူတို႔ဟင္းရည္အႏွစ္ကိုဗူးလိုက္ဝယ္ထားၿပီး ဘာဟင္းရည္ခ်က္ခ်က္ ၂ဇြန္းေလာက္ကေလာ္ ထည့္လိုက္တယ္ ခ်ဴိ ေနတာဘဲ..သူေမးေတာ့ ဒါရွမ္းဟင္း...ခ်က္ရတာလြယ္လြန္းလို႔..ဂ်င္းၾကက္သြန္ျဖဴနီ
ခရမ္းခ်ဥ္သီး ေရာပစ္ထည့္ႀကိဳထားလိုက္ရုံပါဘဲ စားခါနီး ၾကက္သြန္ျဖဴဆီခ်က္အဖတ္ကိုနဲနဲခပ္ထည့္ လိုက္တယ္ေလ..။

ေနာက္တခါ ငါးကိုက်ေတာ့ ေၾကာ္လိုက္တယ္..ဆီနဲနဲနဲ႔ဆိုေတာ့ ေလွာ္တယ္ေျပာလည္းရမယ္နဲ႔တူ
တယ္..ဟီး...ၿပီးမွ...

 

ပဲငါးပိၾကက္သြန္ျဖဴ ဆီသတ္ထည့္..အစိမ္းေရာင္ရွိေသာဘယ္အရႊက္မဆိုအုပ္လို႔ရတယ္..

တခါတေလလည္း..အရႊက္ေတြနဲ႔ ဟိုလိုဒီလိုေပါ့...

ဂဏန္းေတြတိုးေခြ႔လုဝယ္လို႔ ဒီကလည္းအားက်မခံလုဝယ္လာခဲ့တယ္ တခါမွမခ်က္ဖူးဘူး...

စမ္းသပ္ခ်က္လိုက္ေတာ့လည္း..အိုး..မိုင္..တယ္ေတာ္တဲ့..ငီးငီးပါလား...တရႊတ္ရႊတ္နဲ႔ကိုက္စားရတာ ထမင္းစားပ်က္တာ အမွန္ဘဲ..ဒီဟင္းကို ပဲငါးပိနဲ႔ခ်က္တာ...

ဝယ္စားရင္ေတာ့ဘာမွမတတ္ဘူး..အာခ်ားဟဲဆိုင္...အာက်ဴ းမားဆိုင္ေလာက္ဘဲထိုင္တတ္တာေလ...။အာ
ခ်ားဟဲ ဒါန္ေပါက္ကလည္း ၾကက္သြန္နဲ႔ နံနံ႔ပင္နဲ႔...

ဒါေလးေတာ့မဆိုးဘူး...အဲဒီေနရာမွာ အာခ်ားဟဲဆိုင္ေတြ အမ်ားႀကီးတေနရာထဲစုေနတာ..နံမည္ႀကီးတဲ့. Iselin, New Jersey ဖက္မွာရွိတယ္။ တခါကက်မေျပာဖူးတဲ့ အာခ်ားဟဲအမ်ားႀကီးရွိတယ္ဆိုတဲ့ေနရာကပါ။

ေနာက္တဆိုင္ရဲ႔..ဒါန္ေပါက္...

က်မကဆိတ္သားဟင္းနဲ႔စားၾကည့္တာ...

 

ဒါကေတာ့ longisland NY ကေနရာေဟာင္းဖက္မွာ ဘူေဖးတဲ့ တေယာက္ ၁၂ က်ပ္ေလာက္ပါဘဲ..ရွိသမွ်
ခူးခပ္ၿပီးစားတာဘဲ..ဘာကဘာေတြမွန္းေတာင္ေသေသခ်ာခ်ာမသိဘူး..ဟီးး

 အာခ်ားဟဲဆိုင္မထိုင္ရင္လည္..အာက်ဴ းမားဆိုင္ေပါ့...

ဒီတခါ ဗီယက္နမ္ဆိုင္ေခါက္ဆဲြက စားေကာင္းေနလို႔....

 သူတို႔ပင္လယ္စာေခါက္ဆဲြေၾကာ္တဲ့...သူေျပာတာေတာ့ သိပ္အေကာင္းႀကီးမဟုတ္ဘူးတဲ့....

က်မက ရွည္ေတာ္မူၿပီး ဂ်ပန္အာလူး ၾကက္သားမဆလာ ဆိုတာ(တခါက ဘယ္မွာလဲမသိစားဖူးတာ အရမ္းေကာင္းဘဲ..ေလ) မွာမိတယ္..ဒီလိုၿပဲၿပဲေလးဗ်..မေကာင္းဘူး...

က်မတို႔အိမ္ရွင္မေတြကေတာ့ အိမ္မွာဟင္းက်န္ထမင္းက်န္ဆိုရင္ ၾကံဖန္ၿပီးလုပ္စားၾကရတာဘဲေနာ့္...။

အိမ္ကငါးက ႀကီးလြန္းလို႔ မကုန္ရင္ ထမင္းက်န္နဲ႔ ငါးထမင္း ဆိုၿပီး အပ္ခ်ေလာင္း..ျဖစ္ေစေအာင္ ႏွယ္
ဖတ္စားတတ္ပါတယ္။အေဖသာေတြ႔ရင္အေျပာခံရမွာ ထမင္းေစ့ကမေပ်ာက္ဘူး..ငါးထမင္း အာလူးထမင္း ထမင္းခ်ဥ္ ထမင္းဝါအားလုံးပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေတြ႔ေနျမင္ေနရတာက အားလုံးစုေပါင္းၿပီးရွမ္း
ထမင္း ဆိုၿပီး အပ္ခ်ေလာင္းေပါင္းႀကိတ္ေပးလိုက္ၾကတာဘဲ..ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဗိုက္ထဲ ေရွာကနဲဝင္သြားဖို႔ အဓိက.....ေလေနာ္.. :P

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစရွင္~~~
မီးမီး

တခါကကမာၻငယ္ေလးတခုမွာ...

မဂၤလာပါရွင္~~~

ကမာၻႀကီးက လုံးတယ္ျပားတယ္ ဆိုၿပီးေရွးကတည္းက ျငင္းၾကခုန္ၾက ဖူးပါသတဲ့။ ေနာက္ေတာ့ လုံးတယ္
ဆိုတာသက္ေသေတြနဲ႔ျပႏိုင္ခဲ့လို႔ ျပားသမားေတြရူံးပါေလေရာ့လား..။ အယူအဆေတြကိုျငင္းခုန္ၾကတာ
ေရွးေခတ္ကာလကေန ခုထိပါဘဲ ။ ကိုယ့္အယူအဆမွန္တယ္လို႔ လူတိုင္းကခံယူၾကတာဘဲေလ။ ခုလည္း
ျမင္ၾကားသိေနၾကရတာဘဲ။ ခံယူခ်က္ျခင္းမတူတာနဲ႔ သတ္ျဖတ္ၾကတဲ့အထိရွိလာၾကတာ ေရွးေခတ္နဲ႔ ဘာ
မွကြာျခားေနျခင္းမရွိေသးလွပါဘူး..တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာတယ္ဆိုတဲ့အယူအဆကို မယ္ငီး သေဘာမတူ
ပါ...ဟီးဟီး..ဒါလည္းအယူအဆတခုပါဘဲ..ကဲ..ျငင္းခန္းတခုေတာ့ဖြင့္လို႔ရၿပီ...^_^

သူငယ္ခ်င္းထိုင္ဝမ္ကေနသူတို႔က်မႀကိဳက္ဖူးတဲ့ဟင္းပို႔ေပးတာတဲ့(ဓါတ္ပုံထဲကေနပါ ဟီးဟီး)

ခုေျပာျပ အာလူးဖုတ္မွာက ဒါဟုတ္ဘူးေလ..ကဲ..ျပန္အစေကာက္မယ္...ဒီေခတ္မွာေတာ့ ေလလူိင္းေတြနဲ႔
တေနရာကေန တေနရာ၊ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဆက္သြယ္ဖို႔ အလြန္လြယ္ကူလာေတာ့ ကမာၻႀကီးျပား
တယ္ဆိုၿပီး တင္စားေခၚေဝၚျပန္ေရာ...ဗ်ာ..။ ဟင္းဟင္း..ႏွဲသမားပါးလိုဘဲ..ေဖါင္းလိုက္ပိန္လိုက္နဲ႔ လိုခ်င္ တာဆဲြေျပာၾကတာဘဲ။ အင္း..ကိုယ့္အတြက္ကေတာ့ကမာၻႀကီးက တကယ့္ကို က်ဥ္းက်ဥ္းေလးနဲ႔ လုံးက်စ္
ေလးပါဘဲ။..မယုံရင္ FB ထဲဝင္ၾကည့္ေလ..:P ဟိုလူနဲ႔ေတြ႔ ဒီလိုနဲ႔ျပန္ေတြ႔ သံသရာတေလွ်ာက္လုံး ႀကဳံဆုံ
ဖူးခဲ့ေသာသူမ်ား ျပန္ျပန္ေတြ႔မိတာမ်ဳိး အားလုံးျဖစ္ဖူးၾကမွာပါ။ FB မွာေတာ့ကိုယ့္အတြက္က ကဲြေနတဲ့ေဆြ
မ်ဳ ိဳးသားခ်င္းေတြ ေဝးေနတဲ့မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆုံႏူတ္ဆက္ ဒါေလာက္ပါဘဲ။ဒီထက္ပိုလို႔ေတာ့ ရင္ထဲ
ေခါင္းထဲပါမက်န္ေျပာင္းဆန္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဘာမွန္းမသိဘဲ ရူပ္ေနတာ..ဘဲ..။ ေပမ်ားေလထြားေနလိုက္
တာေလ.. ေျပာခ်င္တာကခုငယ္သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႔တာ တကယ့္ငယ္ဘဝ အခ်ိန္ေတြကိုျပန္
သတိရေနမိပါတယ္။

ကိုယ့္ေဆြမ်ဳိးဆယ္ဝမ္းကဲြဆိုပါေတာ့..(မေတာ္ခ်င္ရင္ ဆယ္ဝမ္းပစ္ကဲြလိုက္တယ္ မွတ္ေရာ..:P)ေကာင္
ေလးတေယာက္က ငယ္ဘဝျပန္တမ္းတတဲ့သူဟာ တသက္လုံးလူႀကီးမျဖစ္ဘဲ ခေလးဆန္ပါတယ္တဲ့
သူ႔ဒသန..ကတမ်ဳိး..အသက္ ၃ဝေလာက္နဲ႔ ၆ဝ ဝန္းက်င္အဖိုးႀကီးေတြနဲ႔မွေပါင္းခ်င္ေနတာေလ..။ ကိုယ္
ေတာ့ေအးေဆးဘဲ..အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ရင္ ေတြးမိမယ္ စဥ္းစားတယ္ သတိရတယ္ တမ္းတမယ္။
ညညအိပ္ရာဝင္ခ်ိန္ စၿမဳံဳ႔ ျပန္ၾကည့္တယ္။ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ ခေလးဘဝကို ပိုက္ဆံေပးၿပီး အတင္းေမ့
ခိုင္းရင္ေတာင္ ေမ့ႏိုင္ေပါင္ေတာ္..ဘာမွစိတ္ညစ္စရာမရွိေပ်ာ္စရာအတိျပည့္ေနတဲ့ ဘဝကို အားရင္ျပန္
တမ္းတမိတာနဲ႔ ခေလးဆန္တယ္ဆိုရင္လည္း ေဂ်ာင္းေတာ့ကိုယ္ေတာ္ေရ႔..က်ဳပ္ေတာ့ ဒူးနန္႔ၿပီးစၿမဳံ႔ျပန္
ျပလိုက္အုံးမယ္.. ^_^

ေမႊးရပ္ေျမကအိမ္နဲ႔ကပ္ရပ္မွာ တရုတ္မိသားစုတစုရွိတယ္။ သူတို႔ထိုင္ဝမ္ ေျပာင္းသြားတာ ႏွစ္ေပါင္း ၃ဝ ေက်ာ္ရွိေပါ့။ ေမာင္ႏွမ ၆ေယာက္မွာ ညီအမက ၄ ေယာက္ရွိတယ္။အဲထဲမွာ ဒုတိယတေယာက္က က်မနဲ႔သက္ တူရႊယ္တူ ရက္ေပါင္း၂ဝ ဘဲျခားတယ္။ ၂ေယာက္လုံးဝမ္းဆဲြဆရာမနဲ႔ညားၿပီး အတူေပါက္ ဖြားႀကီးျပင္း လာခဲ့ၾကတာ။ သူတို႔ကအုပ္စုေတာင့္ေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆို စားခ်ိန္ အိပ္ခ်ိန္ကလဲြလို႔ အခ်ိန္ျပည့္ ငီးငီး တို႔ကသူမ်ားအိမ္မွာ..။အိမ္ေနာက္ဖက္အုတ္တံတိုင္း ၿခံစည္းရိုးေက်ာ္ခြၿပီး အရင္က
ေဟာ္ေဟာင္း(ေစာ္ဘြားမိန္းမမ်ားစြာထဲက တေယာက္ေနတာ)အခုလူမူဝန္ထမ္းခေလးထိန္းေက်ာင္း၊ အဲဒီမွာကစားလို႔ဝၿပီဆိုရင္သူ႔အိမ္ထဲျပန္ဝင္တယ္။ သူက ပုံဆဲြဝါသနာပါတယ္။သူတို႔တရုတ္စာသင္တဲ့အ
ခါသုံးတဲ့ နံရံကပ္သစ္သား သင္ပုန္းတခ်ပ္ရွိတယ္။ အဲေရွ႔မွာေခြးေျခ ၂ခုံခ်ၿပီး သူကေျမျဖဴ  နဲ႔႔တဝက္တိတိ တားေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးေျမျဖဴေခ်ာင္းကိုယ္စီနဲ႔ပုံေတြဆဲြၾကတယ္။ သူကေတာ့ လွတပတပုံေတြ တရုတ္ ကာတြန္း(မ်ားေသာအားျဖင့္ ဂ်ပန္ကာတြန္းကိုကူးခ်ဆဲြထားတာဘဲေလ) အရုပ္မပုံေလးေတြဆဲြတာေပါ့။
ကိုယ္ကေတာ့ ဘယ္တတ္လိမ့္မတုံး ေတာင္ပုံ ေနမင္းပုံ ဌက္ပုံ (ဒါကလြယ္တယ္ေလ) ဆဲြလိုက္၊ ကပ္
ရပ္ကသူတို႔ထမင္းခ်က္ ခ်က္ျပဳတ္ေနတာသြားသြားေခ်ာင္းလိုက္ေပါ့.

ယူနန္တရုတ္ေတြဆိုေတာ့  ဟင္းေတြကမုန္ညွင္းရႊက္အေျခခံအခ်ဥ္အစပ္ေတြမ်ားပါတယ္။ မုန္ညွင္းခ်ဥ္နဲ႔
ဝက္သား၃ထပ္သားေပါင္းဆိုရင္ ..ဟင္းဟင္း..သူငယ္ခ်င္းကို တိုးတိုးစကားေတြမွာထားရပါတယ္။ငါထမင္း
စားခ်ိန္ျပန္မယ္ဆိုရင္ အတင္းဆဲြထားပါလို႔...ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္လို႔အိမ္ကေအာ္ေခၚရင္ ဒီကလည္းျပန္ အသံျပဳရတယ္ေလ" ေအာ္ခါ..မားေရာက္ခါ.."လာပါၿပီရွင္ေပါ့..လက္တဖက္ကလည္းသူ႔ကိုတို႔ရေသးတယ္။
သူကမျပန္နဲ႔ သူ႔အေမကိုသြားေျပာတာေပါ့ မယ္ငီးနဲ႔ထမင္းစားမယ္ဆိုရင္ လူႀကီးေတြကခူးေကၽြးရတာေလ။
အိမ္ဖက္ကိုလည္းေအာ္ဟစ္ေျပာေပးရတယ္ေလ..ဒီမွာဘဲ စားေတာ္ဖြင့္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း..။အဟီး
ဒီလိုအကြက္မ်ဳိးေတြလည္း ကိုယ္တို႔ကဖန္တီးတတ္ပါ့..။

တရုတ္ေတြထမင္းစားရင္ ပုဂံလုံးေလးနဲ႔ စားရတာေလ..။ကိုယ္လည္း သူတို႔လုပ္သလို တူကိုင္ အဆင္ သင့္ျပင္ ပါးစပ္နဲ႔ပုဂံေတ့ထားၿပီး တရႊတ္ရႊတ္နဲ႔ သြတ္သြင္းလိုက္တာဘဲ။ ဟင္းရည္ခပ္ဇြန္းကလည္း အႀကီး ႀကီးဘဲ တဇြန္းခပ္ထဲ့ေပးရင္ ပုဂံအျပည့္ရတယ္ ၿပီးပုဂံလုံးလိုက္ေမာ့ေသာက္ရတာ အရသာရွိလိုက္ပါဘိ..။
ေနာက္သူတို႔အိမ္မွာအမဲလုံးေခါက္ဆဲြေရာင္းေသးတယ္။ အမဲသားလုံးလုပ္ဖို႔ အမဲသားတုံးႀကီးကို သံေခ်ာင္း နဲ႔စရိုက္ကတဲက မယ္ငီးတို႔ထိုင္ၾကည့္ေနၿပီ။ ၿပီးလက္နဲ႔အမဲသားကို ဆုပ္ယူၿပီး ျဖစ္ညစ္လိုက္ၿပီး လက္မနဲ႔
လက္ညိဳးၾကားထဲက ျပြတ္ထြက္လာတဲ့ အလုံးကို ဇြန္းနဲ႔ သပ္ခ်လိုက္ရင္ ဗြက္ဗြက္ထေနတဲ့ေရပူထဲပလုံကနဲ
က်သြားတာက ကိုယ့္အတြက္ကဗ်ာဆန္ေနလိုက္တာ..ဟင္းဟင္း.. း))) သူတို႔အိမ္မကဘူး သူတို႔ေဆြမ်ဳိး အိမ္အထိသြားလည္တာ အလူသြားစားတာေတြလည္း ကိုယ္မက်န္ခဲ့ပါဘူး..။ပါေလရာပါဘဲ.။ဟိုကလည္း
လာဖိတ္ကတည္းက သူမ်ားအိမ္သားေတြနဲ႔ေရာေယာင္စားေသာက္ေနေတာ့ မယ္ငီးကိုလည္းေခၚလာပါ
ေျပာရေတာ့တာေပါ့ေလ..။ သူနဲ႔ကိုယ္က ညအိပ္မွကဲြၾကတာ ၂ဖက္အမ်ဳိးေတြအားလုံးသိၾကတယ္..။

က်မတို႔အဖြားအိမ္မွာ ငါးကန္ေသးေသးေလးတခုရွိတယ္။ အဲဒီအေပၚမွာ လင့္စင္တခုလုပ္ထားၿပီး ေရႊပဲသီး
ပင္စိုက္ထားတယ္။ လင့္စင္ေပၚကတန္းလန္းေလးက်လာတဲ့ အသီးအရႊက္ခူးဖို႔ ငါးကန္ေပၚကန္းလန္႔ျဖတ္ သစ္သားတန္းတခုထားထားတာေပါ့။ အေမခိုင္းလို႔ အဖြားအိမ္သြားေတာ့သူလည္းပါခဲ့တယ္ေလ..။ ၂ေယာက္သား အဲဒီသစ္သားေခ်ာင္းေပၚတက္ၿပီး ခုန္ၾကတယ္။တန္းေလးကအိအိေလးျဖစ္ေနေတာ့ၾကည့္
ဖူးတဲ့ဓါတ္ရွင္ထဲကလို သီခ်င္းေတြေအာ္ဟစ္ဆိုၿပီး အားပါးတရခုန္လိုက္ေရာ ခြတ္ကနဲသစ္သားတန္းက်ဳိးၿပီး
ကိုယ္တို႔၂ေယာက္ေရထဲပလုံျမည္လို႔ယက္ကန္ယက္ကန္ေပါ့..အိုး..ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲေအာ္ဟစ္ၾက
ဆယ္ၾကနဲ႔၊ ဆူညံလို႔ ၂ေယာက္သားေတာ့ ေရစိုရႊဲလို႔ ကုပ္ေခ်ာင္းကုပ္ေခ်ာင္းနဲ႔ အိမ္ျပန္လာရတယ္ေလ။
ေက်ာင္းကအျပန္ အတူတူလမ္းေလွ်ာက္ရင္လည္း သူနဲ႔က်မလက္ဝါးျခင္းျဖန္႔ၿပီး ကပ္ထားၾကတယ္ ၿပီးသူက
လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ပုခုံးတဖက္ျမင့္လိုက္ရင္ က်မက ေအာက္ကိုေလွ်ာနိမ့္ခ်လိုက္ရတယ္။ဒီေတာ့ လက္ဝါး ၂ခုကပြတ္တိုက္ေနတာေလ..။ အေဝးကေနၾကည့္ရင္ေတာ့ အေတာ္ရီရမယ္ လမ္းေလ်ာက္တာေကာင္း
ေကာင္းမေလွ်ာက္ဘူး။ ကစားၿပီးနိမ့္တုံျမင့္တုံနဲ႔ေလွ်ာက္ေနၾကတာေလ..။

တခါၾကေတာ့ ႏွစ္ကုန္ခါနီးဆိုရင္ျပကၡဒိန္ေတြေရာင္းၾကတဲ့အခ်ိန္ေပါ့..။အိမ္မရာက္ခင္ ၂အိမ္ေက်ာ္ေလာက္
မွာ ေရာင္းဖို႔ျပကၡဒိန္ေတြ  အျပည့္ခ်ိတ္ထားတယ္ကိုး..က်မတို႔၂ေယာက္လည္းဒီလိုနိမ့္ျမင့္နဲ႔လုပ္ၿပီးေလွ်ာက္ လာလိုက္ၾကတာ အဲေန ရာေရာက္ေတာ့ ေခါင္းကေဘးကိုဘဲေငးေတာ့တာေပါ့..လူခႏၶာကိုယ္ႀကီးက
ေရေျမာင္းဖုံးေပၚတက္သြားတာကို သတိမထားလိုက္မိဘူး..။သြားရင္းၾကည့္ရင္းနဲ႔ ဝုန္းဆို ၂ေယာက္လုံး
ေရေျမာင္းထဲက်သြား ပါေလ ေရာ..။ေရေျမာင္းကလည္းေျမာင္းပုပ္ႀကီး။ ခေလးဘဲရွိေသးတာ အဲ့ထဲမွာနစ္
ေနတာေပါ့။ လူႀကီးေတြ ဆဲြတက္ေတာ့ တကိုယ္လုံးလြယ္အိတ္ေရာ ေခါင္းပါမက်န္မဲေမွာင္ ပုပ္ပြနံေစာ္
ေနတာေပါ့..ဟီးဟီး..။အိမ္ကဆိုရင္ အိမ္ေရွ႔ကေနေပးမဝင္ဘူး၊လမ္းၾကားတံခါးဖြင့္ၿပီး ေရခ်ဳိးခန္းထဲ တရႊတ္
တိုက္ဆဲြခ်သြားတယ္။ေဆာင္းတြင္းႀကီး အရမ္းေအးတာ ေရေႏြးလည္းမတည္ေပးႏိုင္တာ့ဘူး။ ဒီအတိုင္း
ေရေလာင္းလိုက္တယ္။ရွိသမွ်ေရေမႊးေတြေတာင္ဆြတ္ေပးၾကတာမွတ္မိေသးတယ္..။သူတို႔အိမ္ကလည္း
ေအာ္ဟစ္ေနတာဘဲ..က်မတို႔အိမ္လည္းကမာၻပ်က္မတတ္ေအာ္ဟစ္ဆူညံပြတ္ေလာရိုက္တာေပါ့..ဟူးး...
စာရင္းခ်ဳပ္ေတာ့ ဖ်ားေပါ့ @_@ ^_^ :P

ခုမွသူ႔နဲ႔ျပန္ေတြ႔ရတာ။ ဖုံးဆက္ၿပီးမာေၾကာင္းသာေၾကာင္းကို တရုတ္လိုရႊီးတတ္ေပမဲ့ မ်ားမ်ားလည္းမရဘူး။
ဆက္ရႊီးဖို႔ကလည္း ရွိသမွ်တရုတ္စကားကုန္သြားၿပီ။ ဒီေတာ့ English လို chat ၾကရတယ္။ရွမ္းလိုထစ္လို႔
ဗမာစကားလည္း အီး အဲ..ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ေအးေလ..ႏွစ္ေပါင္း ၃၆ ႏွစ္ဆိုတာလည္းနားလည္ေပးပါ
တယ္။ ငယ္ဘဝခံစားခ်က္ျပန္ေျပာၾကတာ အီးလိုမူတ္ရေတာ့ ခံစားခ်က္က ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ တမ္းခ်င္းႀကီး
ျဖစ္ေနပါတယ္ဆို.....သူကတရုတ္ေလေၾကာင္းလိုင္းတခုမွာ ေလယာဥ္မယ္ျဖစ္ေနတယ္တဲ့။ စပိန္စကား
နဲ႔ေက်ာင္းၿပီးတယ္ဆိုေတာ့ ဘာသာစကားမ်ားစြာနဲ႔ႏွပန္းလုံးေနတာေပါ့ေလ..။

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစရွင္~~~
မီးမီး

ကတက္ခ်ဥ္၂စည္းႏွင့္ရင္ထဲကေဝဒနာ..

မဂၤလာပါရွင္~~~
အစကတဲကနားမေယာင္ခဲ့ရင္လည္း အေကာင္းသား၊နဂိုကတည္းက အီကိုယ္ကလည္း

သူမ်ားေျပာတိုင္းယုံ ေခါင္းၿငိမ့္၊ တတ္တဲ့လူတန္းစားထဲက။ကဲ..ခုေတာ့ စားလည္းခက္၊
ဝဲပစ္လိုက္ရေအာင္လည္း ဒီက ၅က်ပ္ေလဗ်ာ..။ႏွေျမာတယ္ ဒီမွာေနၿပီးတခါခါ
ကိန္းဂဏန္းေတြကို ေျမာက္စားေပါင္းႏုတ္ လုပ္ေနတတ္ေသးတာကလည္း မေကာင္း
တဲ့အက်င့္။ အျပင္က ထုတ္ပိုးထားတာကလည္းစားခ်င့္စရာမက္စရာ

တကြက္မရွိ၊ တဏွာေလာဘက အေတာမတတ္ႏိုင္၊ နံမည္ေလးၾကား
ကတည္းကငမ္းငမ္းတက္။ ဝယ္လာမိတာေပါ့..။ဒီေတာ့ ဒင္းကိုေရခဲေသတၱာ
ထဲကေန ထုတ္လိုက္ အယ္ေစးဇင္းနဲ႔ အမ်ဳိးေတာ္ သလိုေပါ့ ႏွာေခါင္းနဲ႔တရူံ႔ရူံ႔
နမ္းလိုက္ ျပန္ထဲ့လိုက္နဲ႔ ထုတ္ခ်ီ သြင္းခ်ီလုပ္ေနတာက တမနက္ခင္းလုံး...။

ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က ပန္းသီးၿမိဳ႔ထဲဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဆြမ္းကပ္အလွဴကို ဖိတ္ၾကား
ခံရတာနဲ႔ ခပ္သုတ္သုတ္ေလး သြားၿပီး ဝါးတီးဖြင့္ခဲ့တယ္ေလ။ ပန္းသီးၿမိဳ႔ေတာ္သူ
တပိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ညီမေတာ္ေလးကေရႊႏိုင္ငံထြက္ အစားအစာေရာင္းတာေတြ
ဒီအနီးအနားမွာရွိတယ္ဆိုေတာ့ ခ်ီတက္ၾကတာေပါ့..😁ေတြ႔ပါၿပီ။ တံခါးပိတ္
ႀကိတ္ၿပီးေရာင္းၾကတာကိုး...။ကဲပါေလ...ကိုယ္လည္းတိုးတိုးတိတ္တိတ္ဘဲ
အားေပးခဲ့ပါတယ္။ ေစ်းႏူန္းလား ဘာတခုမွမမွတ္မိပါ။ ကိုင္လိုက္ရင္ ဒါက
၂ထုတ္ ၁ဝ ပါ။ ယူပါ ဒါက ၂ထုတ္ ၅ က်ပ္ပါ။ ေစ်းႏူန္းမကပ္ထားပါဘူး..။
ေရာင္းတဲ့ ေကာင္မေလးကခ်စ္စရာေလး....။ ဒါေတာ့မွတ္မိတယ္😎ဟိုနဲနဲ
ဒီနဲနဲနဲ႔ ၅ရ က်ပ္တဲ့..။(ဒီကေငြကိုအလႊမ္းေျပေလး "က်ပ္" တပ္ေခၚတာေပါ့) 
က်မတို႔လိုအိမ္ေဝးသူေတြအားလုံးက အိမ္အလႊမ္းေျပအစားအစာအတြက္
ေပးရတာႏွေမွ်ာတြန္႔တိုျခင္းမရွိၾကတာ သဘာဝက်ပါတယ္။

အိမ္ခန္းေမွာင္ေမွာင္ေလးထဲမွာ က်မတို႔ရဲ႔ အသည္းစဲြအစားအစာေတြ ကုပ္
ေခ်ာင္းကုပ္ေခ်ာင္းေလးေနရာယူေနၾကတာကိုက စျမင္မိတဲ့ကိုယ့္အတြက္
ပထမဆုံး ေဝဒနာ..။ကမာၻေပၚမွာ အေကာင္းဆုံးအစားအစာေတြတစုတည္း
ရႏိုင္တဲ့ နယူးေယာက္လိုၿမိဳ႔မွာကိုယ္တို႔လွ်ာက ပုံးရည္ႀကီးသုပ္ေလာက္
စားေနရတာကိုက နတ္သုဒါၶလို႔ထင္ေနမိတာ။ဒင္းတို႔ဟာေတြ ကမာၻမကလို႔
စႀကၤာဝ႒ာဘဲ ေက်ာ္ၾကားအုံး..လွ်ာရင္းမမ်က္တတ္ပါရွင္😁

ဒါေပတည့္...ဒီလိုမ်ဳိးနဲ႔ေရာင္းဝယ္ၾကမယ္လို႔လည္း မထင္ထားသလို၊
တခါမွလည္းမျမင္မိဖူးခဲ့ပါ။ ဆိုင္ဆိုေတာ့ အနဲဆုံး ဆိုင္ခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလး
ဘဲျဖစ္ေစေတာ့ ဆိုင္နဲ႔က်က်နနေရာင္းတယ္လို႔ထင္ခဲ့တာပါ။ သူတို႔လည္း
တရားဝင္သြင္းလာတာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ ဒီလိုဘဲကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ယူလာ
ေရာင္းခ်ၾကတာေပါ့။ ဒီမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြေသာင္းဂဏန္းမကရွိတယ္
ထင္တာဘဲ..။က်မလိုဘဲတိုးတိုးတိတ္ႀကိတ္အားေပးသူလည္းမ်ားၾကမွာဘဲ။
နဂိုကတည္းက အစားအေသာက္ဇီဇာေၾကာင္တဲ့အက်င့္ကေဖ်ာက္မရဘူး။စဥ္းစားခန္းရွည္ေတာ္မူရေတာ့တာေပါ့..။

ကဲ..ဒီကတက္ခ်ဥ္ကိုဘဲၾကည့္...။ မမေလးကရွိတယ္ေျပာၿပီးထုတ္ျပေတာ့
စားခ်င္စိတ္ကတားမရစီးမရ...။ ငတ္ေၾကာထပါ၏။ ဘာလိုစားၾကသလဲလို႔
စပ္စုေမးလိုက္ေတာ့လည္းသုတ္စားပါတယ္။ေဆးစရာမလို..တဲ့..😲

 အိမ္ေရာက္မွ အနီးကပ္ၾကည့္၊ ေထာင္ၾကည့္၊ ပက္လက္လွန္ၾကည့္...မလွတာသိပါ၏။

 ဒီကလည္းအသုတ္ႀကိဳက္တာေပါ့ေတာ္...။

ဟူး..သက္ျပင္းခါခါခ်ကာ..ၾကက္ရိုးျပဳတ္ၿပီး တစည္းကိုေတာ့ေရနဲ႔ေသေသခ်ာခ်ာ
ေဆးခ်လိုက္တယ္။ ၿပီးခပ္ပါးပါးေလးလွီးျဖတ္ၿပီးကတက္ခ်ဥ္ၾကက္သားဟင္းရည္
တခြက္ ဖန္တီးလိုက္တယ္။ကိုင္း..က်န္တဲ့တစည္းေတာ့ သုတ္မွျဖစ္မယ္။ သႀကၤန္ခ်ိန္ခါမွာ
က်မတို႔ရွမ္းေတြရဲ႔မပါမျဖစ္တဲ့ဟင္း "ကုံလုံၾကြယ္ဝျခင္း"ကိုေဆာင္တယ္ဆိုၿပီးသႀကၤန္
အတက္ေန႔မွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလည္းပို႔ စားလည္းစားရတဲ့ဟင္းး။

ၾကည့္ရတာလည္း ႏွီးနဲ႔တုတ္တယ္ဆိုေတာ့ ေသခ်ာတာက ျမန္မာျပည္ကေနလာတယ္။
ဒါေပမဲ့ဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္ကလုပ္တာလည္း ဘယ္ႏွစ္ရက္အထိခံလည္း ငီးငီးမသိ ^_^

ဘာနဲ႔လုပ္တာလည္း ဘယ္ေနရာကလုပ္တာလည္း ဘာနဲ႔ခ်ဥ္လည္း..ေသခ်ာလား....

ဘာမွမသိဘဲ ဒီလိုအိေယာင္ဝါးကို စားရဲတဲ့ ငီးငီး..ငတ္ေၾကာႀကီးပုံ...ကိုယ့္လိုသူမ်ားေတြ
ေကာဒီလိုဘဲေနမွာ..ရန္ကုန္မွာလည္း စားစရာေတြကိုသာသတိရမိေပမဲ့ ငယ္ငယ္ကလို
ေလးပန္း လမ္းေဘးဆိုင္မထိုင္ရဲေတာ့ဘူး...ျခင္တေလာင္းေလာင္းမက ဘာနဲ႔ စီမံထား
သလဲဆိုတာ ေခါင္းထဲအရင္ဝင္ဝင္လာတယ္...။

ကင္ဆာဆိုတာ ကမာၻ႔ထိပ္တန္း အျဖစ္အမ်ားဆုံးစာရင္းဝင္လာၿပီ..။အားလုံးစားစရာ
ကေနအေျခခံတာေလ..။က်မတို႔လည္းကိုယ့္ဆီကအစားအစာေတြကို သူမ်ားေတြဆီ
ကလို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ထုတ္ပိုးၿပီး သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္ တဲ့အစားအစာအျဖစ္ေရာင္းခ်ေနၾကတာဘဲျမင္ခ်င္တယ္။ ဒီလို ႏိုင္ငံမွာလာေနၾကၿပီးေတာင္ က်မတို႔ကိုယ္တိုင္
ကလည္းတိုးတိတ္အားေပးေနေသးေတာ့ ဒီလိုအဆင့္ကေနတက္မလာၾကေသးဘူး..။
အခြန္ေစ်းႀကီးတယ္ ဘာညာေျပာေနေပမဲ့ က်မတို႔လည္းေလွ်ာ့ေပးၿပီးမဝယ္ရပါဘူး။
ေစ်းႏူန္းကလည္း ဒီကနဲ႔သိပ္မျခားပါဘူး..။ အေနာက္ဖက္ကမ္းေျခဖက္မွာေတာ့ျမန္မာ
စတိုးဆိုင္ေတြရွိတယ္လို႔ေျပာတာဘဲ ကိုယ္ကမေရာက္ဖူးေတာ့မသိပါ။ျမန္မာအစား
အေသာက္ေတြကို ဒီႏိုင္ငံတင္သြင္းရင္ ေစ်းကြက္ေကာင္းရွိတယ္။ တခ်ိဳ႔ေနရာမွာျမန္မာ
ေပၚဆန္းေမႊးေတြရႏိုင္တယ္ေျပာတာဘဲ..။ဝယ္လိုအားခိုင္မာတယ္။စားဖို႔လူတိုင္းေပးႏိုင္
ပါတယ္။ လွ်ာကိုအလိုလိုက္ႏိုင္တယ္။ အားလုံးက"အိမ္သတိရ"လူတန္းစားေတြခ်ည္း
ပါဘဲေလ။ ထုတ္လုပ္ရင္သာ သန္႔ရွင္းၿပီးမွန္ကန္ပါေစေလ။ အျပင္ကအဝတ္အစား
အတြက္က brand name သိပ္အေရးမႀကီးပါဘူး..။ဗိုက္ထဲထဲ့ရတဲ့ အစားအစာေတြက
ေသေသခ်ာခ်ာသိမွစားလို႔ရတဲ့ေခတ္ကိုေရာက္ေနလို႔ပါ.။ ေဝဒနာေတြခံစားလာရမွာ
ကို ခုကတဲကျမင္ၿပီး ရင္ထဲမွာေဝဒနာတရပ္ျဖစ္ေပၚေနပါတယ္။

"၂၁ရာစုေတာင္ေရာက္လာၿပီ" က်မတို႔လူေနမူ႔အဆင့္အတန္းကို က်မတို႔ ကိုယ္တိုင္
ကဘဲျမင့္လို႔ရမွာ သူမ်ားလာမလုပ္ေပးဘူးေလ..။ လက္မေထာင္ၿပီး Made inMyanmar
ျမန္မာျပည္တြင္ျပဳလုပ္သည္ ဆိုတဲ့စားေသာက္ဖြယ္ရာေလးေတြ ပြင့္လင္းစြာနဲ႔ဝယ္စားခ်င္
တဲ့ေဝဒနာ ခဏေလာက္သိမ္းထားအုံးမယ္ေလ။

အားလုံးဘဲရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစရွင္~~~

#meemeenage